Μας ψεκάζουν, αλλιώς δεν εξηγείται...Γράφει η Ρένα Βενιανάκη

Ήμουν πάντα καχύποπτη όταν διάβαζα αναλύσεις και άρθρα, περί ψεκάσματος... Τώρα τελευταία όμως αρχίζω να προσχωρώ σε αυτήν την θεωρία.  Αφορμή το κλείσιμο της τράπεζας Δωδεκανήσου και τα όσα ...λίγα ακολούθησαν. Σαν έτοιμοι από καιρό έμοιαζαν όλοι, συμβούλιο, τοπικοί άρχοντες και φυσικά η κοινωνία...Αποδοχή του λουκέτου λες και ήταν το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο...Παράδοση στη μοίρα που επιφύλαξε η τράπεζα της Ελλάδας η κάτι άλλο...Δε γίνεται, μας ψεκάζουν, τόσο λίγη αντίδραση για ένα τόσο σημαντικό γεγονός...Και καλά οι ταγοί, η κοινωνία όμως με τις διάφορες εκφράσεις της, που ήταν...Στο πουθενά, εκεί ήταν...Δεν έχει σημασία αν έγιναν λάθη, σημασία έχει οτι για ένα τέτοιο εγχείρημα δεν άνοιξε ρουθούνι...Ψάχνω το αρχείο μου τις τελευταίες ημέρες και διαπιστώνω οτι η αντίδραση της τοπικής κοινωνίας στο "μαύρο" της ΕΡΤ δεν μπορεί με τίποτα να συγκριθεί με αυτή στο "μαύρο" της τράπεζας...Τι έφταιξε; Θα σας το πω εγώ, δεν πίστεψε κανείς οτι μπορούσε να γίνει η ανατροπή, αποδέχτηκαν το μοιραίο σαν κάτι το απολύτως φυσιολογικό με συνέπειες όμως μεγάλες που ακόμη δεν έχουν προσμετρηθεί...Με την ΕΡΑ, ξεσηκώσαμε τον κοσμο, το παλέψαμε και ας βλέπαμε μπροστά το...διαρκές μαύρο! Στην περίπτωση της Τράπεζας η "επανάσταση" τελείωσε πριν καν ξεκινήσει...Γιαυτό σας λέω, οτι αρχίζω σοβαρά να πιστεύω οτι μας ψεκάζουν...Πολλά βράδια που ακούω ένα ελικόπτερο πάνω από το σπίτι μου, αυτή τη δουλειά μάλλον κάνει...Αρχίσω σοβαρά να ανησυχώ...Μια κοινωνία που ξέμαθε να αντιδρά,είναι καταδικασμένη να μπει στο περιθώριο και να συμπαρασύρει ακόμη και αυτούς που συνεχίσουν να αντιδρούν,να μάχονται ακόμη και για χαμένες υποθέσεις...Πως το λένε, "χαμένες μάχες είναι αυτές που δεν δώσαμε"...Καλή σας νύχτα!