Ιώσεις και καρδιοπάθειες
- Είναι κλασσικά γνωστό ότι οι ιώσεις προσβάλλουν όλα τα ζωτικά όργανα του σώματος. Στην καρδιά προκαλούν κυρίως μυοκαρδίτιδα ή περικαρδίτιδα και σπανιότερα ενδοκαρδίτιδα. Ο ιός εισέρχεται στο καρδιακό κύτταρο, αλλάζει την πρωτεϊνική του δομή και τελικά το καταστρέφει. Ο ιός δεν μπορεί μόνος του να πολλαπλασιαστεί. Πολλαπλασιάζεται μόνο όταν βρίσκεται μέσα στο κύτταρο. Όμως τα καταστροφικά αποτελέσματα από την άμεση προσβολή της καρδιάς από τους ιούς είναι περιορισμένα γιατί το τελικό αποτέλεσμα της προσβολής δεν εξαρτάται τόσο πολύ από την ίωση αυτή καθ΄αυτή, όσον από την αντίδραση του ανοσοποιοητικού και γονιδιακού συστήματος του αρρώστου. Δηλαδή ανάλογα με την αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος είναι ανάλογο και το τελικό αποτέλεσμα της ιογενούς προσβολής εάν δηλαδή έχει καλή ή κακή κατάληξη.
Γενικότερα όμως όλες οι καρδιοπάθειες δεν συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο σε μια ιογενή προσβολή. Υπάρχει πάντα η διαστρωμάτωση κινδύνου των καρδιοπαθειών. Ιδιαιτέρως υψηλού κινδύνου θεωρούνται οι καρδιοπάθειες εκείνες που επιβαρύνουν την λειτουργία των πνευμόνων, δηλαδή προκαλούν στάση του αίματος στους πνεύμονες με υψηλές πνευμονικές πιέσεις. Έτσι όταν ο ιός προσβάλλει τον πνεύμονα και προκαλεί πνευμονία με συμφορημένο ήδη λόγω στάσεως του αίματος τον πνεύμονα, το αποτέλεσμα είναι ιδιαίτερα καταστροφικό γιατί είναι σχεδόν αδύνατο ο άρρωστος να ανανήψει από την πνευμονία. Με απλά λόγια υπάρχει διαφοροποίηση του κινδύνου από καρδιοπάθεια σε καρδιοπάθεια. Εκείνοι που κινδυνεύουν περισσότερο είναι οι άρρωστοι με καρδιακή ανεπάρκεια οπότε η καρδιά αδυνατεί να λειτουργήσει σαν αντλία αναρροφητική και εξωθητική με αποτέλεσμα τη στάση και συμφόρηση του αίματος στους πνεύμονες.
