Η ΠΥΛΟΣ ΤΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ
- Η Πύλος, η αρχαία πόλη του βασιλιά Νέστορα, έμελλε να είναι ο τραγικός επίλογος σε μια από τις μεγαλύτερες ανθρωπιστικές τραγωδίες του σύγχρονου κόσμου. Ένα σαπιοκάραβο με εκατοντάδες ζωές φορτωμένο, έγινε ο τάφος του μεγαλύτερου μέρους των επιβατών που αναζητούσαν μια καλύτερη ζωή στην ευρωπαϊκή γη της επαγγελίας. Η πανάκριβη ελπίδα που τους έταξαν οι διακινητές μετατράπηκε σε έναν εφιάλτη τόσο γι’ αυτούς όσο και για όλους όσους έχουν ακόμα τη στοιχειώδη ανθρωπιά να νιώσουν αυτόν τον πόνο.Καταφεύγοντας σε απλοϊκές λογικές και επιχειρήματα πολλά μπορούν να ειπωθούν. Η ουσία είναι μία. Το μεταναστευτικό υπάρχει και απαιτεί λύση βιώσιμη με ανθρωπιστικό πρόσημο. Το έχουμε ξαναπεί μέσα από αυτές τις γραμμές πως κανένας άνθρωπος δεν εγκαταλείπει την πατρίδα του και το σπίτι του αν μπορεί να καλύπτει τις βασικές του ανάγκες. Η απελπισία, ο φόβος και η ανάγκη να μεγαλώσουν τα παιδιά του σε καλύτερες συνθήκες είναι αυτά που οπλίζουν με θάρρος τους επιβαίνοντες στις σάπιες λαμαρίνες.
Προφανώς ως χώρα αλλά και ως ήπειρος δεν έχουμε τις υποδομές να δεχθούμε “όλης της γης του κολασμένους”, όπως θα έλεγε και ο συγγραφέας. Όχι γιατί απαραίτητα δεν θέλουμε, αλλά διότι δεν μπορούμε να λύσουμε το πρόβλημα με αυτό τον τρόπο. Το πρόβλημα θα λυθεί μόνο όταν το αντιμετωπίσουμε στη ρίζα του. Και η ρίζα του είναι στην βοήθεια από μεριάς Ευρωπαϊκής Ένωσης στις χώρες που πονάνε.
Αυτή τη στιγμή ξοδεύονται τεράστια ποσά σε ενέργειες που όχι απλά δε λύνουν το πρόβλημα, αλλά το επιτείνουν κιόλας πολλές φορές. Αν αυτά τα ποσά είχαν δαπανηθεί σε στήριξη των οικονομιών των χωρών με αυτά τα προβλήματα, σε ανέγερση σχολείων και νοσοκομείων καθώς και σε επενδυτικές δραστηριότητες που θα έδιναν εργασία σε αυτούς τους πληθυσμούς, τότε δεν θα υπήρχε κανένας λόγος να δημιουργούνται αυτά τα καραβάνια προς τις ευρωπαϊκές χώρες.
Εύλογα βέβαια θα αναρωτηθεί κάποιος γιατί να κάνει κάτι τέτοιο η Ευρωπαϊκή Ένωση σε χώρες που είναι εντελώς εκτός της επιρροής της. Η απάντηση νομίζω πως είναι προφανής. Όσο δεν κατανοεί τη σύγχρονη πραγματικότητα, τόσο θα αναγκάζεται να αντιμετωπίζει τέτοια είδους προβλήματα. Και δυστυχώς δεν είναι οι ταλαιπωρημένοι φιλήσυχοι άνθρωποι που αναζητούν μια καλύτερη ζωή. Ανάμεσα σε αυτούς παρεισφρύουν και φανατικοί εξτρεμιστές που θέλουν να εκδικηθούν την Ευρώπη και τη Δύση γενικότερα για τις ανισότητες, είτε φταίει είτε δεν φταίει.
Η λογική του “δίνω χρήματα” σε όποιον αναλαμβάνει διασώσεις και ανθρωπιστικές αποστολές σε λίγο καιρό θα είναι σαν να δίνουμε ασπιρίνη σε καρκινοπαθείς. Δεν έχει κανένα αποτέλεσμα και μάλλον προσελκύει περισσότερους σύγχρονους δουλεμπόρους να πουλήσουν ελπίδα σε αυτούς τους ανθρώπους. Η Ελλάδα, με τα τόσα προβλήματα που έχει η ίδια, αδυνατεί να λύσει το μεταναστευτικό από μόνη της.
Επίσης είναι τρομερά υποκριτικό από μέρους της “πολιτισμένης” Ευρώπης να εκφράζει την αλληλεγγύη της στον ανθρώπινο πόνο με μεγαλόστομες δηλώσεις, αλλά όταν χρειάζεται να δράσει επί της ουσίας να είναι απούσα. Αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να μένουν έγκλειστοι σε δομές για πολύ καιρό. Αναπόφευκτα, όταν τους αντιμετωπίζουν με καχυποψία, όταν τους γκετοποιούν, όταν τους εκμεταλλεύονται, κάποια στιγμή θα ενδώσουν σε παραβατικές συμπεριφορές.
Το ναυάγιο της Πύλου με τις εκατοντάδες ψυχές που παρέσυρε στον υγρό τάφο προκάλεσε παγκόσμια συγκίνηση. Είναι καιρός να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα με τη σοβαρότητα και την ευαισθησία που της αρμόζει, αλλά και με διορατικότητα για το προσεχές μέλλον. Όσο κρύβουμε το πρόβλημα κάτω από το χαλί, τόσες περισσότερες τραγωδίες θα βιώσουμε. Οι σώφρονες δεν περιμένουν τα γεγονότα να έρθουν να τους βρουν. Τα προβλέπουν.
Από τη στήλη "ΨΙΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ" στη ΡΟΔΙΑΚΗ της Κυριακής
