Η ομιλία του Δημήτρη Γάκη στη Βουλή για την εκπαίδευση στην νησιωτική Ελλάδα

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ «Ομιλία του Δημήτρη Γάκη στη Βουλή για τη σημασία της δημόσιας τυπικής και άτυπης εκπαίδευσης στη νησιωτική χώρα» Το διπλό – παιδαγωγικό και κοινωνικό ρόλο - της δημόσιας δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στη νησιωτική χώρα τόνισε στην ομιλία του στη συζήτηση επί του νομοσχεδίου για την «Αναδιάρθρωση της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης», ο βουλευτής Δωδεκανήσου Δημήτρης Γάκης στην ολομέλεια της Βουλής, την Τρίτη 10.09.13. Όπως χαρακτηριστικά τόνισε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, «…Οι απομακρυσμένες ορεινές, νησιωτικές και οι λιγότερο ευνοημένες περιοχές χρειάζονται αναβάθμιση των παρεχόμενων δημόσιων υπηρεσιών. Χρειάζονται στελέχωση με αντικειμενικά και αξιοκρατικά κριτήρια, επαρκείς και σύγχρονες κτηριακές εγκαταστάσεις, υποδομές που να επιτρέπουν τη λειτουργία δομών εκπαίδευσης σε κάθε δυνατό επίπεδο, σε κάθε νησί. Μόνο έτσι θα κρατήσουμε τα νησιά μας ζωντανά. Έχετε σκεφτεί, κύριε Υπουργέ, τη μεγάλη αναστάτωση που προκαλούν οι επιλογές σας στην Κάλυμνο, την Κάρπαθο, την Πάτμο, τους Λειψούς, το Καστελόριζο, στα μικρά νησιά που από παράδοση και με υπερηφάνεια διατηρούν τεχνικές αλλά και άλλες εκπαιδευτικές δομές εδώ και δεκαετίες, όπως η ναυτική εκπαίδευση στην Κάλυμνο; Εμείς θέλουμε να επενδύσουμε στη γνώση και στην κατάρτιση στα νησιά. Θέλουμε την ανάπτυξη που θα έχει σαν φορέα ειδικευμένους και γεμάτους με καινοτόμες γνώσεις νέους που θα μείνουν στον τόπο τους. Θα στηρίξουμε δομές εκπαίδευσης που επαναπροσδιορίζουν γνώσεις και δεξιότητες με κατεύθυνση στο μέλλον, στα νέα επαγγέλματα. Που να λαμβάνουν υπ’ όψιν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα κάθε περιοχής, όπως είναι οι ορεινές και οι νησιωτικές περιοχές». Ακολουθεί, το πλήρες κείμενο της τοποθέτησης του Δημήτρη Γάκη στην ολομέλεια της Βουλής, στη συζήτηση για το σχέδιο νόμου: «Αναδιάρθρωση της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και Λοιπές Διατάξεις αρμοδιότητας Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων». *** ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΓΑΚΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κύριε Υπουργέ, το ερώτημα που σήμερα απασχολεί την κοινωνία δεν είναι τι κόσμο θα παραδώσουμε στα παιδιά μας, αλλά τι παιδιά θα παραδώσουμε στον κόσμο. Το νομοσχέδιο που σήμερα συζητάμε, απαντά στο ερώτημα αυτό ή αποτελεί μία ακόμα εμμονή στην εφαρμογή αντικοινωνικών παρεμβάσεων με μοχλό, αυτή τη φορά, την παιδεία; Μήπως είναι στην πραγματικότητα μία νομοθετική πρωτοβουλία που το μόνο που κάνει είναι να ενισχύει τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση – και κατ’ επέκταση σε όλο τον χώρο της παιδείας - χωρίς να επιχειρεί κάποιο συνολικό, ολοκληρωμένο σχέδιο για την πραγματική δημοκρατική εκπαίδευση που η κοινωνία περιμένει; Η ποιότητα και ο χαρακτήρας της εκπαίδευσης εξαρτώνται από έναν μεγάλο αριθμό παραγόντων που αλληλεπιδρούν. Στη δική σας αντίληψη, όπως φαίνεται από τις επιλογές σας, η κύρια πτυχή της «ποιότητας» που προωθείτε είναι η εκπαίδευση του κοινωνικού αποκλεισμού και της ικανοποίησης των δεσμεύσεων του μνημονίου τόσο με την πολιτική σας απέναντι στους καθηγητές όσο και με τον προγραμματισμό των μαθημάτων που θα διδάσκονται στο Λύκειο. Το νέο Γενικό και Επαγγελματικό Λύκειο, με τις αυστηρές προβλέψεις προαγωγής και απόλυσης, δεν μετατρέπει απλώς το σχολείο σε ένα διαρκές εξεταστικό κέντρο, δυσκολεύει αφάνταστα την πρόσβαση των μαθητών στην επόμενη βαθμίδα τόσο στη γενική όσο και στην τεχνική επαγγελματική εκπαίδευση. Οδηγεί στην αναχωρητικότητα. Είναι ένα βαθιά ταξικό νομοσχέδιο με θύματα τα παιδιά φτωχών και μεσαίων οικογενειών. Κύριε Υπουργέ, αντί για τη σύγχρονη παιδεία της καινοτομίας, της αξιοποίησης των καλών πρακτικών και της ολοκληρωμένης γνώσης, δημιουργείτε μία παιδεία για τους έχοντες, μια παιδεία του εκλεκτισμού, μια παιδεία των αλλεπάλληλων φραγμών και εμποδίων σε ένα μεγάλο αριθμό μαθητών. Δεν είναι όμως μόνο το επικοινωνιακό παιχνίδι του εξεταστικού και των ριζικών κατ’ ευφημισμό μεταρρυθμίσεων που παίζετε. Στο νομοσχέδιο, διαμορφώνονται νέες πρακτικές και νέες προϋποθέσεις διαφοροποίησης των μαθητών σε κατηγορίες πολλών ταχυτήτων. Η δημιουργία άνισων όρων και δυνατοτήτων απόκτησης μόρφωσης για όλους, καταστρατηγεί τον κοινωνικό χαρακτήρα της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και η παιδεία λειτουργεί σαν ένα εργαλείο κοινωνικού διαχωρισμού και αποκλεισμού, ένα εργαλείο εντέλει κοινωνικού ‘διχασμού’. Κύριοι συνάδελφοι, το νομοσχέδιο που συζητάμε σήμερα, δεν είναι αποκομμένο από την ευρύτερη οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα της κατάργησης κρατικών δομών και ανταποδοτικών δράσεων σε ευαίσθητες κοινωνικά ομάδες και γεωγραφικές περιοχές. Ειδικά γι’ αυτές και θα ήθελα να αναφερθώ στην τοποθέτησή μου. Να θέσω στο Σώμα και στους έλληνες πολίτες, τις κοινωνικές ‘παρενέργειες’ που θα επιφέρει το νομοσχέδιο στη νησιωτική χώρα. Οι απομακρυσμένες ορεινές, νησιωτικές και οι λιγότερο ευνοημένες περιοχές χρειάζονται αναβάθμιση των παρεχόμενων δημόσιων υπηρεσιών. Χρειάζονται στελέχωση με αντικειμενικά και αξιοκρατικά κριτήρια, επαρκείς και σύγχρονες κτηριακές εγκαταστάσεις, υποδομές που να επιτρέπουν τη λειτουργία δομών εκπαίδευσης σε κάθε δυνατό επίπεδο, σε κάθε νησί. Μόνο έτσι θα κρατήσουμε τα νησιά μας ζωντανά. Έχετε σκεφτεί, κύριε Υπουργέ, τη μεγάλη αναστάτωση που προκαλούν οι επιλογές σας στην Κάλυμνο, την Κάρπαθο, την Πάτμο, τους Λειψούς, το Καστελόριζο, στα μικρά νησιά που από παράδοση και με υπερηφάνεια διατηρούν τεχνικές αλλά και άλλες εκπαιδευτικές δομές εδώ και δεκαετίες, όπως η ναυτική εκπαίδευση στην Κάλυμνο; Εμείς θέλουμε να επενδύσουμε στη γνώση και στην κατάρτιση στα νησιά. Θέλουμε την ανάπτυξη που θα έχει σαν φορέα ειδικευμένους και γεμάτους με καινοτόμες γνώσεις νέους που θα μείνουν στον τόπο τους. Θα στηρίξουμε δομές εκπαίδευσης που επαναπροσδιορίζουν γνώσεις και δεξιότητες με κατεύθυνση στο μέλλον, στα νέα επαγγέλματα. Που να λαμβάνουν υπ’ όψιν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα κάθε περιοχής, όπως είναι οι ορεινές και οι νησιωτικές περιοχές. Αυτή είναι η μεγάλη αντίφαση του νομοσχεδίου που σήμερα συζητάμε. Η δική σας επικοινωνιακή μικροπολιτική υπερτερεί του κοινωνικού συμφέροντος και οδηγεί στην αποδυνάμωση του κράτους, με επακόλουθο τη σταδιακή εκποίηση της εκπαίδευσης στον ιδιωτικό τομέα, ενός δημόσιου αγαθού που πρέπει να προσφέρεται δωρεάν και ισότιμα σε όλους τους πολίτες. Με το νομοσχέδιο αυτό, προωθείτε την απαξίωση, την υποβάθμιση και την αποδόμηση της δημόσιας εκπαίδευσης στα νησιά. Κύριοι συνάδελφοι, δεν δικαιούμαστε να απογοητεύσουμε τη νέα γενιά. Η Παιδεία είναι το τελευταίο κοινωνικό ανάχωμα. Η κοινωνία έχει φτάσει στα όρια της αντοχής της. Αρνούμαστε και αντιστεκόμαστε μαζί της ενάντια στην πτώχευση της κοινωνικής συνοχής. Το νομοσχέδιο για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση θα πρέπει να είναι τολμηρό, με πολλή φαντασία, πρωτοποριακό, με διαθεματική προσέγγιση στη μάθηση, να στοχεύει στην ανάπτυξη κριτικής σκέψης και δεξιοτήτων, στη συλλογική προσπάθεια, στην ένταξη στη μαθησιακή ομάδα όλων των μαθητών, έτσι ώστε να παροτρύνουμε τους μαθητές να μελετήσουν τις επιστήμες και να δοθεί έμφαση στο ρόλο του εκπαιδευτικού στη διαδικασία. Έχουμε υποχρέωση να περιφρουρήσουμε την αξιοπρέπεια και την αποστολή των καθηγητών. Έχουμε υποχρέωση να εκπαιδεύσουμε με ίσες ευκαιρίες τους μαθητές και να δώσουμε παράθυρο στο μέλλον σε όλους τους πολίτες. Έχουμε υποχρέωση να δώσουμε ελεύθερο χρόνο στα παιδιά, να ξαναδούμε την εφηβεία να εξελίσσεται φυσιολογικά, μέσα από τις παρέες, μέσα από τον έρωτα και όχι μέσα από το φροντιστηριακό άγχος. Μη γίνετε η Κυβέρνηση που θα αντικαταστήσει το «τα παιδία παίζει» με το «την παιδεία εμπαίζει». Κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι της κυβερνητικής Πλειοψηφίας, αν κοιτάξετε στα μάτια τις νέες και τους νέους της χώρας μας, τους μαθητές και τις μαθήτριες, τους δασκάλους και τους γονείς, αν ακούσετε σε λίγο τη φωνή απόγνωσης που θα εκπέμπει η Πλατεία Συντάγματος, δεν μπορεί, θα σταματήσετε. Ήθελα με την ευκαιρία αυτή να σας διαβάσω ένα γράμμα. Λέει σε κάποιο σημείο το γράμμα: «… Σου λέω πάλι ότι σου γράφω από τη βροχερή Γερμανία, όπου αναγκάστηκα να μεταναστεύσω για να δουλέψω και να εκπαιδευτώ, αφού η Ελλάδα μού έκλεισε κατάμουτρα την πόρτα του μέλλοντος και όχι μόνο σε μένα βέβαια, αλλά σε χιλιάδες παιδιά της ηλικίας μου, παιδιά που πριν ανοίξουν τα φτερά τους, τους τα είχαν κόψει από καιρό. Δεν κάναμε κάτι λάθος. Περάσαμε με κόπο, εμπιστοσύνη και επιμονή απ’ όλους τους δρόμους της παιδείας που μας είχατε κρίνει, μας είχατε ορίσει. Δεν παρεκκλίναμε, δεν τεμπελιάσαμε, αλλά βρεθήκαμε μια ολόκληρη γενιά χωρίς δουλειά, χωρίς έμπνευση, χωρίς ελπίδα, χωρίς δικαίωμα για όνειρα. Όλους εμάς, τους νέους θέλω να μας αφουγκραστείτε και να μας προσφέρετε ευκαιρίες, δουλειές, ανοικτές πόρτες, δημιουργία και εξέλιξη, για να μπορέσουμε να βοηθήσουμε τη χώρα μας που ως τώρα δεν μας βοήθησε και μας διώχνει σταδιακά και μεθοδικά». Ευχαριστώ πολύ. Το ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ -.-