Η δικτύωση των ροδίτικων πάρκων με τους δημότες στη Covid -19 εποχή.
Η Ρόδος φημίζεται για το φυσικό της κάλος που εκτός από τις όμορφες ακτές και παραλίες έχει και τα υπέροχα πάρκα της τα οποία αναδείχθηκαν κυρίως την εποχή της Ιταλοκρατίας. Την τελευταία δεκαετία όμως, παρατηρούμε πολλές επιφανειακές λύσεις για ευπρεπισμό και καθαρισμό των πάρκων αυτών.
Τα πάρκα της Ρόδου αποτελούν μέρος της Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ρόδου και της Ιστορικής μας Μνήμης. Στην πόλη βρίσκονται, το Πάρκο Δημοκρατίας, Το Πάρκο Σαν Φραντζίσκο, το Πάρκο Φιλικής Εταιρίας, Το Πάρκο Θέρμαι, Το Πάρκο Ανδρέα Παπανδρέου, η Ροδιακή Έπαυλη, το Πάρκο Κασιωτών Αγωνιστών, το Ήχος & Φως, το Ροδίνι, η Πλατεία Γοργοροπόταμου, το Πάρκο Αμφιτρίτης (Ορφέα), η Πλατεία Πατριάρχη Δημητρίου, το Πάρκο Ξένιου Διός και ο Ποταμός του Ροδινιού.
Η εποχή του Κορωναϊού Covid -19 μας έφερε αντιμέτωπους με τη σύγχρονη πραγματικότητα. και της ανάγκης που μας δημιουργήθηκε από την καραντίνα να περπατήσουμε στους δρόμους και στα πάρκα και ν’ αναπνεύσουμε καθαρό αέρα, αφού οι επίσημες αθλητικές εγκαταστάσεις και τα γυμναστήρια ήταν όλα κλειστά για αποφυγή εξάπλωσης της Πανδημίας.
Αιτίες όπως η πολιτική βούληση, η μείωση πόρων, η μείωση προσωπικού ή άλλες έχουν συντελέσει ώστε οριακά να συντηρούνται τα πάρκα της πόλης.
Από τους ίδιους τους δημότες διαπιστώθηκε πως υπάρχει έλλειψη προσωπικού για τον καθαρισμό, τη συντήρηση διαμόρφωση και ανάπλαση των πάρκων αυτών. Πολλές παρατηρήσεις και εικόνες αναρτώνται καθημερινά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Με λύπη μας όμως οδηγηθήκαμε και σε άλλα συμπεράσματα …αντικρίσαμε γάντια και μάσκες και άλλα πλαστικά απορρίμματα.
Κι ενώ τόσα χρόνια εκπαιδευόμαστε σε θέματα της σύγχρονης ζωής, δεν έχουμε εκπαιδευτεί σε θέματα περιβάλλοντος και διατήρησης της καθαριότητας σε ένα πάρκο ή αλλού. Πετάμε το σκουπίδι μας εκεί που ζουν ζώα και οργανισμοί και αναπτύσσονται δέντρα και οικοσυστήματα. Είναι μια μορφή εξουσίας και αυτή, να περνάμε και ν’ αφήνουμε τ’ αποτύπωμά μας. Τα ζώα στη φύση αφήνουν τα ίχνη τους επειδή είναι ένας κώδικας επικοινωνίας γι’ αυτά. Ο δικός μας κώδικας επικοινωνίας με τη φύση ποιός είναι ακριβώς, μάλλον όταν πετάμε τα σκουπίδια μας εδώ κι εκεί νομίζοντας ότι έτσι διεκδικούμε την ύπαρξή μας…
Η καλύτερη λύση να δικτυωθούμε σωστά με τη φύση είναι ν’ ακολουθήσουμε τα ίχνη της. Αυτό θα μπορούσε να συμβεί μέσω της εκμετάλλευσης των πάρκων από δημότες, με συγκεκριμένα εισοδηματικά κριτήρια. Άλλωστε όσο πιο απλός είναι ένας άνθρωπος τόσο περισσότερο σέβεται το περιβάλλον.
Τελευταία κυκλοφορούν διάφορες οικονομικές αναλύσεις σύμφωνα με τις οποίες θα υπάρχει ύφεση της οικονομίας σε πολλούς τομείς και αλλαγή εργασιακών δικαιωμάτων πλήττοντας όλους τους πολίτες. Υπαρκτή είναι και η ανησυχία για την εξέλιξη στον τουριστικό τομέα εν μέσω πανδημίας. Ο τουρισμός είναι η βασική πηγή εσόδων του τόπου μας. Συνεπώς η εκμετάλλευση της γης ακόμα και μέσα στην πόλη της Ρόδου θα έδινε εκτός από ομορφιά και ζωή μέσα στα πάρκα, ένα εισόδημα σε ανθρώπους που ζουν στη πόλη. Το είδος αυτής της εκμετάλλευσης θα μπορούσε ν’ αφορά είτε σε παραγωγή προϊόντων μαναβικής είτε σε ευπρεπισμό του πάρκου ή άλλες, με την προϋπόθεση φυσικά να μην γίνονται επεμβάσεις που να επιβαρύνουν το τοπίο. Επιπλέον τα πάρκα θα διατηρούνταν καθαρά και σίγουρα θα υπήρχε πρόσβαση από περισσότερους πολίτες όχι μόνο για λόγους αναψυχής.
Είναι γεγονός ότι η Ρόδος άκμασε οικονομικά και ήταν αυτόνομη κατά την περίοδο της Ιταλοκρατίας. Η στροφή στο τουριστικό προϊόν έγινε επειδή οι διεθνείς οικονομικές τάσεις το απαιτούσαν. Πλέον πρέπει ν’ αντιληφθούμε μία νέα οικονομία μέσα από την προστασία του περιβάλλοντος και ν’ ακούσουμε τον αναστεναγμό της γης. Η ανησυχία για την τουριστική σεζόν θα πρέπει να αντικατασταθεί με την διερεύνηση του παρελθόντος και της ιστορίας μας προκειμένου ν’ αντιμετωπίσουμε την οικονομική δυσκαμψία που θα προέλθει από μία τραυματισμένη τουριστική περίοδο.
Ελένη Ν. Καραγιάννη
Αθλήτρια Τριάθλου
Απόφοιτη Τμήματος Μεσογειακών Σπουδών Πανεπιστημίου Αιγαίου
Απόφοιτη ΑΣΠΑΙΤΕ Ρόδου
