Κάρπαθος, ένας δάσκαλος που δεν έμαθε να κρύβεται...Tου Μανώλη Δημελλά

Η αναζήτηση του αληθινού, γόνιμου προεκλογικού λόγου, κρύβει κινδύνους και μοιάζει με ισορροπία, πάνω σε τεντωμένο σκοινί.

Τι βάζουμε μπροστά, όταν ψάχνουμε την καταλληλότερη ομάδα για να τραβήξει το κουπί;

Ενώ όλοι τα γνωρίζουμε όλα (ή σχεδόν όλα), στα ανοιχτά απαντάμε αόριστα, αποφεύγουμε τις προσωπικές βολές, ούτε θέλουμε να δημιουργήσουμε έχθρες, που την επομένη των εκλογών θα πληρώνουμε για μια πενταετία.

Ωστόσο υπάρχει κόσμος που δεν μασά τα λόγια του, αντιλαμβάνεται τη πορεία των εξελίξεων και προσπαθεί, τουλάχιστον να πει τεκμηριωμένα τη δική του θέση.

Δεν είναι θέμα δυσλεξίας, η Καρπάθικη νοοτροπία θέλει να παρασυρόμαστε από μια συνολική ομερτά, να επιλέγουμε όχι με βάση την πιθανή ικανότητα, αλλά να σπρώχνουν τα χέρια μας συναισθήματα ή τα αιώνια προσωπικά ρουσφετάκια. Κι όταν έρχεται η στιγμή του λογαριασμού, να απομένουμε ολομόναχοι, για να μιλάμε για το φίδι, που γέννησε πολλά δεινά στη τρύπα μας.

Έψαξα το διευθυντή του 1ου Δημοτικού σχολείου Καρπάθου, τον Γιώργο Μάρκου, αφού τόσο στο διαδύκτιο, όσο και στη κουβέντα, δεν "μασάει" τα φωνήεντα από τα λόγια του, έτσι μπορεί να δώσει την ευκαιρία για διαφωνίες ή συμφωνίες.

Είναι ο δάσκαλος που ίσως θα μπορούσε να οδηγήσει σε γόνιμους εσωτερικούς μονολόγους και φωναχτούς διαλόγους, και να μας κάνει λίγο καλύτερους στον τελικό υπολογισμό μας.

Ο δάσκαλος με καταγωγή από τη Βέροια, μετά από 25 χρόνια πάνω στη Κάρπαθο, δικαιωματικά μπορεί να πάρει τη σφραγίδα του Καρπάθιου. Πρώτα και για 16 χρόνια, βρέθηκε και δούλεψε στο δημοτικό σχολείο της Βωλάδας, ενώ τη τελευταία οκταετία, συνεχίζει τη δουλειά, που ο ίδιος καμαρώνει και τη κάνει με ζήλο και μεράκι, στα Πηγάδια.

Πολύ νομίζουν ότι τραβά με τον Χανιώτη, λένε πως στέκεται κριτικά  μονάχα απέναντι από τον Λάμπρο, ωστόσο ο ίδιος "διαβάζει" και τους δύο μονομάχους, και φροντίζει μονάχα να ζητήσει, να απαιτήσει, τα αυτονόητα:

Γιώργος Μάρκου: "Αν μετέχω σε μία παράταξη, πριν μεταπηδήσω σε κάποια άλλη δεν πρέπει να εξηγήσω τους λόγους της αλλαγής της στάσης μου σε αυτούς που με τίμησαν με την ψήφο τους; Στην Κάρπαθο στηρίζουμε πρόσωπα ή πολιτικές;

Γιατί αποσύρω την εμπιστοσύνη μου από ένα Δήμαρχο ή μία παράταξη; Ή γιατί είμαι μέχρι τέλους μαζί με αυτόν που θα είμαι αντίπαλός του σε λίγο;

Όταν μιλώ για ανανέωση, φρέσκιες ιδέες και αλλαγή πολιτικής, αυτά αφορούν όλους τους άλλους εκτός από μένα;

Πώς μπορώ να μιλώ για  ένα νέο ξεκίνημα στην Κάρπαθο, όταν τόσα χρόνια μετέχω στα κοινά και είμαι μέρος του παλιού;

Πριν κάνω κριτική, έχω κάνει αυτοκριτική; Οι ευθύνες βαρύνουν πάντα τον απερχόμενο Δήμαρχο και ποτέ τους συνεργάτες του στο Δημοτικό Συμβούλιο;

Οι κ.κ. υποψήφιοι Δήμαρχοι έχουν σκεφτεί ότι οι τωρινοί τους συνεργάτες, αύριο ίσως θα είναι οι αυριανοί τους αντίπαλοι; Ή το θεωρούν μέρος του πολιτικού παιχνιδιού;"

Διχασμένοι και φανατισμένοι κάθε τέσσερα χρόνια, αυτή η νοοτροπία δέρνει τις ζωές μας, επαναλαμβάνει ο Γιώργος Μάρκου, που βλέπει τους Καρπάθιους πολιτικούς να τριγυρνούν στα χωριά τους και να βλέπουν το κοσμάκη σαν φέουδο και να σέρνουν δίχως ίχνος ήθους, τους συγγενείς και τους φίλους τους μια δεξιά και μια αριστερά.

Και επιμένει: "Αν επιβραβεύσουμε εκείνους που μπαινοβγαίνουν σε διαφορετικές παρατάξεις, και δν μιλάω για πρόσωπα, αλλά για προσωπικές πρακτικές, θα έχουμε μια χαμένη πενταετία"!

Όποιους κι αν επιλέξουμε, την επόμενη μέρα το ίδιο κέντρο υγείας θα έχουμε στο νησί, και την ίδια συγκοινωνία. Κανένας δεν θα λύσει με μαγείες τα προβλήματα και ο καβγάς ή η ίντριγκα στα καφενεία, δεν αλλάζει απολύτως τίποτα.

Ο δάσκαλος δείχνει απογοητευμένος, όχι από τους υποψήφιους, αλλά από τους πολίτες, που δεν αποφασίζουν να έχουν ενεργητικό ρόλο και θέση, μάταια περιμένουν τα πάντα από ανθρώπους, που είναι...άνθρωποι.