ΠΡΟΣ ΟΜ ΡΟΔΟΥ Επιστολή αποχώρησης απο τον ΣΥΡΙΖΑ
Σήμερα έφτασε να είναι μία από τις πιο δύσκολες μέρες της ζωής μου. Σήμερα παγώνουν πολλές από τις ελπίδες που είχαμε δημιουργήσει τόσα χρόνια σε ένα κομμάτι της καρδιάς μας. Μισός αιώνας…. Μια απόφαση δύσκολη, που πονάει. Το εύκολο όμως είναι να υπηρετείς αυτό που σου επιβάλλει η συνείδησή σου. Και το ακολουθώ. Το κόμμα που τόσα χρόνια υπηρέτησα, που ταξίδεψα μαζί του με όνειρα, προσφορά, ανθρωπιά, αγωνίες, χαρές και λύπες, το τίμησα και με τίμησε, αλλάζει πορεία. Σ’ αυτή την πορεία δεν μπορώ να το ακολουθήσω γιατί αρνούμαι να κάνω έκπτωση στις αρχές και τις ιδέες μου και να τις ταυτίσω με τις αλλότριες που κυριαρχούν σήμερα στο ΣΥΡΙΖΑ.
Αρνούμαι να πάρω το σχήμα του δοχείου που μου προσφέρει. Δεν αποχωρώ από τον ΣΥΡΙΖΑ, αυτός με εγκαταλείπει. Μετά τον εκλογικό θρίαμβο του 2015, τα εμπόδια από τις μνημονιακές δεσμεύσεις που ακολούθησαν, η πολιτική μας συμπεριφορά, τα μεγάλα πολιτικά λάθη μας, αποτέλεσαν την αρχή της αλλοίωσης της ιδεολογικής και πολιτικής ταυτότητας του κόμματος και τον κλονισμό της εμπιστοσύνης των πολιτών. Παράλληλα ψαλιδίσαμε τις ελπίδες ότι θα πετύχουμε να στρέψουμε την κοινωνία στην κατεύθυνση της δικαιοσύνης, του σεβασμού, της διαφορετικότητας, της ισότητας και της αλληλεγγύης. Ακολούθησε η περίοδος που ο λαός μας τοποθέτησε στην αξιωματική αντιπολίτευση. Δεν κάναμε την αυτοκριτική που έπρεπε για να διορθωθούμε αλλά αναλωθήκαμε σε εσωτερικές αντιπαραθέσεις και σε αρχηγικές συμπεριφορές που δεν συνάδουν με τις συλλογικές μας αρχές. Η προσπάθεια για διεύρυνση δεν έβλεπε «προς τα κάτω», «προς τα πάνω» έβλεπε. Δεν ενδιαφέρθηκε για την πολιτική ενσωμάτωση των νέων μελών με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένα θολό πολιτικό τοπίο και μια έλλειψη αξιοπιστίας. Έτσι οδηγηθήκαμε στην σημερινή κατάσταση που διαμόρφωσε εύφορο έδαφος για την άλωση του κόμματος από έναν άνθρωπο που ήρθε από το πουθενά, ανέπαφος με την ελληνική κοινωνία, άσχετος με τις ιδέες της αριστεράς, την κουλτούρα της, την ιστορία της, αλλά και την προοπτική της, χωρίς καθαρή ιδεολογική και πολιτική άποψη. Το life style κυρίευσε το κόμμα μας και αντικατέστησε την πολιτική με την μεταπολιτική.
Η εκλογή του κ. Κασσελάκη στην θέση του προέδρου εισήγαγε νέες αντιλήψεις, νέα κουλτούρα με εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά όπου κυριαρχούν τα υβριστικά σχόλια, η απαξίωση ανθρώπων και οργάνων του κόμματος, η εμφάνιση αρχηγικών τάσεων και αντιδημοκρατικών αποφάσεων με αλλοπρόσαλλες πολιτικές συμπεριφορές. Οι θέσεις του νέου προέδρου, ιδιαίτερα με την ομιλία του στη συνεδρίαση του ΣΕΒ, κατέδειξαν την πολιτική στόχευση και την στρατηγική του η οποία είναι εντελώς ξένη με αυτή της Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Είναι μια καθαρά νεοφιλελεύθερη άποψη. Το ποτήρι όμως ξεχείλισε στην Κεντρική Επιτροπή. Ο διχαστικός, αντιφατικός και αλλοπρόσαλλος πολιτικός λόγος που χρησιμοποίησε, στερούμενος κάθε αξιοπιστίας, μαζί με μία αυταρχική πολιτική στάση και συμπεριφορά γεμάτη υποτίμηση και προσβολή και στην ιστορική διαδρομή του κόμματος αλλά και στα μέλη της ΚΕ, ακυρώνουν κάθε προσπάθεια συσπείρωσης ευρύτερων προοδευτικών δυνάμεων και πορείας νίκης ενάντια στην πολιτική της ΝΔ. Παράλληλα φανερώνουν την ιδεολογική και πολιτική μετατόπιση από τις αρχές, τις αξίες, το ήθος και την αισθητική της Αριστεράς. Εκφράσεις όπως «αρρωστημένο κόμμα, άθροισμα ελίτ, μικροί άνθρωποι, κομματίλα, καμαρίλα, 5η φάλαγγα» ήρθαν να προστεθούν στην πρώτη δήλωση του μετά τα αποτελέσματα των εκλογών ότι «το φως νίκησε», μηδενίζουν αγώνες και θυσίες όλων των μελών και αποδομούν όλη την πολιτική της κυβερνητικής μας θητείας. Επιλέχθηκε, αντί για τη σύνθεση, η κατασκευή εσωτερικού εχθρού. Επιλογή που ευτελίζει την Πολιτική, τη Δημοκρατία, την Αριστερά και οδήγησε στο διχασμό, στη διάσπαση. Τακτική που άρχισε να εισπράττει την αποδοκιμασία του ελληνικού λαού στέλνοντας δημοσκοπικά το κόμμα μας να κατρακυλήσει από την δεύτερη στην τρίτη και αύριο ίσως στην τέταρτη θέση. Μια διαδικασία δηλαδή απόλυτης διάλυσης. Σ’ αυτή την φθοροποιό και διαλυτική πορεία δεν θέλω να συμβάλλω ούτε να την ακολουθήσω. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί το σπίτι που έχτισε ο καθένας ξεχωριστά στην καρδιά και στην ψυχή του και το σπίτι που έχτισε συλλογικά με άλλους συντρόφους στην κοινωνία. Το σπίτι που χτίστηκε στην κοινωνία φαίνεται να καταρρέει και να διαλύεται. Το σπίτι όμως που χτίσαμε στην καρδιά και στην ψυχή μας δεν θα αφήσουμε κανέναν να μας το διαλύσει, είναι προσωπική μας υπόθεση, είναι η ταυτότητα μας, είναι η αξιοπρέπεια μας, είναι η περηφάνια μας.
Ζούμε μια ιστορική στιγμή που πρέπει να κορυφωθεί η αντίσταση στις νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις και σχεδιασμούς ολοκληρωτικού ελέγχου της κοινωνίας, από οπουδήποτε και αν προέρχονται. Για όλους αυτούς τους λόγους επιλέγω να εγκαταλείψω το παλιό και να αναζητήσω με άλλους συντρόφους τους καινούργιους δρόμους που οδηγούν στα πρώτα μας όνειρα και ελπίδες. Δεν θέλω να γίνουμε αυτό που έγραψε ο μεγάλος μας ποιητής Κώστας Βάρναλης “Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!” Θέλω τέλος να ευχαριστήσω όλους τους φίλους τους συντρόφους αλλά και τους ψηφοφόρους που μέχρι τώρα με στήριξαν στην πολιτική μου διαδρομή. Ενοιωσα αληθινή και μεγάλη αγάπη. Νιώθω, και είμαι σίγουρος και εκείνοι το ίδιο, ότι έχει σφυρηλατηθεί μία ισχυρή και ακλόνητη προσωπική φιλιά, σεβασμός και εκτίμηση με τους περισσότερους που ξεπερνούν τις πολιτικές μας διαφοροποιήσεις. Εξάλλου ο δρόμος των αγώνων είναι κοινός. Ρόδος 7-12-23 Δημήτρης Γάκης
