ΜΙΑ ΕΥΧΗ-Το χειρότερο εφιάλτη τους περιμένουν απο στιγμή σε στιγμή χιλιάδες δανειολήπτες, καθώς τα λεγόμενα “κοράκια” ή funds όπως λέγονται με τη σύγχρονη ορολογία “φτερουγίζουν” πάνω από τα σπίτια τους. Όλα δείχνουν πως αυτά θα περάσουν στα χέρια τους, καθώς η ύφεση και η τεράστια ανεργία στερεί από τους δανειολήπτες τη δυνατότητα να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους, δημιουργώντας τα λεγόμενα “κόκκινα” δάνεια.
Επί της ουσίας κλείνει ένας μακροσκελής κύκλος ασύδοτης τραπεζικής δραστηριότητας, κατά την οποία δίνονταν ανεξέλεγκτα δάνεια για όποιο λόγο μπορεί να φανταστεί κάποιος. Φυσικά τα στεγαστικά δάνεια ήταν πρώτα σε ζήτηση, καθώς είναι στην ιδιοσυγκρασία του λαού μας πρωτίστως να θέλει να “φτιάξει ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι του”. Αυτή την ιδιαιτερότητα εκμεταλλεύτηκαν τα τραπεζικά ιδρύματα, χορήγησαν κατά συρροή δάνεια τα οποία φαίνεται να γνώριζαν ότι οι δανειολήπτες δε θα μπορούσαν να εξυπηρετήσουν αλλά δεν υπολόγισαν ότι αυτά στο μέλλον θα κινδύνευαν να πνίξουν και τις ίδιες.
Η σωτηρία όμως των τραπεζών, ακόμα και όσων “απερίσκεπτα” μοίραζαν χρήμα, ήταν σημαντικότερη από τους δανειολήπτες για τα παγκόσμια οικονομικά λόμπι, πράγμα απόλυτα λογικό για το σύγχρονο καπιταλιστικό σύστημα. Σώζοντας τις τράπεζες σαφώς προστατεύει την υπόληψή του, ενώ παράλληλα διασφαλίζει τη βιωσιμότητά του. Όσο κι αν φαίνεται παράδοξο προτιμούν ένα εξαθλιωμένο πληθυσμό από ένα διαλυμένο τραπεζικό σύστημα.
Φυσικά υπήρξαν κι εκείνοι οι οποίοι λειτούργησαν πονηρά και εκμεταλλεύτηκαν τη δανειακή ροή χωρίς ποτέ να αποπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους εσκεμμένα. Αυτοί όμως ενώ προκάλεσαν τεράστια καταστροφή, στην ουσία δεν έχουν να χάσουν τίποτα καθώς τα κέρδη που αποκόμισαν ήταν πολύ περισσότερα απ’ αυτά που θα έχαναν μια ενδεχόμενη κατάσχεση.
Στην πραγματικότητα έχουμε για πολλοστή φορά έναν εξαπατημένο λαό, που βλέπει τα εισοδήματά του να συρρικνώνονται, τις δουλειές του να καταστρέφονται, τα παιδιά του να μεταναστεύουν για να βρουν την τύχη τους και τις περιουσίες τους έτοιμες να τις αρπάξουν τα “κοράκια”. Όση κι αν είναι η ευθύνη του, δεν παύουν οι ηγεσίες των τελευταίων τριάντα χρόνων να αποδεικνύονται καθημερινά πόσο κατώτερες των περιστάσεων υπήρξαν, καθώς δεν φρόντισαν ούτε να προστατεύσουν τους πολίτές τους ούτε καν να τους δώσουν τη στοιχειώδη παιδεία για να μην φθάσουν στην καταστροφή. Φυσικά αν αυτό το κράτος είχε τέτοιες ευαισθησίες και δομημένη λειτουργία δεν θα έφθανε στη σημερινή του κατάσταση.
Εν πάση περιπτώσει, είναι ηλίου φαεινότερο πως όλη αυτή η κατάσταση με την απίστευτα σκληρή λιτότητα - που η τραγική ειρωνεία είναι ότι εφαρμόζεται απ’ αυτούς που κλήθηκαν να την καταργήσουν - δεν οδηγεί πουθενά παρά μόνο στην απόλυτη εξαθλίωση του λαού και στη μεταβίβαση των περιουσιακών του στοιχείων σε ξένα χέρια. Το επόμενο στάδιο θα είναι ο απόλυτος έλεγχος των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας και εφόσον τίποτα πλέον δεν θα είναι στην κυριότητά μας, δεν θα έχουμε ούτε κυριαρχικά δικαιώματα. Ήδη μάλιστα με τα “μαγειρέματα” της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σχετικά με τη φύλαξη των συνόρων φαίνονται ξεκάθαρα οι διαθέσεις των διεθνών κέντρων εξουσίας.
Η μόνη αισιοδοξία που μπορεί να υπάρξει, προέρχεται αποκλειστικά από τη γη μας, όσο εξακολουθεί να είναι στα χέρια μας, από τις φυσικές ομορφιές μας, όσο τις φροντίζουμε, και από τους επιστήμονές μας, εφόσον καταφέρουμε να τους επαναπατρίσουμε. Αν αναλογιστούμε από πόσες δύσκολες καταστάσεις έχει εξέλθει αυτή η χώρα, τίποτα δε μοιάζει ακατόρθωτο. Αρκεί φυσικά να επέλθει ομόνοια μεταξύ μας και να επικεντρωθούμε στις αρετές του έθνους, που πάντα τροφοδοτούσαν τα μεγάλα θαύματα. Αυτή θα είναι και η ευχή μου για τις γιορτινές ημέρες.
--
Από τη στήλη "ΨΙΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ" στη ΡΟΔΙΑΚΗ της Κυριακής
