ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΒΙΩΜΑΤΑ, ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΕΣ ΠΕΤΑΛΟΥΔΕΣ
- Ζώντας σε ένα νησί σαράντα χρόνια, αναγκαστικά μοιραζόμαστε πράγματα και καταστάσεις όσο η ζωή κυλάει και φεύγει. Μεγαλώνουμε, κάνουμε οικογένειες, χτίζουμε, σπουδάζουμε και ζούμε μια ζωή που κάνει κύκλους παράλληλους κι αλληλοεξαρτώμενους.
Κι έρχεται η στιγμή που θέλουμε να βοηθήσουμε γιατί γινόμαστε μέρος του κοινωνικού ιστού. Άλλωστε η ζωή ένα πέρασμα είναι κι εμείς οι περαστικοί άρα ταξιδεύουμε και παρατηρούμε. Άλλωστε και τα βιώματα είναι το όχημα για τη μάθηση. Ειδικά όταν είμαστε άνθρωποι της κίνησης και της γνώσης που δεν μπορούμε να δεχόμαστε τη μασημένη τροφή ή έχουμε τις απορίες μας για το συμβαίνει γύρω μας.
Η καταγωγή μας, η παιδεία μας, οι επιλογές μας είναι πράγματα που μας χαρακτηρίζουν και μας συντροφεύουν. Πολλές φορές οι επιλογές μας μπορεί να μας ανοίξουν πόρτες ή να μας αποκλείσουν από ομάδες εξαιτίας της διαφορετικότητά μας ή λόγω του ότι οι κοινωνικές νόρμες μας «δέχονται» ανθρώπους με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.
Πολλές φορές ένα επίθετο μπορεί να είναι ο καλύτερος σύμμαχος ή και το βαρύτερο φορτίο. Ακόμα και σήμερα η γυναίκα μετά τους τόσους αγώνες που έχει κάνει είναι ο αδύναμος κρίκος. Μέσα από τα βιώματά μας και την αντιμετώπιση του κοινωνικού συνόλου έχουμε οδηγηθεί στο συμπέρασμα ότι οι γυναίκες ακόμα και σήμερα στις μικρές κοινωνίες βρίσκονται σε μειονεκτική θέση. Υπάρχουν γυναίκες οι οποίες αποφάσισαν ν’ αντιμετωπίσουν μόνες τους τις δυσκολίες της ζωής ή άλλες που θεωρούν ότι θα τους βοηθήσουν οι γύρω τους ενώ στην πραγματικότητα είναι εντελώς μόνες. Όπως και να χει η γυναίκα πάντα βρίσκεται σε μειονεκτική θέση.
Η επιτυχία τελικά είναι μία υποκειμενική υπόθεση γιατί σύμφωνα με τα βιώματα του καθενός και τη βοήθεια που έλαβε στη ζωή του επιτυχία είναι μια μικρή εξέλιξη ή μία μικρή μετατόπιση από μία κακή κατάσταση σε μία καλύτερη. Τελικά όλα σχετικά είναι γιατί το καλύτερο για κάποιον μπορεί να είναι το χειρότερο για κάποιον άλλο που δεν εκτιμά, γιατί το ξεκίνημα είναι διαφορετικό για τον καθένα. Μοιάζει σαν μια σκάλα που άλλοι την ανεβαίνουν από το πρώτο σκαλοπάτι ενώ κάποιοι άλλοι έχουν ήδη τοποθετηθεί στα μεσαία σκαλοπάτια επειδή ευνοήθηκαν. Και η ειρωνεία της κατάστασης είναι ότι και οι δύο θα βρεθούν κάπου στη μέση στη συνέχεια γιατί αυτός που ξεκίνησε από την αρχή έκανε μεγάλη προσπάθεια για να φθάσει στη μέση ενώ ο άλλος που τοποθετήθηκε δεν έκανε απολύτως τίποτα. Λοιπόν τι είναι ακριβώς επιτυχία και τι αποκλεισμός για να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους, τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη όπως λέει και ο λαός.
Στις μέρες μας με τόση πληροφορία καλώς ή κακώς δεν μπορούμε να δεχόμαστε τους αποκλεισμούς σε οποιαδήποτε επίπεδα προκειμένου να “χορτάσουμε” τη ματαιοδοξία μας. Καλό θα είναι ν’ ανοίγουμε πόρτες ή τουλάχιστον να μην βάζουμε εμπόδια και τρικλοποδιές σε ανθρώπους που αγωνίσθηκαν για τ’ αυτονόητα, για το δικαίωμα στην εργασία, την ισότητα, την ελευθερία των επιλογών τους. Να σεβόμαστε τα δικαιώματα όλων στα κοινά ή την πολιτική, την ελευθερία της γνώμης, στον αθλητισμό, στη μάθηση, στην εργασία και γενικά σε όλα όσα έχουν κάποιοι άνθρωποι κατακτήσει με κόπους και στερήσεις. Να σταματήσουμε τους αποκλεισμούς από τ’ αυτονόητα και τα κοινά του τόπου σε όσους το επιθυμούν, και να μην φερόμαστε στους άλλους σαν να πρόκειται για ανεπιθύμητες πεταλούδες, γιατί τα βιώματά τους και η αγάπη τους για τον τόπο τους καλλιέργησαν το ενδιαφέρον. Ας αφήσουμε τις πεταλούδες στο πέταγμά τους να κάνουν τον κύκλο τους, γιατί όπως λένε και κάποιες θεωρίες «το πέταγμα μιας πεταλούδας στην Κίνα μπορεί να προκαλέσει τυφώνα στην Αμερική».
Ελένη Ν. Καραγιάννη
Αθλήτρια Τριάθλου
Απόφοιτη Τμ. Μεσογειακών Σπουδών Παν. Αιγαίου
Απόφοιτη ΑΣΠΑΙΤΕ παρ. Ρόδου
