ΛΑΘΟΣ ΣΤΟ ΛΑΘΟΣ -"Είχαμε τραπεζική κρίση, δημοσιονομική κρίση, και χρησιμοποιήσαμε πολλά από τα χρήματα του φορολογούμενου, με λάθος τρόπο κατά την γνώμη μου, για να σώσουμε τις τράπεζες και ο κόσμος που επέκρινε τα πρώτα χρόνια του ελληνικού προγράμματος λέγοντας πως όλα έγιναν για τις τράπεζες, έχουν κάποιο δίκαιο. Και αυτό ισχύει για όλες μας τις χώρες. Οι τράπεζες παντού στην Ευρώπη σώθηκαν σε βάρος του φορολογούμενου."
Η παραπάνω δήλωση αποτελεί μέρος της ομιλίας του απερχόμενου προέδρου του Eurogroup, Γερούν Ντάισελμπλουμ, στην Επιτροπή Απασχόλησης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις Βρυξέλλες και αποτελεί ίσως την πιο αδιάψευστη απόδειξη της μεταστροφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε μια οικονομική σέχτα που ουδεμία σχέση έχει με τα ιδεώδη των ιδρυτών της.
Η γεμάτη κυνισμό ομολογία του Ντάισελμπλουμ αποτελεί παράλληλα και την παραδοχή της αποτυχίας όλων εκείνων που λάμβαναν αποφάσεις να προστατεύσουν την κοινωνική συνοχή της Ευρώπης και όχι τις τράπεζες. Και μάλιστα το έπραξαν αυτό δρώντας με τρόπο ανάλογο που θα έπραττε και μια επαρχιακή συμμορία μικροαπατεώνων, παίρνοντας δηλαδή τα χρήματα των φορολογούμενων για να εμποδίσουν την κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος σε ολόκληρη της Ευρώπη.
Αυτό δείχνει επίσης ότι τελικά το πρόβλημα δεν βρισκόταν μόνο στη χώρα μας, που ουκ ολίγες φορές φρόντισε να στοχοποιήσει με δηλώσεις του ο Ντάισελμπλουμ, αλλά σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Απλά εμείς και λόγω του σαθρού πολιτικού συστήματος των τριάντα τελευταίων ετών γίναμε η Ιφιγένεια για να "φυσήξει ο άνεμος της ανάπτυξης" στη Γηραιά Ήπειρο, που τελικά αποδείχτηκε μικρό αεράκι ανίκανο να "φουσκώσει τα πανιά".
Θα ισχυριστεί βέβαια κάποιος τεχνοκράτης ότι αν κατέρρεε το τραπεζικό σύστημα, η ζημιά για την οικονομία θα ήταν πολύ ισχυρότερη από τη σημερινή και πως ενδεχόμενα ο κοινωνικός ιστός να είχε διαρραγεί ανεπανόρθωτα. Αυτό όμως δείχνει και πάλι πως αυτή η Ευρωπαϊκή Ένωση που δημιουργήθηκε ως εγγυητής της συνύπαρξης και της προόδου των λαών που την απαρτίζουν, δεν έλαβε ποτέ πραγματικά μέτρα για να προλάβει μια τέτοια κρίση.
Το γεγονός αυτό είναι και η γενεσιουργός αιτία όλων των κινημάτων ευρωσκεπτικισμού και άλλων ακραίων τάσεων, οι οποίες λόγω της συνεχούς ύφεσης κατορθώνουν να κερδίζουν συνεχώς έδαφος και να απειλούν ευθέως το όλο οικοδόμημα. Τα καμπανάκια έχουν χτυπήσει προ πολλού και πλέον έγινε αντιληπτό ότι αν δεν υπάρξει μια ουσιαστική αλλαγή πολιτικής θα έχουμε σοβαρότερες επιπτώσεις.
Πέραν αυτών όμως εγείρονται κι άλλα ερωτήματα, ηθικής κυρίως φύσεως, προς όλους τους δοκιμαζόμενους πολίτες που είδαν μέσα στην τελευταία δεκαετία τη ζωή τους να αλλάζει προς το χειρότερο. Το μείγμα λάθος πολιτικών που ακολουθήθηκε όχι μόνο δεν επέφερε τα επιθυμητά αποτελέσματα αλλά προκάλεσε πολύ χειρότερα.
Μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι και εμείς ως πολίτες φέρουμε βαρύτατες ευθύνες, που με τις επιλογές μας και με τη σιωπηλή συγκατάβαση στη διαφθορά επιτρέψαμε αυτή την εξέλιξη. Μπορούμε επίσης να δεχτούμε ότι πέσαμε στις παγίδες των τραπεζών όσον αφορά το δανεισμό και με τη δική μας βούληση μπήκαμε σ' αυτό το λαβύρινθο. Το πρόβλημα όμως είναι πως όσες παραδοχές κι αν κάνουμε εμείς ως πολίτες δεν αλλάζει κάτι, διότι τις πολιτικές τις ακολουθούν άλλοι.
Είναι θετικό ότι το σύστημα διαμέσου Ντάισελμπλουμ αναγνωρίζει ότι έσφαλε, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό. Αυτό που περιμένουμε είναι να βρουν τον τρόπο που θα επαναφέρουν την κοινωνική ειρήνη και τη σταθερότητα στην καθημερινότητά μας. Να πράξουν δηλαδή το αυτονόητο. Κι όσο κι αν στο μυαλό μας φαντάζει κάτι απλό και θα έπρεπε να είναι δεδομένο, στην εποχή μας έχει γίνει ζητούμενο.
--
Aπό τη στήλη "ΨΙΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ" στη ΡΟΔΙΑΚΗ της Κυριακής
