Με ρυθμό πολυβόλου ο Αντώνης Κάντας δίνει τα πάντα στη Δικαιοσύνη,προκειμένου να ελαφρύνει τη θέση του. Το Onalert,δημοσιεύει όλα όσα επί λέξη είπε,χωρίς κανένα σχόλιο ή παρέμβαση. Λόγω του τεράστιου όγκου −84 σελίδες- στο τέλος του κειμένου υπάρχουν σύνδεσμοι ώστε χωρίς πρόβλημα να συνεχίσετε την ανάγνωση.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΝΤΑΣ:
“Υπηρετώ στη Γενική Διεύθυνση Εξοπλισμών του υπουργείου Εθνικής Άμυνας από το 1997 μέχρι την 5 Απριλίου 2002. Υπηρέτησα εκεί κατόπιν επιθυμίας και επιλογής του τότε υπουργού Εθνικής Άμυνας Απόστολου Αθανάσιου Τσοχατζόπουλου. Αρχές του έτους 1999 ήρθε στο γραφείο μου ο Πάνος Ευσταθίου ο οποίος εκπροσωπούσε τη γερμανική εταιρεία STN ATLAS και μου ανέφερε για το πρόγραμμα προμήθειας των υποβρυχίων 214 και εκσυγχρονισμού των ήδη υπαρχόντων υποβρυχίων τύπου 209 από τη γερμανική κοινοπραξία FERROSTAAL HDW.
Μου είπε ότι ήδη το οπλικό σύστημα των υποβρυχίων είχε αποφασιστεί σε όλα τα επίπεδα και για τους δύο τύπους των υποβρυχίων, δηλαδή και για τα παλιά και για τα καινούργια, και με παρακάλεσε να προωθήσω το πρόγραμμα χωρίς καθυστέρηση και χωρίς καμία παρατήρηση. Σημειωτέον ότι τα υποβρύχια 209, όπως και όλα τα υποβρύχια του ελληνικού ναυτικού, είχαν πάντοτε οπλικά συστήματα από την εν λόγω εταιρεία. Μου είπε για να το κάνω αυτό και να μην έχω καμία παρατήρηση, αντίρρηση και καθυστέρηση θα μου έδινε μισό τοις εκατό του συνολικού ύψους των προγραμμάτων.
Το οπλικό σύστημα των υποβρυχίων είναι από τα πιο ακριβά συστήματα των υποβρυχίων αλλά δεν το θυμάμαι αυτή τη στιγμή να σας το προσδιορίσω ακριβώς. Εγώ δέχθηκα αυτό που μου είπε και τελικά εισέπραξα γι΄ αυτό το πρόγραμμα της ATLAS, που αφορά τα υποβρύχια συνολικά περίπου 500.000 – 600.000 ευρώ. Πλήρη εικόνα για το ακριβές ποσό θα έχω όταν έρθουν στα χέρια μου όλα τα αντίγραφα των λογαριασμών που έχω ζητήσει. Τα χρήματα αυτά άρχισε να μου τα καταβάλει σταδιακά και σε μεγάλα χρονικά διαστήματα περίπου ένα εξάμηνο μετά την υπογραφή της σύμβασης, ανάλογα με το πότε εισέπραττε τις πληρωμές από την STN ATLAS.
Για το σκοπό αυτό ο Ευσταθίου μου σύστησε τον Φάνη Λυγινό ο οποίος είναι Ελβετός τραπεζίτης, με ελληνική και ελβετική ιθαγένεια, κάτοικος Γενεύης. Ήρθα σε επαφή με τον Λυγινό, ο οποίος μου έστειλε τις φόρμες ανοίγματος ονομαστικών λογαριασμών τις οποίες υπέγραψα. Αυτό έγινε το 2002. Πράγματι ο Λυγινός μου άνοιξε στη DRESDNER BANK Γενεύης επ΄ ονόματί μου τον υπ΄ αριθ. 8.008.121.0071 λογαριασμό, και στη συνέχεια έναν ακόμη υπολογαριασμό το νούμερο του οποίου σήμερα δεν θυμάμαι. Εκτιμώ ότι στο λογαριασμό της τράπεζας αυτής από τα υποβρύχια ο Ευσταθίου μου έμβασε ένα μικρό ποσό, περίπου 80.000 ευρώ. Δεν θυμάμαι αν κάποιο ποσό έχει εμβαστεί στον υπολογαριασμό για τον οποίο σήμερα δεν διατηρώ στοιχεία αφού έχει κλείσει από το 2005. Και οι δύο ανωτέρω λογαριασμοί έκλεισαν το έτος αυτό. Προγενέστερα ο Ευσταθίου είχε καταβάλει χρήματα σε λογαριασμό μου στην τράπεζα BANK HOFMANN Ζυρίχης, υπ΄ αριθ. 12084 με κωδικό ΜΑΡΚΟΣ.
Ο λογαριασμός αυτός άνοιξε το 1997 και έκλεισε το 2000. Στο λογαριασμό αυτό, καθώς και στο λογαριασμό που θα σας πω στη συνέχεια, ενέβασε ο Ευσταθίου το υπόλοιπο ποσό από τις 600.000 περίπου ευρώ που εκτιμώ ότι μου έδωσε για τα υποβρύχια. Το 2005 ο Λυγινός άλλαξε τράπεζα πήγε στην BNP PARIBAS και τον ακολούθησε και ο Ευσταθίου, όπως και εγώ. Έτσι ανοίχθηκε και άλλος λογαριασμνός, νομίζω ότι ήταν σε off shore εταιρεία, στην οποία μπήκαν οι δόσεις μετά το 2005. Δεν θυμάμαι το όνομα της off shore εταιρείας, νομίζω ότι ονομάζονταν Kourkoumpini.Cor στοιχεία της οποίας έχω ήδη υποβάλει αίτημα στην τράπεζα να μου χορηγήσει. Ο Πάνος Ευσταθίου πάντοτε έβαζε τα χρήματα μέσω off shore εταιρειών συμφερόντων του. Δεν θυμάμαι ή δεν γνωρίζω τις εταιρείες αυτές που ενέβασαν τα χρήματα, νομίζω ότι μία από αυτές λεγόταν IRON.
ΕΡΩΤΗΣΗ ΑΝΑΚΡΙΤΗ:
Στις επιτροπές αυτές της εισήγησης για την έγκριση της προμήθειας κατασκευής ή εκσυγχρονισμού των υποβρυχίων, συμμετείχαν διάφοροι υπηρεσιακοί παράγοντες, συγκατηγορούμενοί σας όπως ο αντιπλοίαρχος Αθανασάκης, ο πλοίαρχος Παχύς, ο πλοίαρχος Πουλιέζος, ο πλοίαρχος Παρασκευόπουλος, ο μηχανικός Λεονταρίτης, ο υποστράτηγος Ανδρουλάκης, ο ταξίαρχος Κουτιανίδης και άλλοι όπως ο αποθανών σήμερα αντιναύαρχος Θεοδωρουλάκης και πάντα υπέγραφε ο νομικός σύμβουλος του υπουργείου Αναστάσιος Σοφός.
Τι λέτε γι΄ αυτά τα πρόσωπα; Θεωρείτε ότι έχουν δωροδοκηθεί, ως μέλη της ιεραρχίας, και εκείνοι από τον Ευσταθίου;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Δεν έχω καμία απόδειξη και δεν μπορώ να μιλήσω για άλλους εκτός από τον εαυτό μου. Πάντως κρίσιμο ρόλο στις αποφάσεις της ιεραρχίας έχουν και τα μέλη των εκάστοτε επιτροπών διαπραγμάτευσης, αξιολόγησης και κατάρτισης του σχεδίου σύμβασης. Πάντως η έλλειψη αποδείξεων δεν με εμποδίζει να οδηγηθώ σε συμπεράσματα με βάση την κοινή λογική όπως ο κάθε μέσος κοινός άνθρωπος.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Πότε πήρατε τα τελευταία χρήματα γι΄ αυτό το πρόγραμμα;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Δεν θυμάμαι αλλά μετά το 2005, θα φανούν από το άνοιγμα του λογαριασμού.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Γνωρίζετε με ποια στελέχη Γερμανούς της ATLAS ερχόταν σε συνεννόηση για τις παράνομες αυτές πληρωμές ο Ευσταθίου; Είχατε συναντηθεί ποτέ με τέτοια στελέχη; Είχατε συμφωνήσει ποτέ για παράνομες πληρωμές με άλλο πρόσωπο εκτός από τον Ευσταθίου;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Δεν γνωρίζω ο κύριος Ευσταθίου με ποιους συνεργαζόταν στην Γερμανία. Δεν συνάντησα ποτέ κανένα στέλεχος της ATLAS και κανένας δεν ήξερε για τις πληρωμές που μου έκανε ο Ευσταθίου.
Εκτός από τα υποβρύχια ο Ευσταθίου με πλησίασε και μου υποσχέθηκε προμήθεια ύψους περίπου 1% του κόστους του προγράμματος, που αφορούσε το σύστημα κατεύθυνσης και ελέγχου του αντιαεροπορικού βλήματος STINGER ASRAD που κατασκεύαζε η STN ATLAS. Το συνολικό κόστος του προγράμματος νομίζω ότι ήταν γύρω στα 60.000.000 – 70.000.000 ευρώ. Συνολικά για υποβρύχια και ASRAD έλαβα περίπου 1,5 εκατομμύριο ευρώ. Όπως και για τα υποβρύχια έτσι και για τα ASRAD, δεν έχω αποδείξεις ότι ο Ευσταθίου πλήρωσε παράνομες προμήθειες σε άλλα πρόσωπα εκτός από εμένα, όμως έχω την αίσθηση ότι είχε μια πρόσβαση στο Γενικό Επιτελείο Στρατού.
Η ιεραρχία από τον Λεονταρίτη και πάνω ήταν η ίδια πιο κάτω όμως ήταν αξιωματικοί του στρατού που εύκολα θα βρεθούν από τον τηρούμενος φάκελο του προγράμματος όπως και τα μέλη της επιτροπής που αξιολόγησαν, διαπραγματεύτηκαν και κατάρτισαν το σχέδιο της σύμβασης. Τα χρήματα αυτά εμβάστηκαν από εξωχώριες εταιρείες του Ευσταθίου στους ίδιους δύο ατομικούς λογαριασμούς της DRESNER BANK, στον ατομικό λογαριασμό της HOFMANN BANK και στην BNP PARIBAS εν συνεχεία. Το λογαριασμό στη HOFMANN BANK τον άνοιξε η τράπεζα μετά από δική μου αίτηση. Στη συνέχεια όμως νομίζω ότι ο Σπύρος Μεταξάς συνέστησε για λογαριασμό μου μια off shore εταιρεία της οποίας δικαιούχος ήμουνα εγώ, η οποία άνοιξε τραπεζικό λογαριασμό στην ίδια τράπεζα. Εκεί μεταφέρθηκαν τα χρήματα από τον προηγούμενο προσωπικό λογαριασμό μου. Το όνομα της εταιρείας αυτής δεν θυμάμαι. Για τον Σπύρο Μεταξά και τις σχέσεις μου με αυτόν θα αναφερθώ αργότερα.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Υπό την ιδιότητά σας ως Αναπληρωτής Διευθυντής ΓΔΕ, σε τι υπηρεσιακές ενέργειες προβήκατε για το πρόγραμμα αυτό (ASPAD) για τις οποίες σας δόθηκε η προμήθεια;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η προμήθεια αυτή μου δόθηκε από τον Ευσταθίου για να υπογράψω χωρίς καθυστερήσεις, αντιρρήσεις και παρατηρήσεις όλα τα φύλλα ενημέρωσης και την εισήγηση κατακύρωσης σύμβασης.
Ένα άλλο εξοπλιστικό πρόγραμμα για το οποίο έλαβα παράνομη αμοιβή είναι οι αντιαρματικοί πύραυλοι KORNET που προμηθεύτηκε το υπουργείο για λογαριασμό του στρατού ξηράς από την ρωσική προμηθεύτρια εταιρεία KBP.
Το συνολικό κόστος της προμήθειας είχε ανέλθει σε περίπου 100.000.000 δολάρια ή ευρώ, μάλλον δολάρια. Η προμήθειά μου ήταν εντυπωσιακά μεγάλη, ανήλθε σε 3% του ύψους του προγράμματος και αυτό με κάνει να καταλαβαίνων ότι στα ρώσικα εξοπλιστικά προγράμματα, περισσότερο από τα δυτικά, υπήρχε περιθώριο μεγάλης υπερκοστολόγησης και συνακόλουθα χρήσιμων πληρωμών. Εκπρόσωπος της κατασκευάστριας αυτής εταιρείας ήταν ο Κωνσταντίνος Δαφέρμος, τον οποίο ακόμα τότε δεν γνώριζα. Εκείνη την περίοδο, δηλαδή το 2000, ανέβησαν δύο γεγονότα: στη σύνοδο της επιτροπής ελληνορωσικής αμυντικής συνεργασίας από ελληνικής πλευράς ήμουν ο πρόεδρος. Ο Ρώσος ομόλογός μου στο περιθώριο της σύσκεψης και ανεπίσημα με πληροφόρησε ότι το πρόγραμμα KORNET που ήδη τότε άρχιζε μπορεί να γίνει η προμήθειά του και μέσω της κρατικής εταιρείας ROSVOORUZEHNIA η οποία μετονομάστηκε σε ROSOBORONEXPORT.
Του ζήτησα να μας υποβάλουν επίσημα αυτή την πρόταση. Το γεγονός αυτό πληροφορήθηκε η κατασκευάστρια εταιρεία KBP και κάποια μέρα ήρθε στοι γραφείο μου ένα υψηλόβαθμο στέλεχος αυτής της εταιρείας συνοδευόμενο από τον κύριο Δαφέρμο τον οποίο γνώρισα για πρώτη φορά. Μου επιχειρηματολόγησαν ότι η προμήθεια απευθείας από την κατασκευάστρια εταιρεία θα ήταν επωφελέστερη απ΄ ότι αν πηγαίναμε μέσω της ενδιάμεσης κρατικής εξαγωγικής εταιρείας ROSVOORUZEHNIA. Στη συνέχεια δεν ήρθε καμία πληροφορία και για δεύτερη πηγή προμήθειας του CORNET και η προμήθεια συνέχιζε τη διαδικασίκα της όπως είχε αρχίσει. Το δεύτερο γεγονός που είχε συμβεί εκείνη την περίοδο ήταν ότι με επισκέφθηκε στο γραφείο μου ένα υψηλόβαθμο στέλεχος της KBP και με ρώτησε αν η υπηρεσία μας έχει προβλήματα με τον κύριο Δαφέρμο διότι όπως τους κατήγγειλε μια ελληνική εταιρεία την οποία δεν μου κατονόμασε, ο κύριος Δαφέρμος έχει δυο δικαστικές εμπλοκές και για το λόγο αυτό δεν μπορεί να προωθήσει τη σύμβαση. Και με ρώτησε αν πράγματι υπάρχουν τέτοια προβλήματα με τον κύριο Δαφέρμο. Του απάντησα ότι δεν έχω καμία τέτοια πληροφορία για τον κύριο Δαφέρμο αλλά δεν μας ενδιαφέρουν ούτε αναγνωρίζουμε τους εκπροσώπους τους διότι η σύμβαση θα υπογραφόταν μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και της προμηθεύτριας.
Δεν μπορώ να θυμηθώ το όνομα του Ρώσου υψηλόβαθμου στελέχους και του συνέστησα για άλλες πληροφορίες να πάει στο Γενικό Διευθυντή. Μετά από λίγες μέρες ζήτησε και με επισκέφθηκε στο γραφείο μου ο κύριος Δαφέρμος ο οποίος με ευχαρίστησε και με ρώτησε τι ζητάω από αυτή τη σύμβαση. Δεν του απάντησα και ΄φεύγοντας μου είπε ότι θα φανεί γενναιόδωρος και θα μου δώσει 3% του ύψους της σύμβασης γεγονός που αντιστοιχούσε περίπου σε 3.000.000 δολάρια ή ευρώ. Πραγματικά ήταν για μένα περίεργο τόσο μεγάλο ποσοστό και δεν πίστευα αυτά που μου έλεγε. Μετά τη υπογραφή της σύμβασης και σε μεταγενέστερο χρόνο μου κατέβαλε πράγματι αυτό το 3% από τα οποία ένα σημαντικό μέρος, 700.000 ευρώ, μου τα κατέβαλε σε μετρητά στην Ελλάδα και το υπόλοιπο ποσό σε λογαριασμό μου στη UBS Ζυρίχης και ίσως και σε άλλη τράπεζα στην Ελβετία. Ο λογαριασμός ήταν ονομαστικός δικός μου και έχω την εντύπωση ότι η κατάθεση γινόταν σε μετρητά. Την εντύπωση αυτή την έχω διότι με είχε πάρει ο τραπεζίτης από τη UBS και μου είπε ότι έγινε μια κατάθεση στο λογαριασμό μου 800.000 δολάρια ή ευρώ και έπρεπε να συμπληρώσει για αυτό μια έκθεση για την προέλευσή τους. Εγώ είπα ότι προέρχονταν από αμοιβή από μια τεχνοοικονομική αναπτυξιακή μελέτη. Ο λογαριασμός στη UBS είναι μάλλον ο 2206-885979 και ενδεχομένως να είχα εκεί και άλλους λογαριασμούς. Αυτό θα πιστοποιηθεί με την παροχή πληροφοριών που έχω ήδη ζητήσει από 18 Νοεμβρίου 2013. Όσον αφορά τις 700.000 ευρώ τις πήρα σε δύο δόσεις, το τέλος του 2001 και στις αρχές του 2002. Τις πήρα από το γραφείο του και αρχικά τις έκρυψα στο υπόγειο του σπιτιού μου και την άλλη μέρα τις πήγα το πρωί σε θυρίδα στη CITI BANK Φαλήρου. Από τα λεφτά αυτά που είχα στη CITI BANK Φαλήρου τα 500.000 ευρώ είναι εκείνα που παρέλαβα μαζί με τον Λυγινό και τον OSWALD από τη θυρίδα μου. Στη συνέχεια όλοι από κοινού μεταβήκαμε στο γραφείο της DRESDEN BANK στην Αθήνα, στην οδό Χατζηγιάννη Μέξη 5. Εκεί τους παρέδωσα τις 500.000 ευρώ και μου έδωσαν μια απόδειξη παραλαβής που την υπέγραψε ο OSWALD. Έμεινα με την εντύπωση ότι αυτά διακινήθηκαν μέσω τραπεζικού διαύλου και όταν το 2008 ξέσπασε το σκάνδαλο SIEMENS έμεινα έκπληκτος που αναφερόταν το όνομά μου. Συγκεκριμένα αναφερόταν ότι από τη MARTHA HOLDINGS του Πρόδρομου Μαυρίδη έλαβα στον προαναφερόμενο προσωπικό μου λογαριασμό στη DRESDEN BANK το ποσό αυτό των 500.000 ευρώ. Όμως τα χρήματα αυτά δεν προέρχονταν από την εταιρεία του. Τα χρήματα αυτά είναι από το πρόγραμμα KORNET.
Tέλος του 2002 με συνάντησε ο Παύλος Νικολαϊδης τον οποίο γνώριζα, ήταν πρόεδρος ή αντιπρόεδρος σε μια κρατική πολεμική βιομηχανία, μάλλον την ΕΒΟ και ήξερα ότι ήταν στενός φίλος και κουμπάρος του υπουργού Απόστολου Αθανάσιου Τσοχατζόπουλου. Μου ζήτησε να του καταβάλω κάποια χρήματα από αυτά που πήρα από τον κύριο Δαφέρμο. Επισκέφθηκα τον κύριο Δαφέρμο και του είπα ότι ο Νικολαϊδης μου ζήτησε να του καταβάλω ένα ποσό, το οποίο όμως δεν προσδιόρισε. Ο κύριος Δαφέρμος μου απάντησε: «Άσε τον Νικολαϊδη, τον έχω τακτοποιήσει καλά». Θέλω επίσης να πω ότι στο γραφείο του Δαφέρμου, στην οδό Πανεπιστημίου, αρ. 10, εργαζόταν ένας απόστρατος του στρατού ξηράς το όνομα του οποίου δεν θυμάμαι, και ο οποίος συμμετείχε στις διάφορες διαδικαίσες και μπορεί να σας δώσει χρήσιμες πληροφορίες. Μετά το 2002 επί υπουργείας Παπαντωνίου πληροφορήθηκα ότι αγοράστηκε άλλη μια ποσότητα αντιαρματικών KORNET.
EΡΩΤΗΣΗ: Υπό την ιδιότητά σας ως Αναπληρωτής Διευθυντής ΓΔΕ, σε τι υπηρεσιακές ενέργειες προβήκατε για το πρόγραμμα αυτό για τις οποίες σας δόθηκε η προμήθεια;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Οι ενέργειές μου οι υπηρεσιακές ήταν περιορισμένες. Το πρόγραμμα και η επιλογή του KORNET είχε γίνει από το Γενικό Επιτελείο Στρατού. Η επιτροπή αξιολόγησης, διαπραγμάτευσης και κατάρτισης της σύμβασης οριζόταν από το Γενικό Διευθυντή. Ο Δαφέρμος μου έδωσε αυτά τα χρήματα για να μην τον διώξει από εκπρόσωπο η κατασκευάστρια εταιρεία και για να μη δοθεί η δουλειά στην κρατική εξαγωγική εταιρεία. Επίσης για να υπογράψω χωρίς καθυστερήσεις, αντιρρήσεις και παρατηρήσεις όλα τα φύλλα ενημέρωσης και την εισήγηση κατακύρωσης σύμβασης.
Για το πρόγραμμα του αντιαεροπορικού συστήματος μικρού βεληνεκούς OSA ΑΜΚ είχε αποφασίσει το ΓΕΣ την προμήθεια ενός αριθμού τέτοιων συστημάτων περί του 1998. Η προμήθεια θα γινόταν από α αποθέματα του ρωσικού στρατού μέσω της κρατικής εταιρείας POSOVOORUZEHNIA και ο πρόγραμμα θα κόστιζες π’ ότι θυμάμαι περί τα 100.000.000 δολάρια. Εκείνη την περίοδο είχαμε μία σύνοδο της επιτροπής ελληνορωσικής αμυντικής συνεργασίας στη Μόσχα. Σε εκείνη τη σύνοδο εμφανιζόταν σαν υπάλληλος και μεταφραστής της POSOVOORUZEHNIA ο κύριος Λάμπρος Μπαρτζώκας. Στο περιθώριο της σύσκεψης μου σύστησε ένα υψηλόβαθμο στέλεχος της POSOVOORUZEHNIA το οποίο μου είπε ότι η Ελλάδα ενδιαφέρεται να αγοράσει συστήματα αντιαεροπορικά OSA AKM και ότι ετοίμαζαν σχετική προσφορά. Επίσης ο Μπαρτζώκας μου είπε ότι εάν προχωρήσει και υλοποιηθεί το πρόγραμμα θα έχω ένα σοβαρό δώρο το ύψος του οποίου δεν μου προσδιόρισε. Όταν ολοκληρώθηκε το πρόγραμμα και υπεγράφη η σύμβαση ρώτησα τον κύριο Μπαρτζώκα πόσο θα είναι αυτό το δώρο που μου είχε πει. Μου απάντησε ότι δεν ξέρει ακόμα ακριβώς γιατί έχει εκτός από εμένα και πιο ψηλά υποχρεώσεις. Δεν μου προσδιόρισε ποιους αλλά πιο ψηλά από εμένα ήταν ο κύριος Σμπώκος και ο κύριος Τσοχατζόπουλος. Ο κύριος Μπαρτζώκας επισκεπτόταν συχνά το γραφείο του κυρίου Σμπώκου. Συνολικά μέσω της εταιρείας αρχικά POSOVOORUZEHNIA και εν συνεχεία της ROSOVORONEXPORT κατατέθηκαν συνολικά την περίοδο από το 1999 μέχρι το 2003-2004 το ποσό των 1,7 εκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ σε ονομαστικό τραπεζικό μου λογαριασμό στην Ελβετική τράπεζα FERRIER LULLIN Γενεύης και στη συνέχεια στη DRSDNER BANK στο βασικό λογαριασμό που μου είχε ανοίξει ο Λυγινός. Στην FERRIER LULLIN είχε λογαριασμό και ο κύριος Μπαρτζώκας και στη συνέχεια άνοιξε και αυτός με τον Λυγινό λογαριασμό στην DRESDNER BANK στην οποία και παρέμεινε όταν εγώ ακολούθησα το Λυγινό στην BNP PARIBAS. Από ότι θυμάμαι ένα από τα εμβάσματα στο λογαριασμό μου από την ROSOVORONEXPORT προέρχονταν από τράπεζα της Νέας Υόρκης. Ο κύριος Μπαρτζώκας εμφανιζόταν αργότερα και ως διεθνής σύμβουλος μιας εταιρείας στην Ελλάδα που είχε αναλάβει τα αντισταθμιστικά των TOR. Επίσης όπως διάβασα αργότερα περί το 2007 όταν η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε την αγορά των ρωσικών τεθωρακισμένων οχημάτων μεταφοράς προσωπικού και μάχης των BNP-3 είχαν καλέσει τον Μπαρτζώκα στο ΥΕΘΑ και τους ανακοίνωσαν την απόφαση της κυβέρνησης για την αγορά αυτών των οχημάτων. Όσον αφορά αυτόν το εξοπλιστικό η συμμετοχή μου συνίστατο στην υπογραφή των φύλλων ενημερώσεως και της κατακυρωτικής διαταγής.
Ένα άλλο εξοπλιστικό πρόγραμμα για το οποίο έλαβα προμήθεια ήταν τα αυτοκινούμενα πυροβόλα της γερμανικής εταιρείας WEGMANN. Το ΓΕΣ είχε εισηγηθεί στον υπουργό την προμήθεια ενός αριθμού των συγκεκριμένων αυτοκινούμενων πυροβόλων. Εκπρόσωπος της εταιρείας αυτής στην Ελλάδα ήταν ο κύριος Δημήτρης Παπαχρήστος. Εκείνη την περίοδο, δηλαδή περί τα μέσα του 2000, εκτελούσα χρέη Γενικού Διευθυντή λόγω παραίτησης του κύριου Σμπώκου μέχρι την τοποθέτηση του νέου Γενικού Διευθυντή, κυρίου Κολίρη. Τότε ζήτησε και με επισκέφθηκε στο γραφείο μου ο αντιπρόεδρος της WEGMANN ο κύριος Όλαβ Έσλερ, συνοδευόμενος αό τον κύριο Παπαχρήστο τον οποίο συνάντησα τότε για πρώτη φορά. Ο κύριος Παπαχρήστος με επισκέφθηκε και άλλες φορές. Κατά τη διάρκεια της αξιολόγησης και διαπραγμάτευσης της προσφοράς της WEGMAN από την επιτροπή που συνόδευε τότε τα στελέχη της WEGMAN. Σε κάποια από αυτές τις επισκέψεις στο γραφείο μου ο κύριος Παπαχρήστος μου είπε ότι η εταιρεία μου προσφέρει 0,5% του κόστους της σύμβασης το οποίο ήταν περίπου 150.000.000 ευρώ. Ο κύριος Παπαχρήστος δεν μου είπε σε ποια πρόσωπα της επιτροπής ή της ΓΔΕ ή του στρατού είχε κάνει ανάλογη προσφορά, μου άφησε όμως να εννοηθεί ότι σε υψηλό επίπεδο είχε αναλάβει την εταιρεία. Μόλις ολοκληρώθηκε η σύμβαση και μετά περίπου από ένα εξάμηνο μου έφερε έντυπα της τράπεζας UBP Ζυρίχης για να ανοίξω λογαριασμό στην τράπεζα αυτή, αρχές του 2002. ΣΕ αυτό το λογαριασμό ο κύριος Παπαχρήστος μέσω της εταιρείας OXYLOS ιδιοκτησίας του, κατέθεσε μέσω της Λαϊκής Τράπεζας Κύπρου περίπου 500.000 ευρώ και από μια άλλη εταιρεία GRAMON SERVICE άλλες 50.000 ευρώ. Ακόμη κατέθεσε άλλες 100.000 ευρώ στην DRESDNER BANK στο λογαριασμό που μου είχε ανοίξει ο Λυγινός. Τα χρήματα νομίζω ότι ήρθαν και αυτά μέσω της OXYLOS και άλλες 100.000 ευρώ μου έδωσε ο Παπαχρήστος μετρητά στην Ελλάδα σε ένα γραφείο που είχα στη Βουκουρεστίου. Θέλω να συμπληρώσω ότι ο κύριος Παπαχρήστος μου είπε ότι από τα χρήματα που πήρε είχε πληρώσει και ένα υψηλόβαθμο στέλεχος της εταιρείας WEGMAN το οποίο δεν γνωρίζω ποιο είναι. Θέλω να προσθέσω ότι υπήρχε και μια διαμάχη μεταξύ του Παπαχρήστου και ενός συνεταίρου του ονόματι Δαμαλάγκα, αν θυμάμαι καλά. Το αντικείμενο της διαμάχης αυτής είχε να κάνει με το μοίρασμα των κερδών και ο Δαμαλάγκας ήταν αυτός που κατήγγειλε τον Παπαχρήστο στο ΣΔΟΕ και στη γερμανική εταιρεία. Ο Δαμαλάγκας μου είχε στείλει και ένα εξώδικο στο τέλος του 2004 προκειμένου να του επιστρέψω κάποια χρήματα από αυτά που είχα πάρει από τον Παπαχρήστο. Το εξώδικό έλεγε να συζητήσω με κάποιοι δικηγόρο του Παπαχρήστου και να του επιστρέψω κάποια χρήματα που είχα πάρει από αυτόν. Η απάντησή μου ήταν ότι δεν θα είχε πάρει χρήματα από τον Παπαχρήστο. Και στο πρόγραμμα αυτό οι ενέργειες που προσέφερα ήταν η υπογραφή ιεραρχικά των εισηγήσεων και δεν θυμάμαι αν όταν εγκρίθηκε το πρόγραμμα και ξεκίνησε η διαδικασία της προμήθειας αν έχω υπογράψει και την εισήγηση της συγκρότησης της επιτροπής που εισηγήθηκε η διεύθυνση προγραμμάτων εξοπλισμών.
Ένα άλλο πρόγραμμα ήταν το αερομεταφερόμενο σύστημα επιτήρησης ελέγχου (ΑΣΕΠΕ). Το ΓΕΑ είχε εισηγηθεί και είχε εγκρίνει ο υπουργός την προμήθειατεσσάρων τέτοιων συστημάτων κατασκευαστής των οποίων ήταν η σουηδική ERICSSON και το σύστημα το είχε τοποθετήσει σε ένα βραζιλιάνικο αεροσκάφος EMBRAER 145. Από την ίδια βραζιλιάνικη εταιρεία το ΓΕΑ είχε ζητήσει να αγοραστεί και ένα βραζιλιάνικο αεροσκάφος VIP. Την εταιρεία EMBRAER εκπροσωπούσε στην Ελλάδα ο κύριος Χρήστος Τούμπας, απόστρατος της Πολεμικής Αεροπορίας. Ο κύριος Τούμπας με είχε επισκεφθεί στο γραφείο μου σαν παλιός συνάδελφος και μου είχε πει ότι αν προσχωρήσουν να γίνουν αυτά τα προγράμματα δεν θα με ξεχάσει. Δεν μου είχε πει κανένα ποσό. Αυτός ουσιαστικά εκπροσωπούσε μόνο την EMBRAER. Μόλις υπογράφηκαν οι συμβάσεις σε αυτά τα προγράμματα, το 2001, και μετά από ένα περίπου χρόνο ο κύριος Τούμπας κατέθεσε στο γνωστό λογαριασμό μου στην DRESDNER BANK Γενεύης 150.000 ευρώ. Δεν γνωρίζω πόσο κόστισε το παραπάνω εξοπλιστικό πρόγραμμα. Ο κύριος Τούμπας γνώριζα ότι επισκέπτονταν πολύ συχνά το Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας και ίσως και την επιτροπή διαπραγμάτευσης αλλά δεν μου κατονόμασε σε ποιους άλλους έδωσε χρήματα. Εκτίμησή μου είναι, υποθέτω ότι θα έδωσε χρήματα και σε χαμηλότερο επίπεδο αλλά σε ανώτερο επίπεδο πιστεύω ότι έδρασαν τα στελέχη της εταιρείας ERICSSON. Γνωρίζω ότι ο κύριος Τούμπας είχε γραφείο στη Γλυφάδα, δεν θυμάμαι ακριβή οδό. Νομίζω ότι ήταν επίσημος εκπρόσωπος της EMBRAER. Δεν ξέρω τι ακριβώς σύμβαση είχε υπογράψει με την εταιρεία. Τα χρήματα νομίζω ότι ο Τούμπας μου τα κατέβαλε από προσωπικό του λογαριασμό ονομαστικό στη UBS Ζυρίχης. Το άνω ποσό των 150.000 ευρώ το έβαλε στο λογαριασμό μου το 2003. Επίσης μου είχε καταβάλει άλλες 100.000 ευρώ ο Τούμπας σε άλλο λογαριασμό που δεν θυμάμαι, μάλλον από τον ίδιο προσωπικό του λογαριασμό. Και σε αυτό το πρόγραμμα υπέγραψα το φύλλο ενημέρωσης εισήγησης και κατακύρωσης της σύμβασης
Ο Κάντας έδωσε στους ανακριτές όλους τους τραπεζικούς του λογαρισμούς αλλά και πάρα πολλές λεπτομέρειες για τις δοσοληψίες αντιπροσώπων με το “καθεστώς Άκη”. Διαβάστε τι καταθέτει:
Ένα τελευταίο πρόγραμμα για το οποίο έλαβα χρήματα είναι για τα ραντάρ αντιπυροβολικού. Το ΓΕΣ είχε ζητήσει και είχαν εγκριθεί από τον υπουργό περί το 2000 νομίζω τρία τέτοια συστήματα τα οποία επρόκειτο να χρησιμοποιηθούν για την Κύπρο. Κατασκευαστής αυτού του ραντάρ νομίζω ήταν η σουηδική εταιρεία ERICSSON. Το ραντάρ λεγόταν ARTHUR. Στέλεχος της εταιρείας ERICSSON που δεν θυμάμαι το όνομά του, στην έκθεση defendory στον Πειραιά ή σε κάποια άλλη έκθεση, μου είχε συστήσει ένα σύμβουλο της ERICSSON τον Κωνσταντίνο Μπαλέρμπα ή Μπαλέμπα. Αυτός μου είπε ότι είχε αναλάβει το πρόγραμμα των ραντάρ ARTHUR. Με είχε επισκεφθεί στο γραφείο μου και ενδιαφερόταν για την προώθηση αυτού του προγράμματος. Σε κάποια επίσκεψή του μου άφησε να εννοηθεί ότι θα υπάρξει μια αμοιβή μου, χωρίς να την προσδιορίζει, γι’ αυτό το πρόγραμμα. Όταν υπεγράφη η σύμβαση και μετά από λίγο καιρό και περί το 2002, είχε καταθέσει σε λογαριασμό μου στην Ελβετία που δεν θυμάμαι, το ποσό των 240.000 ευρώ. Το ποσό αυτό είχε κατατεθεί από μία εξωχώρια εταιρεία, νομίζω κυπριακή, το όνομα της οποίας δεν θυμάμαι. Θεωρώ ότι η εξωχώρια αυτή εταιρεία δεν ανήκε στον Μπαλέρμπα γιατί μου είχε πει και ο ίδιος ότι είχε κάποια διαμάχη με την εταιρεία αυτή σχετική με οικονομικές διαφορές. Ο Μπαλέμπας δεν νομίζω να είχε γραφείο στην Αθήνα. Φαντάζομαι ότι είχε υπογράψει κάποια σύμβαση ως σύμβουλος ή πράκτορας με την ERICSSON. Νομίζω ότι 240.000 ευρώ έγιναν με ένα έμβασμα μετά τα μέσα του 2002 και αφού είχε υπογραφεί η σύμβαση. Και εδώ τα χρήματα τα πήρα για να μην καθυστερήσω τις διαδικασίες με ενστάσεις, αντιρρήσεις και καθυστερήσεις. Και εδώ υπέγραψα ιεραρχικά μόνο τα φύλλα ενημέρωσης εισήγησης και κατακύρωσης της σύμβασης. Ήταν σημαντικό τα μέλη της ιεραρχίας, όχι μόνον εγώ, να συμφωνούν ομόφωνα και να υπογράφουν χωρίς παρατηρήσεις.
ΕΡΩΤΗΣΗ. Όλα τα χρήματα α οποία μας είπατε παραπάνω ότι λάβατε, ανέρχονται σε περίπου 4.700.000 δολάρια ΗΠΑ και 3.000.000 ευρώ, δηλαδή περίπου τα μισά από τα 15.000.000-15.500.000 δολάρια που σήμερα κατέχετε στο εξωτερικό. Πώς δικαιολογείτε την κατοχή του υπολοίπου ποσού;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ. Αυτά τα χρήματα που κατέθεσα στην απολογία μου ότι κατέχω, ανέρχονται περίπου σε 8.700.000 δολάρια. Προγενέστερα όμως, πριν τοποθετηθώ στη ΓΔΕ, είχα καταθέσεις στο εξωτερικό της τάξεως των 2.000.000 ευρώ. Αυτό θα φανεί και από τα παραστατικά των λογαριασμών μου στη USB και HOFMANN που εδώ δεσμεύομαι να σας προσκομίσω. Το σύνολο δηλαδή αυτών των χρημάτων σε δολάρια ανέρχεται στην τάξη των 11.800.000 δολαρίων. Το υπόλοιπο ποσό, των 4.000.000 δολαρίων περίπου προέρχεται από την απόδοση της επένδυσης των χρημάτων μου μέσα σε αυτό το διάστημα της τελευταίας δεκαπενταετίας. Με μια μέση ετήσια απόδοση 4% στη δεκαπενταετία αυξάνεται το αρχικό κεφάλαιο κατά ποσοστό 60%. Το κέρδος μου από τη διακύμανση της ισοτιμίας δολαρίου-ευρώ ή και άλλων παλαιότερων νομισμάτων, καθώς και από την επένδυση του χαρτοφυλακίου μου στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, θα προκύψει και θα σας αποδείξω όταν έρθουν τα έγγραφα των τραπεζών τα οποία εγώ ο ίδιος δεσμεύομαι να σας προσκομίσω.
Στο σημείο αυτό σας εγχειρίσω τραπεζικά παραστατικά του λογαριασμού μου στον οποίο είμαι πραγματικός δικαιούχος (beneficial owner) της τράπεζας:
Α. Julius BAER Σιγκαπούρης εκδόσεως 17.12.2013 που αφορά στον υπ’ αριθ. 5100735 λογαριασμό που τηρείται επ’ ονόματι της εταιρείας Guldenberg Intl SA AFG Green 4 Cast από το οποίο προκύπτει ότι το σύνολο του χαρτοφυλακίου ανέρχεται την 17.12.2013 σε 10.788.599 δολάρια Αμερικής.
Β. Τραπεζικά παραστατικά του λογαριασμού στην τράπεζα Julius BAER Σιγκαπούρης εκδόσεως 18.12.2013 που αφορά στον υπ’ αριθ. 6200203 λογαριασμό που τηρείται επ’ ονόματι του TRUST με την επωνυμία OLAV ENGINEERING CORP, από το οποίο προκύπτει ότι το σύνολο του χαρτοφυλακίου ανέρχεται την 8.12.2013 σε 3.014.227 δολάρια Αμερικής και
Γ. τραπεζικά παραστατικά του λογαριασμού στην Julius BAER Σιγκαπούρης εκδόσεως 17.12.2013 που αφορά στον υπ’ αριθ. 0308.8629 λογαριασμό που τηρείται επ’ονόματι του TRUST με την επωνυμία OLAV ENGINEERING CORP, από τον οποίο προκύπτει ότι το σύνολο του χαρτοφυλακίου ανέρχεται την 17.12.2013 σε 1.008.282 ευρώ. Δηλώνω ότι ο θεματοφύλακας (trustee) είναι ο Σπύρος Μεταξάς, κάτοικος Γενεύης Ελβετίας, 16, Rue de Hesse – 1211 GENEVE, ο οποίος είναι το μόνο πρόσωπο που έχει δικαίωμα υπογραφής στους ως άνω λογαριασμούς του trust. Έχω δώσει την 17.12.2013 γραπτή-τηλεφωνική-ρητή εντολή τόσο προς την ως άνω τράπεζα Σιγκαπούρης όσο και στον προαναφερόμενο trustee, Σπύρο Μεταξά, όπως ρευστοποιήσουν άμεσα και εμβάσουν/μεταβιβάσουν το σύνολο του ως άνω χαρτοφυλακίου των προαναφερόμενων λογαριασμών στον με 23/2005 47 λογαριασμό του Ελληνικού Δημοσίου στην Τράπεζα της Ελλάδος υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου. Αντίγραφα των ως άνω εντολών σαν έχουν ήδη υποβληθεί.
Θέλω να συμπληρώσω για το Μεταξά ότι ήξερε ότι τα χρήματα που κατείχα δεν ήταν νόμιμα. Αυτός μου συνέστησε να ανοίγω και να κλείνω off shore εταιρείες τις οποίες ίδρυε ο ίδιος χωρίς να μου δίνει έγγραφα. Τελευταία off shore εταιρεία ήταν η GULDENBERG η οποία αποτελεί και το διοικητικό συμβούλιο του ιδρύματος GREEN 4 CAST. Εν συνεχεία μου συνέστησε για πλήρη απόκρυψη του ονόματός μου να συστήσω ένα trust περί τα τέλη του 2011 έτσι ώστε να μην σε ανακαλύψουν οι επίσημες αρχές για ο Μεταξάς γνώριζε ότι ήμουν κατηγορούμενος. Μου παρουσίασε ένα ολόκληρο σχεδιάγραμμα στο γραφείο του στο οποίο που έδειξε πώς λειτουργεί το trust και το πώς καλύπτονταν το όνομά μου στις τράπεζες. Αντίγραφα αυτών που υπέγραψα για την εντολή σύστασης του trust δεν μου έδωσε και ακόμη μέχρι σήμερα αρνείται να μου δώσει, όπως δεν μου δίνει και τα χρήματα σύμφωνα με τις συνεχείς γραπτές εντολές μου, που είναι ήδη γνωστές στις ελληνικές δικαστικέ ς και εισαγγελικές αρχές. Από τα προεκτεθέντα προκύπτει ότι προσπαθεί με κάθε τρόπο να εμποδίσει την επιστροφή των χρημάτων στην Ελλάδα και να αποσείσει τις ευθύνες του σε σχέση με τη γνώση του περί της παράνομης προέλευσης των χρημάτων μου, που διαχειριζόταν. Γι’ αυτό το λόγο ούτε μου έδωσε από την αρχή, ούτε μου δίνει και τώρα αντίγραφα των εγγράφων, off shore και trust και έτσι με παγίδευσε και με κρατά όμηρο. Για το λόγο αυτό ζητώ την ποινική του δίωξη. Επίσης θέλω να επισημάνω ότι είμαι και θύμα εξαπάτησης από τον κ. Μεταξά διότι ενώ μου είχε πει ότι με οποιαδήποτε εντολή δική μου γραπτή προς αυτόν θα μπορούσα να διαθέτω όπως θέλω τα χρήματα που ήταν υπό την διαχείρισή του trust που μου ίδρυσε, με την από 13.12.2013 επιστολή του δικηγόρου του, Benjamin Borsodi, μου γνωστοποίησε ότι δεν έχω δικαίωμα να δίνω εντολή για τη διάθεση αυτών των χρημάτων, ούτε καν στο Ελληνικό Δημόσιο.
Επίσης θέλω να προσθέσω ότι ο κ. Λυγινός ή ο κ. Ευσταθίου, δεν θυμάμαι ποιος από τους δύο, μου είχε πει πριν από αρκετά χρόνια ότι κάποιος ονόματι Κυριτσάκας που έφτιαχνε off shore εταιρείες είχε κεντρικό ρόλο στις χρήσιμες πληρωμές του Ευσταθίου. Το κ. Κυριτσάκα δεν ήξερα, δεν τον ξέρω και δεν τον συνάντησα ποτέ. Γνώριζα όμως ότι είχε γραφείο στο κέντρο της Αθήνας και ήταν στενός συνεργάτης του Λυγινού και το Oswald. Θυμήθηκα όμως το όνομά του από τα ΜΜΕ που αναφέρονταν στο σκάνδαλο της SIEMENS.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Με ποιο τρόπο ο Κυριτσάκας είχε αναμειχθεί στις πληρωμές του Ευσταθίου;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Διαχειριζόταν off shore εταιρείες και τραπεζικούς λογαριασμούς κατ’ εντολή και λογαριασμό του Ευσταθίου, όπως πληροφορήθηκα από το Λυγινό ή τον Εσταθίου. Περισσότερα δεν μπορώ να γνωρίζω.
Θέλω επίσης να προσθέσω ότι με τον κ. Μπαρτζώκα, περί το 1998, είχα συναντηθεί μαζί του στο καφέ του πρώην μαιευτηρίου ΗΡΑ, όπου μου είχε πει ότι από το πρόγραμμα OSA που αυτός μεσολαβούσε, η προμηθεύτρια εταιρεία θα έδινε στον κ. Σμπώκο πολλά λεφτά γιατί ήταν πολύ απαιτητικός μέχρι που τους είχε εκνευρίσει.
H συνεχεια στο www.onalert.gr
ΠΗΓΗ: onalert.gr
