Με νέα συνταγή - Του Θάνου Ζέλκα

ΜΕ ΝΕΑ ΣΥΝΤΑΓΗ
Οι απανωτές τραγωδίες που χτύπησαν τον τόπο μας και δεν έχουν σταματημό προκαλούν μεγάλα ερωτηματικά σχετικά με το μέλλον του. Από τη μία οι φυσικές καταστροφές που ξεγύμνωσαν χρόνιες αδυναμίες και έργα βιτρίνες και από την άλλη οι αναπόφευκτες συνέπειες της ύφεσης στην τοπική οικονομία δείχνουν περισσότερο από ποτέ ότι κάτι καινούργιο είναι επιβεβλημένο να έρθει, καθώς φαίνεται πλέον ξεκάθαρα ότι έχουμε βαλτώσει.
Αυτό το καινούργιο προφανώς και δεν θα προέλθει από παρθενογένεση αλλά θα προκύψει μέσα από έναν ευρύτερο διάλογο και μια κοινωνική ζύμωση που θα γίνει χωρίς τα λάθη και τις παρωπίδες του παρελθόντος. Ήρθε η ώρα να αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του και να τοποθετηθεί ευθέως με ξεκάθαρη πρόταση και όχι με απαξιωτικό λόγο, κορώνες και ανεδαφικές προτάσεις.
Ο τόπος έχει πληγωθεί τόσο από τις χρόνιες αστοχίες του ευρύτερου πολιτικού συστήματος όσο και από τη δική μας ανεύθυνη σιωπή. Βέβαια το σαθρό σύστημα των τελευταίων δεκαετιών έκανε τα πάντα για να φιμώσει οτιδήποτε αντιστεκόταν σθεναρά στη λειτουργία του. Είτε προσπαθώντας να δελεάσει  τις ελεύθερες φωνές είτε αν δεν κάμπτονταν αυτή η αντίσταση να τις παρουσιάσει ως γραφικές ή απονενοημένες.
Και φθάνουμε στο σήμερα για να διαπιστώσουμε ότι κάποιοι απ’ αυτούς που το σύστημα πέταξε όπως οι νοικοκυρές πετούν μια τρίχα από το ζυμάρι είχαν απόλυτο δίκαιο στα λεγόμενά τους και σήμερα φαντάζουν ως προφήτες. Σίγουρα προφήτες με την έννοια που αποδίδεται στα κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης δεν είναι. Είναι όμως άνθρωποι που μπορούσαν να δουν λίγο πιο κάτω από την κοντόφθαλμη ματιά του ευρύτερου συνόλου και σήμερα δικαιώνονται πανηγυρικά.
Η ουσία αυτή τη στιγμή δεν είναι να βρούμε μια Ιφιγένεια και να τη θυσιάσουμε προκειμένου να φυσήξει ούριος άνεμος στα πανιά της ανάπτυξης. Η ουσία είναι να κρατήσουμε όσα μάθαμε απ’ αυτά τα χρόνια λάθη, να εξάγουμε τα σωστά συμπεράσματα και να επιτρέψουμε σε νέες φωνές να ακουστούν και σε νέες ιδέες να καρποφορήσουν. Ο κόσμος μας αλλάζει με ραγδαία ταχύτητα. Δοκιμάζει νέες συνταγές. Εμπιστεύεται περισσότερο τις τεχνολογίες και τις νέες τάσεις σε όλα τα επίπεδα. Δεν μπορεί εμείς που θέλουμε να λεγόμαστε κοσμοπολίτες να φοβόμαστε ακόμα και να συζητήσουμε.
Η κοινωνία μας κουβαλάει σύνδρομα παλαιότερων εποχών. Και μόνο που ακόμα χρησιμοποιούνται οι όροι «δεξιά» και «αριστερά» δείχνει πόσο πίσω έχουμε μείνει σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο. Στέλνουμε τα παιδιά μας να σπουδάσουν για να έχουν μια καλύτερη τύχη και να αναλάβουν τα ηνία και όταν έρθει η ώρα να τα εμπιστευθούμε, τους τσακίζουμε τα φτερά τους.
Αυτή τη στιγμή κάποιοι καταγράφουν ονόματα για να τα εντάξουν στα ψηφοδέλτια των αυτοδιοικητικών εκλογών του Μαΐου. Για ακόμα μια φορά είμαι σίγουρος πως το κάνουν με τον λάθος τρόπο. Αυτοί που θα τους φέρουν τους πολλούς σταυρούς δεν είναι απαραίτητα και αυτοί που μπορούν να σηκώσουν στις πλάτες τους το όραμα που χρειάζεται η Ρόδος για να ξαναγίνει αυτό που ήταν και κάτι ακόμα καλύτερο.  Είναι άλλο πράγμα η τεχνική να κερδίσει κάποιος τις εκλογές και κάτι εντελώς διαφορετικό να χαράξει πολιτική σε έναν τόπο που ζητά ριζικές τομές σε όλα τα επίπεδα.
Η δημοκρατία είναι ένα κατ’ εξοχήν συμμετοχικό πολίτευμα. Επιζητά την κριτική αν δεν την έχει. Αναζητά το νέο συνεχώς για να βελτιώσει τη λειτουργία της. Είναι όμως και το πιο φιλάσθενο πολίτευμα. Κολλάει όλες τις ασθένειες των λειτουργών της και δεν μπορεί να θεραπευθεί αν οι ίδιοι δεν της προσφέρουν τη θεραπεία. Όταν είναι υγιής τα έργα της είναι θαυμαστά. Όταν αρρωστήσει μπορείτε νομίζω να δείτε όλοι τι ακριβώς γίνεται…


Από τη στήλη «ΨΙΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ» στη ΡΟΔΙΑΚΗ της Κυριακής