Δεν ξέρω πώς μα όταν μιλάμε για παρασκήνιο και ανακατεύεται η ΟΝΝΕΔ, είναι σαν να διαβάζω ανοιχτό γράμμα!
Πέρασαν άλλωστε τόσα χρόνια και στα τόσα και τόσα που συνάντησα, ενας ήταν πάντα ο παπατζής που μόνο με τρίπλες, περίεργες μεθοδεύσεις, λασπολογία, σκόνη και σκοτάδι, επιβίωνε και διατηρούσε ένα λόγο, μια θέση, μαγκιά της υποτέλειας στο απίστευτο μηδέν του!
Σήμερα μου ήρθε όχι ανοιχτό γράμμα αλλά μια ανακοίνωση του υποψήφιου προέδρου της ΝΟΔΕ Στέφανου Δράκου και θυμήθηκα καταστάσεις και στιγμές μοναδικές για συγγραφή νουβέλας, τι νουβέλας, σε πολλές περιπτώσεις θρίλερ μυθιστορήματος, με σασπένς, εντάσεις και πείσμα.
Οσο ήμουν στην ΝΟΔΕ πρόεδρος, καταφέραμε να εκτοπίσουμε όλα αυτά τα ζουζούνια της παραπολιτικής που εφορμούσαν για να έχουν ρόλο στη νεολαία, πιστεύοντας πως τους ανήκει ως μητρική κληρονομία για τις υπηρεσίες στο κόμμα. Τις μεθοδεύσεις να ορίζουν συμβούλια της ΟΝΝΕΔ που εν μία νυκτί μετατρέπονταν σε εκλέκτορες, καταφέραμε να απαλείψουμε, προωθώντας γερές οργανώσεις της Νεολαίας στα νησιά μας. Οι σαράντα τόσες οργανώσεις του κόμματος στα Δωδεκάνησα, είχαν και αντίστοιχες της ΟΝΝΕΔ κι ήταν όλοι ευτυχείς, συμμετέχοντας στα κοινά και στα κομματικά πράγματα.
Δυστυχώς επανήλθαν στις μεθοδεύσεις της δεκαετίας του ογδόντα, όταν ήθελαν τους δικούς τους με κάθε θυσία και τους ήθελαν για να ελπίζουν σε ένα πολιτικό μέλλον. Ομολογώ πως είναι γλυκιά η Εξουσία, γλυκύτερη γίνεται μάλιστα όταν στα κομματικά γραφεία υπάρχει τάξη, συντροφικότητα, συμφιλίωση και στόχοι. Αυτή η κομματική Εξουσία γίνεται τότε και πόλος έλξης, σημείο αναφοράς και αντισταθμίζει την βουλευτοκρατούμενη δημοκρατία. Θα μου πεις άλλαξαν οι καιροί και ο βουλευτής δεν είναι πια η πρώτη δύναμη Απόφασης και Εξουσίας, γιατί τώρα ο βουλευτής έγινε έρμαιο των Μνημονιακών επιδιώξεων, μαζεμένος και φοβισμένος μη τυχόν και του επισυνάψουν κάτι στραβό ή παράνομο. Μα και τώρα ο βουλευτής παίζει τον ρόλο στα κομματικά και ιδιαίτερα αν βλέπει – όπως και τότε – πως ο πρόεδρος της ΝΟΔΕ θα μπορούσε να κερδίσει εντυπώσεις και να βγει απέναντι του, εν ευθέτω χρόνω.
Γράφω και ξαναγράφω για τα στραβά και τα ανάποδα, λέω πολλές φορές για τα όσα θα μπορούσαν να γίνουν. Τα ζιζάνια πάντα θα υπάρχουν και δυστυχώς πάντοτε θα έχουν μαζί και συνοδοιπόρους, του σκότους περπατητές και χειροκροτητές – ιδανικούς αυτόχειρες στην κοινωνία. Οχι για να έχω να γράφω αλλά γιατί πάντα θα υπάρχουν στραβά και ανάποδα!
Ο πρόεδρος της ΝΟΔΕ εκλεγεται την Κυριακή. Ευχαριστώ όσους λένε για την προεδρεία μου και για την ιδανική σύνθεση της Νομαρχιακής τότε. Ευχαριστώ όσους λένε πως η Νέα Δημοκρατία είχε βρει τον κομματικό ρόλο της τότε. Ξέρω πως πολλά λησμονιούνται. Μα η στιγμή της εκλογής, ήταν για μένα μια επιβεβαίωση αγώνων δυό γενιών. Τότε, χάρηκα μα έστριψα αμέσως τα μάτια στον αγαπητό αντίπαλο μου, Μανώλη Παλλά, τον συνεχάρην για την καλό αγώνα, τονίζοντας πως μαζί θα πρέπει να πορευτούμε. Τέτοια, θέλουμε όλοι να δούμε την προσεχή Κυριακή. Μετά την εκλογή, να μην μοιραστεί το κόμμα στα δυο!…
Κι ας έχουν το νου τους όλοι στα ζιζάνια…
Tonis
