Μέχρι να ζωντανέψει ο μαρμαρωμένος βασιλιάς - του Θάνου Ζέλκα

ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΖΩΝΤΑΝΕΨΕΙ Ο ΜΑΡΜΑΡΩΜΕΝΟΣ ΒΑΣΙΛΙΑΣ

- Από τότε που ιδρύθηκε το νεοελληνικό κράτος, όλοι φαίνεται να ψάχνουν έναν σωτήρα. Έναν  ηγέτη που να φέρνει λίγο σε Ιησού Χριστό για να πολλαπλασιάζει τον άρτο και τα ψάρια χωρίς να κοπιάζουμε, να είναι και λίγο Μέγας Αλέξανδρος για να τον φοβούνται στο εξωτερικό, παράλληλα όμως να είναι και προσιτός για να μας κάνει τις χάρες όταν θέλουμε να παραστήσουμε τους κομματάρχες.
 

Με έναν απλό λογικό συνειρμό είναι προφανές ότι κάτι τέτοιο δεν υπάρχει. Ο τέλειος ηγέτης, όπως και πολλά άλλα τέλεια που φαίνεται να ψάχνουμε, είναι απλά μια φαντασίωση και τίποτα παραπάνω. Όπως οι φαντασιώσεις των μαρμαρωμένων βασιλιάδων, της ανωτερότητας του έθνους και άλλων χαριτωμένων που έχουμε επινοήσει για να μπορούμε να βρίσκουμε παρηγοριά όταν τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά. 

 

Όμως κι αυτό είναι απόλυτα λογικό. Ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος έτσι ώστε να μη χάνει την ελπίδα του και να πιστεύει ότι ακόμα κι όταν όλα γύρω του καταστρέφονται, θα εμφανιστεί ο “από μηχανής θεός” και θα σωθεί. Εμείς ως Έλληνες άλλωστε το εισάγαμε αυτό και στην τέχνη, στις αρχαίες τραγωδίες μας όπου την κρίσιμη στιγμή ερχόταν το θείο για να αποκαταστήσει τη δικαιοσύνη. Σε άλλες κουλτούρες συμβαίνει το αντίστοιχο με το κάρμα και με οτιδήποτε άλλο δεν ελέγχουμε και συνδράμει στην αποκατάσταση της συμπαντικής ισορροπίας. 

 

Προφανώς η πίστη δεν έβλαψε ποτέ κανέναν. Όμως όταν θέλουμε να συμβαδίζουμε με την εποχή και τις απαιτήσεις της δεν μπορούμε να βασιζόμαστε σε μεταφυσικά. Εδώ και κάποιους αιώνες, μετά την Αναγέννηση, ο άνθρωπος στράφηκε στον ορθολογισμό. Ο ορθολογισμός δεν καταργεί την πίστη. Έχει όμως μια δομή που στηρίζεται περισσότερο στη λογική και λιγότερο στην τυχαιότητα και στον μεταφυσικό παράγοντα. 

 

Για κάποιο περίεργο λόγο, μέσα στην κουλτούρα μας η έννοια του κράτους είναι κάτι νεφελώδες, κάτι το οποίο δεν θεωρούμε ότι αποτελούμε μέρος του. Πιστεύουμε ότι αυτοί που εκλέγουμε (με τα όποια κριτήρια τους εκλέγουμε) για να κάνουν τη δουλειά έχουν υπερφυσικές δυνάμεις και θα τα αλλάξουν όλα μαγικά από τη μια μέρα στην άλλη. Προφανώς επειδή κι αυτοί έχουν την ίδια αντίληψη με όλους τους υπόλοιπους, το μόνο που κατορθώνουν είναι μας απογοητεύουν. 

 

Απόλυτα λογικό και αυτό, εφόσον δεν ξέρουμε να διαλέγουμε τους ικανούς για τη δουλειά. Είναι δε έτσι δομημένο το σύστημα που ακόμα κι αν τύχει να βρεθεί κάποιος ικανός, είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν θα καταφέρει πολλά πράγματα καθώς οι υπόλοιποι θα “τραβούν το χαλί κάτω από τα πόδια του” προκειμένου να μη φανεί η ανικανότητά τους. Έτσι μιλάμε πλέον για διαχειριστές της εξουσίας που ακολουθούν την πεπατημένη και στηρίζονται στο αφήγημα των κέντρων εξουσίας του εξωτερικού. 

 

Προφανώς το αφήγημα έχει ιδιαίτερη απήχηση στο μεγαλύτερο μέρος του λαού, καθώς αυτό αποτελεί το άλλοθι της αποτυχίας των κυβερνήσεων των τελευταίων δεκαετιών. Κι επειδή η συνταγή είναι δοκιμασμένη, αναπαράγεται και θα αναπαράγεται μέχρι να ζωντανέψει ο μαρμαρωμένος βασιλιάς. 

 

Το πρόβλημά μας εδώ και πολλά χρόνια είναι ότι έχουμε σταματήσει να πιστεύουμε στις δυνάμεις μας. Περιμένουμε θαύματα και θείες παρεμβάσεις για όλα αυτά που μπορούμε να φτιάξουμε μόνοι μας. Όμως η πρόοδος και η εξέλιξη έρχονται όταν είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε τα δικά μας άλματα. Αν δεν το καταλάβουμε αυτό, ακόμα κι αν ξυπνήσει μια στρατιά μαρμαρωμένων βασιλιάδων, θα παρακολουθούμε το ίδιο έργο με διαφορετικούς πρωταγωνιστές. 



 
 
--

Από τη στήλη "ΨΙΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ" στη ΡΟΔΙΑΚΗ της Κυριακής

 

 

 

Φωτογραφικό υλικό

Προτάσεις Verena

Αγαπητοί φίλοι, Ο κ. Χατζημάρκος με την παρακάτω επονομασθείσα «διακήρυξη» του μας προκαλεί...
Μπορεί να κάνει σήμερα τον ανήξερο ο δήμαρχος Ρόδου Αλέξης Κολιάδης όμως στην συνεδρίαση του...
Χθες ομόφωνα το περιφερειακό συμβούλιο Νοτίου Αιγαίου αποφάσισε και ζητά την μείωση των ελαφιών στη...
Αρχισαν τα...γαλλικά στο νέο δημοτικό συμβούλιο Ρόδου πολύ νωρίτερα απ ότι αναμενόταν!....Σε μια...