"Κυκλώνας Ρόδου": Όταν ο καιρός βρήκε τους μάστορες του! Του Μανώλη Δημελλά

Για να περάσεις τη πύλη της ΕΜΥ, πρέπει να έχεις διαπιστευθεί στο υπουργείο εθνικής άμυνας και στην αεροπορία. Αν όμως κατά τύχη βρεθείς στο κέντρο επιχειρήσεων του πρώτου ορόφου, βλέπεις από κοντά την καθημερινή προσπάθεια να "χτίσουν" την επόμενη πρόβλεψη, να προλάβουν, αυτό είναι το πιο σπουδαίο, τα έκτακτα καιρικά φαινόμενα, και να ενημερώσουν, για τα πιθανά προβλήματα που μπορούν να δημιουργήσουν στην καθημερινότητα μας.

Όμως οι ευθύνες είναι πολλές και μεγάλες, ακόμη και η παγκόσμια πρόβλεψη για τον 6ο θαλάσσιο τομέα, περνά από Ελληνικά χέρια και μυαλά. Το μικροκλίμα κάθε ξεχωριστής περιοχής, όπως μεταβάλλεται και τελικά διαμορφώνεται, δεν μπορεί να προβλεφθεί εύκολα σε τέτοια, μεγάλης κλίμακας αναλύσεις, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που κρατάμε ομπρέλες αλλά πουθενά βροχή. Πόσες φορές δεν σιχτιρίσαμε με το λάθος μιας πρόβλεψης!

Έτσι πάντα απομέναμε με την απορία, αφού κάνουν τόσα σφάλματα γιατί εξακολουθούν να βλέπουν τα ίδια μοντέλα καιρού;

Αν κάτι φαίνεται να αλλάζει στον ορίζοντα των γνώσεων και των προβλέψεων του καιρού, δεν είναι οι υπολογιστές και η επιστήμη της στατιστικής που εξελίσσεται. Είναι και πάλι ο έρωτας, το πάθος για τη μελέτη του καιρού από ερασιτέχνες, από αδιόρθωτους εραστές της τέχνης, που δεν τους σκεπάζει κανένα βαρύ σύννεφο φόβου!

Ο Γιάννης Μανωλάς, και ο Σταύρος Κεσεδάκης, είναι υπεύθυνοι για τον πήχη στην πρόβλεψη των καιρικών φαινομένων της Ρόδου και της Δωδεκανήσου, που το τελευταίο διάστημα ανεβαίνει και μπαίνει όλο και πιο ψηλά.

Ο Γιάννης εργάζεται σε ένα εστιατόριο λίγα χιλιόμετρα από το Βερολίνο, μετανάστης από μια εποχή που γεννά μπόλικες ανάγκες, αλλά δεν έχει τη δύναμη για να φροντίσει να λυθούν.

Στο λιγοστό ελεύθερο χρόνο του μελετά τα καιρικά φαινόμενα που δίνει ο μοναδικός μετεωρολογικός σταθμός που βρίσκεται στη Ρόδο, ιδιοκτησίας του Σεραφείμ Χριστοδούλου, συνεχίζει με τις εικόνες που δίνουν οι ξένοι μελετητές. Ευτυχώς κι αυτοί, επαναλαμβάνει με χαμόγελο ο Γιάννης, που θα ήθελε περισσότερο οργανωμένο και αποδοτικό το Ελληνικό σύστημα. Από τους γείτονες Τούρκους και τα πολλά ραντάρ τους, στους Ευρωπαϊκους και Αμερικάνικους δορυφόρους. Κι όταν πια σχηματίσει τη καθημερινή εικόνα, για το που το πάνε οι ανέμοι, το βαρομετρικό και για τις ορέξεις του Ποσειδώνα, αν δηλαδή έχει νευράκια ο Θεός στη θάλασσα, ο Γιάννης κάνει τα μαγικά του και μας προβλέπει το καιρό!

Το μυστικό της επιτυχίας που ίσως θα πρέπει να σταθούμε λιγάκι περισσότερο, δεν είναι άλλο από τη βαθιά γνώση για το περιβάλλον του νησιού.

Από παιδί τριγυρνά στα βουνά της Ρόδου, αναγνωρίζει τα σημάδια που φέρνουν βροχή, καταιγίδα ή κρατούν ανοιχτό τον ήλιο παρόλες τις κόντρες του με τα σύννεφα. Χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά κι όμως μυρίζει τον καιρό, νιώθει τη βροχή, κουμπώνεται στους ανέμους που πλησιάζουν, σαν να βλέπει μπροστά του τα έκτακτα καιρικά φαινόμενα!

Ο Σταύρος Κεσεδάκης, δουλεύει στο κέντρο της Ρόδου, αν χαρακτηρίζαμε τους ανθρώπους από την "άγια τρέλα" τους, θα λέγαμε τον Σταύρο "κυνηγό ανεμοστρόβιλων"!

Ο ίδιος γράφει για μια κακοκαιρία που πλησιάζει τη Ρόδο:

"Τρελό μέτωπο μας προσεγγίζει αυτή τη στιγμή!!!!!!!   Μαγείααααααα!!!"

Η μετεωρολογία είναι χόμπυ, τα ακραία καιρικά φαινόμενα είναι η ίδια η ζωή του Σταύρου, που ακολουθεί τα βήματα των ανέμων και μαθαίνει στους Δωδεκανήσιους να αναγνωρίζουν, να προφυλάσονται και να αγαπούν τα τερτίπια του καιρού. Μετρημένος και ουσιαστικός αποφεύγει να μιλά για την περίοδο που ζούσε και ακολουθούσε με ειδικές ομάδες το φαινόμενο των ανεμοστρόβιλων στην Αμερική. Προτιμά να μιλά για τα τοπικά φαινόμενα της Ρόδου, τον υδροστρόβιλο, που ουσιαστικά τον έχει ο ίδιος καταγράψει και αναδείξει.

Ανέκαθεν είχαμε τέτοιους υδροστρόβιλους στη Ρόδο, όμως τώρα έχουν βρει το μάστορα τους, και αν παλαιότερα είχαμε άγνοια και δικαιολογία για τραγικά σφάλματα στην εξέλιξη τέτοιων φαινομένων, τώρα με το Σταύρο να ενημερώνει και να απλοποιεί τη γνώση, δεν χωρούν δικαιολογίες.

Την Καθαρή Δευτέρα και ενώ κατέγραφε με την κάμερα του τον καιρό που έδειχνε να αγριεύει, κάποιοι συνέχιζαν ανενόχλητοι να πετούν αετούς στο Μόντε Σμιθ!

Όπως περιγράφει ο ίδιος, είναι απόλυτη ανάγκη να αντιμετωπίσουμε με γνώση και ωριμότητα όλα εκείνα που φέρνει ο καιρός. "Όσο καλύτερα θωρακίσουμε τους εαυτούς μας και τις οικογένειες μας, τόσο θα μπορούμε να μιλάμε για τον καιρό και ασφαλείς θα καμαρώνουμε τη μάνα μας φύση".

Ώστόσο το θέμα δεν είναι η πρόβλεψη του καιρού και η πιθανή ανάγκη ομπρέλας ή μιας χοντρής μπλούζας, που θα μας σώσεις από το ψοφόκρυο. Η κλιματική αλλαγή δεν είναι κάτι αόριστο και αδιάφορο, είναι σε διαρκή εξέλιξη γύρω από τις ζωές μας. Μπορεί να μην τραβά με θεαματικούς ρυθμούς, όμως κάθε που συμβαίνει κάτι ακραίο και έκτακτο, μπορεί να φέρει μια πιθανή τραγωδία, τότε θυμόμαστε και σκαλίζουμε ευθύνες πάνω στα κορμιά μας.

Ο "Κυκλώνας Ρόδου", (http://kyklonasrodou.blogspot.gr/),  καταφέρνει σε λίγο χρονικό διάστημα, με σοβαρότητα συνέχεια και συνέπεια, να μας μάθει το νόημα των έκτακτων καιρικών φαινομένων και να εξηγήσει με απλά και ξεκάθαρα λόγια τα φυσικά φαινόμενα, που δεν έχουν ρυθμίσεις από αδύναμα ανθρώπινα χεράκια. Ο Γιάννης και ο Σταύρος, μέσα από αυτό, το παθιασμένο, διαρκές μοίρασμα, με φίλους, γνωστούς και αγνώστους, κάνουν το σπουδαιότερο μάθημα ζωής, μας γνωρίζουν με τη φύση και τη μοναδικότητα της.

Οι δύο φίλοι γνωρίστηκαν από το διαδύκτιο και το facebook, πληρώνουν από τις οικονομίες τους για χάρτες και τράπεζες πληροφοριών, δεν έχουν χορηγούς αν και θα έπρεπε ήδη η τοπική κοινωνία να έχει ξυνήσει και να στηρίζει τέτοιες πρωτοπόρες δράσεις. Όμως καμμιά στιγμή δεν δειλιάζουν, ούτε βαρυγκομούν, για τις μεγάλες ευθύνες που αναλαμβάνουν. Φαίνεται πως το πάθος τους αρχίζει να δημιουργεί ισχυρούς καταβάτες ανέμους και ανεβάζει έναν κυκλώνα, ένα αληθινό ανθρώπινο υδροστρόβιλο, που μας μαγνητίζει και μας τραβά βαθιά μέσα του.

 
Manolis Dimellas