Κάρπαθος, ένα οικοσύστημα σε διατάραξη

Ήταν τα περασμένα χρόνια που οι Καρπάθιοι μεγάλωναν τα παιδιά με σωρό τους θρύλους και τις ιστορίες για το νησί.

Εκείνα τα πίσω χρόνια οι Αναράες, τα νεραϊδοφαντάσματα, με το βασίλεμα του φεγγαριού έβγαιναν και σεργιάνιζαν στις στράτες.

Άκακα πλάσματα που μόνο προφύλασσαν από τις κακοτοπιές και κάναν τους ανθρώπους να προσέχουν το βήμα τους.

Εκείνες τις εποχές, οι άνθρωποι δε βίαζαν τη φύση, αντίθετα προσπαθούσαν να ζήσουν, να συμβιώσουν αρμονικά με τα υπόλοιπα ζωντανά.

Άλλαξαν οι καιροί, αλλάξαν και οι ανθρώποι, τα τελευταία χρόνια γέμισε περίεργους ξενιστές ο τόπος. Και δεν γράφω για τους τουρίστες.

Πάνε δέκα χρόνια που έφτασε ένα ζευγάρι σκατζόχοιρων. Λένε πως έφτασαν για να καταπολεμήσουν άλλα μικρότερα ζώα που είχαν μια δραματική αύξηση του πληθυσμού τους.

Ένα σύντομο χασομέρι στην χλωρίδα του νησιού φανερώνει τη διατάραξη του οικοσυστήματος.

Τα γλυκά σκατζοχοιράκια κατασπάραξαν τα άκακα φίδια του νησιού, με αποτέλεσμα να πολλαπλασιαστούν οι αρουραίοι, που με την σειρά τους βγαίνουν στο σεργιάνι και κατατρώγουν ό,τι βρουν στο διάβα τους. Τα ποντίκια ροκανίζουν ακόμα και τα κλαδιά από τους σχινούς και αμέσως ξεραίνονται.

Ο υπερπληθυσμός των ποντικών στη Κάρπαθο φαίνεται να αποσχολεί μόνο αυτούς που παρατηρούν τη φύση.

Αν δεν παρθούν άμεσα και δραστικά μέτρα το πρόβλημα θα πάρει ανεξέλεκτες διαστάσεις και τότε θα γίνει μάστιγα, όπως οι μιάλες κατσαρίδες στα Πηγάδια που όλοι το σιγοκουβεντιάζουν, αλλά λύσεις δεν φαίνεται να μπορούν να δώσουν.

Τι καλά που ήταν τότε με τις Αναράες, λίγος παραπάνω φόβος, αλλά ήταν ανθρώπινος, τώρα φοβόμαστε, τρέμουμε μόνο τις άδειες τσέπες μας, από αλλού περιμένουμε να έρθει η ζημιά και όπως φάινεται από αλλού οι πληγές μας δεν θα κλείνουν.

Στ΄αλήθεια το σκέφτομαι, αν κάποιος αποφασίσει να φέρει ένα ζευγέρι μαϊμούδες, θα γεμίσουμε και μαϊμουδάκια;
Manolis Dimellas