Για μένα ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ήταν πάντα εκεί. Από το 1960 περίπου που άρχισα να έχω πολιτικές σκέψεις μέχρι σήμερα, φυσικά. Στα σαράντα χρόνια της επαγγελματικής γελοιογραφικής μου σταδιοδρομίας έκανα πάμπολλα σκίτσα του που δημοσιεύτηκαν κύρια στο ΒΗΜΑ μα και στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ και αλλού.
Σήμερα, σας δίνω ένα αδημοσίευτο σκίτσο. Ήταν ή προ-ιντερνετική εποχή και καμιά εφημερίδα δεν θα το δημοσίευε -έχοντας γνώση της παραγματικότητας ούτε καν που δοκίμασα να το δημοσιεύσω κι έτσι το καταχώνιασα κάπου στα αρχεία μου. Δεν θυμάμαι πότε και γιατί τό έκανα μα σίγουρα κάτι θα είχε κάνει ο Κωνσταντίνος, αυτά δεν γίνονται χωρίς λόγο. Και στο κάτω κάτω δεν ειν’ εύκολο να αποχτήσει κανείς το παρατσούκλι “γκαντέμης”.
Χρόνια Πολλά, Κωνσταντίνε Μητσοτάκη. Χαίρομαι που ήσουν εκεί για να με εμπνέεις και να γεμίζεις το κουτί των ιδεών μου όταν κόντευε ν’ αδειάσει. Νά ‘σαι καλά!