Είμαστε καμωμένοι από αγάπη κι ίσως αν αφήναμε για μια στιγμή στην άκρη το εγώ και τις αμέτρητες επιθυμίες μας, που σα θεριά μας πνίγουν, τότε ίσως και να μοιάζουμε με όλα τ αλλά πλάσματα που δεν ξεχωρίζουν φυλές, χρώματα και δεν έχουν πάθη.
Μα είναι τόσο γλυκό, νιώθεις τόσο όμορφα, όταν γράφεις για να παινέψεις κι όχι για να αναδείξεις αξεπέραστα ζητήματα!
Μια κατσικούλα βολόδερνε παρατημένη κι άρρωστη στον αμαξωτό δρόμο της Σκάφης, δεκάδες αυτοκίνητα περνούσαν από εκεί μα εμείς τα δίποδα ξεμάθαμε δε βλέπουμε τον πόνο της φύσης. Κι εκεί που λες πως τα ανθρώπινα μάτια δεν ξεκολλούν από τη μιζέρια και το κυνηγητό των χρόνων τους, να που βρέθηκε μια μικρή παρέα που νοιάστηκε και σήκωσε λίγο ψηλά την περηφάνια μας.
Κανόνισαν συνάντηση, δεν έχασαν καθόλου χρόνο, έτρεξαν, τη βρήκαν, την αγκάλασαν και την πήραν στο γιατρό. Η κατσικούλα δεν αντιστάθηκε ιδιαίτερα, έκανε να τους αποφύγει, μα τα το κορμάκι της την πρόδιδε, εκτός από την αρρώστια την έπνιγαν και εκατοντάδες τσιμπούρια, οι μάτακες όπως τα λένε στην Κάρπαθο, της ρουφούσαν το αίμα.
Η παρέα πλήρωσε για τη φροντίδα του κτηνίατρου, της αγόρασαν τροφή και της βρήκαν σπίτι! Η Καλλιόπη Σακελλάκη αμέσως την αγκάλιασε και της πρόσφερε στέγη.
Σήμερα, μόλις μια μέρα μετά, το αδέσποτο ζώο είναι ασφαλή και κάνει τη θεραπεία του!
Η κατσικουλα, που πρέπει να την βαφτίσουν ΕΛΠΙΔΑ, όπως όλα τα πλάσματα του θεού, έχουν ανάγκη από ένα χάδι, από φροντίδα, δεν προδίδουν και το σπουδαιότερο, όπως όλα τα υπόλοιπα ζώα, μας μαθαίνουν πως να αγαπάμε άδολα και...ασύστολα δηλαδή χωρίς σταματημό!
Μετά τις εγκαταλείψεις κουταβιών στις Μενετες, τη δολοφονία των 17 παγωνιών στο Μεσοχώρι σήμερα γράφουμε για ένα όμορφο κατσικάκι που σώθηκε χάρις σε φιλότιμους ανθρώπους που δεν προσπερασαν, που νοιάστηκαν.
Ευχαριστούμε Anna Ciemniewska και Μαριάννα Βιτωρούλη, σώσατε κάτι από τον χαρακτήρα των Καρπαθίων που η ιστορία τον θέλει ανεξίκακο, φιλότιμο, έναν αγνό νησιώτη. Να εξάρω επίσης το ρόλο της σελίδα στο facebook Animal Welfare Karpathos, μέσα από αυτήν γίνεται πραγματικά σπουδαία δουλειά, αφού οι Καρπάθιοι και οι φίλοι του νησιού μοιράζονται αγωνίες και προβάλλουν ζωάκια της Καρπάθου που έχουν ανάγκη από φροντίδα και επίσης τον Νίκο Σπανό, που ανέλαβε να τις κάνει τις ενέσεις για τη θεραπεία της.
Το βασανιστικό ερώτημα που δεν παύει να τριγυρνά στο μυαλό μου, ο Δήμος του νησιού οφείλει να κάνει περισσότερα, η νέα δημοτική αρχή έχει δείξει μεγαλύτερη ευαισθησία όμως δεν είναι αρκετή.
Με δυο-τρεις, άντε με πέντε εθελοντές θα τα βγάλουμε πέρα; θα στηρίξει και θα αναβαθμίσει με πράξεις το δίκτυο των ανθρώπων που θέλουν να προσφέρουν;
