Ήρθε στην Κω ο μάγος!. Ο αρχηγός! Ο μικρός πρωθυπουργός, ένας εκ των 11 Περιφερειαρχών (οι άλλοι δύο δεν είναι του κόμματος). Και οι ιθαγενείς ενός νησιού τον ευχαρίστησαν! Αυτή που ευτυχώς σήκωσε το ανάστημα της με ήθος και ευγένεια ήταν μόνο η πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου, η κυρία Λάμπρου!
Του Κώστα Καίσερλη
Συνεργασία είπαν όλοι! Είναι σαν την πράσινη τσόχα που ένας έχει την μάνα, έχει την μπάγκα, παίζει χρόνια τα χαρτιά στα δάκτυλα και οι αφελείς πρωτάρηδες χαρτοπαίκτες παίζουν χαρακίρι!!!
Ένας, ένας έλεγαν τον πόνο τους. Ατάκτως ειρημένα τα πάντα! Και ξέχασαν τα περισσότερα! Είπαν τα πάντα, από τα σχολεία μέχρι τα λιμάνια και τα κρουαζιερόπλοια, τις λακκούβες και τα σκουπίδια. Την υγεία και τα θαύματα. Για τους συνταξιούχους ξέχασαν να πούνε…
Ο μάγος, ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης άκουγε και δικαίως συμπεριφερόταν με ύφος και ήθος αυτοκράτορα. Ο δε Δήμαρχος, ο εκπρόσωπος ενός περήφανου λαού, και ενός νησιού, του πρώτου μακράν των άλλων της Περιφέρειας σε οικονομική δύναμη και προσφορά, εγκαταλελειμμένου νησιού και χωρίς κανένα έργο πνοής τα 9 τελευταία χρόνια, έβλεπε και άκουγε,
Ένα δημοτικό συμβούλιο που με ευθύνη του δημάρχου και φυσικά όλων των άλλων εκλεγμένων αντιδημάρχων και συμβούλων βρέθηκαν μπροστά σε ξένους ανθρώπους, που δεν ζουν στην Κω, χωρίς προετοιμασία, χωρίς ενιαία φωνή μπροστά στο ψέμα και την κοροϊδία. Μπροστά σε ανθρώπους και κρατούν ηθελημένα την τύχη της στα χέρια και στις επιθυμίες τους ήταν άβουλοι, αδύναμοι και σκορποχώρι,
Και καλά ο περιφερειάρχης κάνει την δουλειά του και την δουλειά άλλων. Το ερώτημα είναι τίνος δουλειά κάνουν αυτοί που εκλέξαμε εμείς για να μας προστατέψουν, να μας καθοδηγήσουν. Για να πάμε ένα βηματάκι παραπέρα.
Η κυρία Λάμπρου όταν μιλούσε περιέγραφε τον πόνο μιας ολόκληρης κοινωνίας όταν θα βρεθεί απροστάτευτη. Της δικής μας κοινωνίας. Του διπλανού μας. Των πενήντα, των εκατό, έστω και του ενός ανθρώπου που αγωνίζεται να θρέψει το παιδί του και ξαφνικά βρίσκεται ξεκρέμαστος. Μιλούσε και προειδοποιούσε για τα μελλούμενα και ο Δήμαρχος των ανθρώπων αυτών όταν δίπλα έβλεπε την περιφρόνηση ξένου ανθρώπου και παρέμενα απαθής!.
Είναι του ΚΚΕ! Πέντε άνθρωποι, οι ίδιοι και οι ίδιοι! Άλλωστε δεν μας ψηφίζουν! Μα και αυτοί που μας ψηφίζουν? Ο καθένας για την πάρτη του! Και οι ψηφοφόροι? Μα και αυτοί για τον εαυτούλη τους είναι! Στο χέρι τους έχουμε. Που θα πάει, όλο και κάτι θα μας ζητήσουν!
Τουλάχιστον τα ζόμπι κυνηγούν ανθρώπους και πίνουν και αίμα. Εμείς είμαστε πεθαμένοι και περιμένουμε την Δευτέρα Παρουσία να αναστηθούμε …
Ήρθε ο σωτήρας και πήγαν εκεί και μίλησαν ο καθένας για τον εαυτό του. Και αυτοί για τον εαυτό τους είναι! Κανένας δεν τους είπε και κανένας δεν κάθισε να σκεφτεί ότι εκπροσωπούν ένα ολόκληρο λαό και ότι θα πρέπει να μάθουν, να κρατούν σημειώσεις έργων και συμπεριφορών 9 χρόνων, να συνεργαστούν, να ιεραρχήσουν, να πουν την αλήθεια και να διεκδικήσουν. Να ορθώσουν το ανάστημα ενός κυρίαρχου τοπικά συλλογικού οργάνου εκλεγμένου απ’ ευθείας από τον λαό
Τελικά έγιναν και αυτοί σωτήρες! Ή μάλλον τα τελευταία της ιεραρχίας του πολιτικού συστήματος σωτηράκια! Για να μας μοιράζουν τους κάδους για τα αποφάγια που θα τους προσφέρει ως λιλιά ο μάγος και εμείς θα τρέχουμε να τα πάρουμε και να τους ευχαριστούμε για το κατόρθωμα.
