Θα έχεις πάντα μια θέση στη καρδιά και το μυαλό μου Γιάννη Ιωαννίδη

Το έχει φαίνεται η μοίρα μου τελευταία, να γράφω νεκρολογίες, για αγαπημένα, πρόσωπα..Πρώτα ο Κώστας απο το Ηράκλειο, πολύτιμος φίλος απο τα πιο όμορφα χρόνια της ζωής μου και τώρα ο Γιάννης, ο συνάδελφος, ο φίλος Γιάννης Ιωαννίδης απο την Κω...Δεν θυμάμαι πότε γνώρισα τον Γιάννη...Κάποια στιγμή, εδώ και πολλά χρόνια, ίσως απο τα πρώτα της δημοσιογραφίας μου στη Ρόδο...Τώρα που γράφω, τώρα που ο Γιάννης ήδη είναι πολύ μακριά μας, σκέφτομαι πως ήταν απο τους λίγους ανθρώπους στη Δωδεκάνησο που μιλούσα χύμα, ελεύθερα, που δεν μετρούσα τα λόγια μου...Μιλούσαμε συχνά, ανταλλάσσαμε απόψεις για σημαντικά αλλά και ασήμαντα θέματα, αναλύαμε, βλέπαμε τα πράγματα προς τα που πάνε, γελούσαμε, σχολιάζαμε...Αρκετές φορές με άκουσε όπως λίγοι με έχουν ακούσει στη Ρόδο...Σε δύσκολες ώρες για μένα και ο Γιάννης, στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής να μου δίνει αισιοδοξία,...Μιλούσα ελεύθερα στον Ιωαννίδη, ήξερα οτι αυτά που λέγαμε έμεναν μεταξύ μας, μπορούσα να τον εμπιστευθώ, είχα εμπιστοσύνη στην γνώμη του  ...Πάνω απο όλα είχα πάντα την αίσθηση οτι είχα ένα δικό μου άνθρωπο, σαν αυτούς που έχω αφήσει στο Ηράκλειο, που με καταλάβαινε, που ήταν μαζί μου ακόμη και αν είχε αντίθετη άποψη...Ήταν έντιμος δημοσιογράφος και τελευταία όπως μου έλεγε και ο Ζωίδης, έλεγε τα πράγματα με το όνομα τους, χωρίς "περιπλοκάδες" και στρογγυλεύεις, έτσι όπως τα αντιλαμβανόταν, χωρίς φίλτρο και "μοντάζ"...Συζητούσαμε για το ίντερνετ, τη νέα του αγάπη που κατάφερε σύντομα να την πάει μπροστά...Μου έλεγε για το web tv  που έκανε και έσκιζε, λέγαμε για τις εκλογές και τις εκτιμήσεις μας που συνέπιπταν...Τα είχαμε πει στη ΕΡΑ,στον αέρα, πριν απο μερικές εβδομάδες...Και ξαφνικά μας ήρθε η μαύρη είδηση...Ο Γιάννης έφυγε...Δε θα τα ξαναπούμε...Πως να το πιστέψεις...Ο Νίκος που του το λέω λιγο μετά τις 10 το βράδυ, νομίζει οτι του κάνω πλάκα...Όπως του λέω, με τέτοια θέματα, πλάκα δεν κάνεις...Γιάννη, ξέρω οτι απο εκεί ψηλά μας παρακολουθείς, ίσως κάνεις εσύ πλάκα μαζί μας...Ομως ένα να ξέρεις, οτι τώρα που έφυγες, λιγόστεψαν οι άνθρωποι που εγώ μπορώ να μιλά χύμα...Και το χρειάζομαι...Τουλάχιστον ασχολήσου με το ιντερνετ, όταν κάποια στιγμή έρθουμε και εμείς, να βρούμε έτοιμη την υποδομή....Ένα πόρταλ, μια διαδικτυακή τηλεόραση τη χρειάζεται νομίζω ακόμη και ο Παράδεισος...Γιάννη, καλό ταξίδι, θα έχεις πάντα ένα βήμα στη καρδιά και το μυαλό μου...Ρένα Βενιανάκη