Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΣΧΕΣΗΣ «ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ-ΑΓΟΡΩΝ»
Η ΤΕΧΝΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΛΛΗΨΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ
- Το τόξο της Ηθικής είναι πολύ μακρύ και στοχεύει στην δικαιοσύνη.
Πολιτική και Ηθική όφειλαν και οφείλουν να αποτελούν το αδιαχώριστο δίδυμο για την επίτευξη του στόχου της διασφάλισης της Κοινωνικής Δικαιοσύνης.
Μια Κοινωνική Δικαιοσύνη που θα ωθούσε τον πολίτη στην ενεργό συμμετοχή του στα «πολιτικά και Κοινωνικά δρώμενα».
Το πρo πολλών χρόνων διαζύγιο Πολιτικής- Ηθικής οδήγησε τους Πολίτες στην άρνηση συμμετοχής και στην καθ όλα ομολογημένη «απαξίωση πολιτικής και διαχειριστών της πολιτικής».
Ο δρόμος παγίωσης του φαινομένου ήταν μακρύς και φαίνεται πλέον βέβαιο, ότι αυτός ήταν ο στόχος και η επιδίωξη αυτών που συνέλαβαν, διαμόρφωσαν και εφάρμοσαν «την άλλη είδους πολιτική», αυτήν την διαζευγμένη από την Ηθική.
Η ΤΕΧΝΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΛΛΗΨΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ, είναι αυτό που μας κατατρύχει, αυτό που απεμπολεί την ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, αυτό που δημιουργεί τις ανισότητες, οικονομικές, δικαιωμάτων και ευκαιριών.
Η τεχνοκρατική σύλληψη και εφαρμογη της πολιτικής στην άσκηση εξουσίας, είναι απόλυτα συνδεδεμένη με την πίστη στις αγορές και με την ευρύτερη άποψη και θέση, ότι έτσι μπορούμε να οδηγηθούμε στην κατάκτηση του κοινού καλού.
Αυτός ο τεχνοκρατικός τρόπος σκέψης για την πολιτική, οδηγεί στην στέρηση του δημόσιου-πολιτικού λόγου από ηθικά επιχειρήματα, αντιμετωπίζει μεγάλα υπαρκτά Κοινωνικά και Οικονοικα ζητήματα-προβλήματα, με μια μονομερή και μονοδιάστατη επιμονή, σαν να αποτελούν ζητήματα και προβλήματα «οικονομικής αποδοτικότητας».
Η αυτου του είδους αντιμετώπιση των προβλημάτων και οι απαντήσεις, δίνουν την αίσθηση ότι αφορούν μόνο τους ειδικούς, οικονομολόγους, οικονομέτρες και άλλους παρεμφερείς .
Αυτός ο τρόπος σύλληψης της πολιτικής δεν είναι τωρινός, ήταν αναγκαίος για την επικράτηση της λεγόμενης ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ και για την εύκολη υλοποίηση των στόχων της, που δεν ήταν άλλοι από την εξατομίκευση και απαξίωση της πολιτικής.
Η εκπαραθύρωση της ΗΘΙΚΗΣ από την πολιτική κονίστρα, η εμφάνιση των δήθεν τεχνοκρατών στο πολιτικό προσκήνιο έφερε την έκπτωση της πολιτικής και την ανακήρυξη της πίστης στις αγορές, ως κυρίαρχο ρυθμιστή των πολιτικών- οικονομικών και Κοινωνικών εξελίξεων.
Η πίστη στις αγορές αντέστρεψε την ιεραρχική σχέση Πολιτικής και οικονομίας, η πολιτική έγινε υποχείριο των αγορών και εθελόδουλος υπηρέτης της.
Αυτή η ανατροπή είχε σαν αποτελέσματα την διόγκωση των οικονομικών και πολιτικών ανισοτήτων και την εμφάνιση της έντονης Λαϊκής δυσαρέσκειας, που εντέχνως αποκλείθηκε ΛΑΙΚΙΣΜΟΣ.
Κατά την άποψη των τεχνοκρατών, η όποια αντίδραση στο φαινόμενο, είναι ΛΑΙΚΙΣΜΟΣ και εκ των προτέρων καταδικαστέο.
Οι αντιδρώντες στο φαινόμενο χαρακτηρίστικαν οπισθοδρομικοί, πολέμιοι της προόδου,επαρχιώτες, πολέμιοι της προόδου και των ανοιχτών θυρών και οι φίλοι και οπαδοι της πίστης στις αγορές, κοσμοπολίτες, προοδευτικοί και φωτισμένοι.
Η έκπτωση της πολιτικής, τους έδωσε το δικαίωμα να ισχυρίζονται ότι η διαχωριστική γραμμή, δεν είναι μεταξύ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΔΕΞΙΑΣ, αλλά μεταξύ ΑΝΟΙΧΤΩΝ ΚΑΙ ΚΛΕΙΣΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ.
Η Τεχνοκρατική προσέγγιση ζητημάτων ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ και διακυβέρνησης, αντιμετώπιζε τα θέματα ως κάτι που απασχολούσε τους ειδικούς και όχι τον πολίτη, που τον θεωρούσαν και τον θεωρούν, ανίκανο να καταλάβει.
Αυτή η αντίληψη και λειτουργία περιόρισε το εύρος της Δημοκρατικής συζήτησης, υπέσκαψε τους όρους του Δημόσιου διαλόγου και προκάλεσε στους πολίτες την αίσθηση της ανικανότητας και της αδυναμίας της όποιας παρέμβασης.
Οι πολίτες έχασαν την όποια εμπιστοσύνη στην πολιτική και στα Κόμματα διαπιστώνοντας την πλήρη σύμπλευση τους και την υιοθέτηση εκ μέρους τους, της ΤΕΧΝΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΣΥΛΛΗΨΗΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ.
Στυλοβάτες στην προσπάθεια επικράτησης της ΠΑΓΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ και των δήθεν αξιών της ΑΓΟΡΑΣ, ήσαν τα Κόμματα της ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ και του ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ, γενικώς τα ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΟΜΜΑΤΑ .
Η επιλογή για πρώτη φορά της απόλυτης αποδοχής των ΑΞΙΩΝ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ και προ της εκλογής του ΤΡΑΜΠ, έγινε απο το ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ της Αμερικής, το οποίο μετετράπη σε κόμμα του ΤΕΧΝΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΥ, αγκαλιάζοντας την ανώτερη οικονομικά τάξη και το Χρηματοπιστωτικό Σύστημα.
Στις ίδιες επιλογές οδηγήθηκαν τα Εργατικά και Κεντροαριστερά-Σοσιαλδημοκρατικά κόμματα στην ΕΥΡΩΠΗ, οικεία βουλήσει ή πιεζόμενα.
Η αλλαγή του Παγκόσμιου σκηνικού άρχισε επί ΡΙΓΚΑΝ και ΘΑΤΣΕΡ, πρόβαλαν και ισχυριζόντουσαν ότι για τα προβλήματα των Κοινωνιών, υπεύθυνες ήταν οι ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ και αυτός που θα έδινε λύσεις ήταν οι ΑΓΟΡΕΣ.
Την ταφόπλακα στην ΠΟΛΙΤΙΚΗ και την πλήρη επικράτηση των ΑΓΟΡΩΝ στην Παγκόσμια σκηνή, την έφεραν ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΙ δήθεν πολιτικοί, ΚΛΙΝΤΟΝ στην Αμερική, ΜΠΛΑΙΡ στην Αγγλία, (θυμίσου τον τρίτο δρόμο), ΣΡΕΝΤΕΡ στην Γερμανία. (εκσυγχρονιστικές μεταρρυθμίσεις )και στα καθ ημας ο ΣΗΜΙΤΗΣ.
Την διαφοροποίηση της πολιτικής την βάπτισαν σαν προσπάθεια ελέγχου των ΑΓΟΡΩΝ και εξανθρωπισμού της, στην πραγματικότητα όμως εδραίωσαν την δύναμη και την κυριαρχία τους.(των αγορών)
Μια τελευταία φωνή ακούστηκε Παγκόσμια για την επαναφορά της ΗΘΙΚΗΣ στην άσκηση εξουσίας και αυτή προεκλογικά, από τον ΜΠΑΡΑΚ ΟΜΠΑΜΑ.
Στα χρόνια της Οικονομικής κρίσης προτίμησε από ότι είδε το φώς της δημοσιότητας και έχει γραφεί, τις παραινέσεις των συμβούλων του ΚΛΙΝΤΟΝ, ότι πρέπει να διασωθούν οι ΤΡΑΠΕΖΕΣ χωρίς καμμιά τιμωρία.
Το Τραπεζικό Σύστημα των ΗΠΑ την ώρα της κρίσης, σώθηκε από την πολιτική απόφαση του ΟΜΠΑΜΑ,ίσως η τελευταία ευκαιρία ανατροπής της Πυραμιδικης σχέσης ΑΓΟΡΩΝ-ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ.
Αυτή την αλλαγή στην πολιτική του την πληρώσαμε ακριβά την περίοδο των μνημονίων, γιατι επεκράτησε η άποψη(φερέφωνο της Αμερικής η Ευρώπη) ότι, αντί της Κοινωνίας πρέπει να σωθούν οι ΤΡΑΠΕΖΕΣ.
Η Ιστορία διδάσκει και από αυτήν θα πρέπει να διδαχθούν τα δικά μας ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΟΜΜΑΤΑ, η όποια τυφλή πίστη στις ΑΓΟΡΕΣ και στις ρυθμιστικές τους ικανότητες είναι πλάνη, αν δεν ανανήψουν και αν δεν αλλάξουν ρότα, η Λαϊκή δυσαρέσκεια θα μεγενθύνεται και η εκλογική τους απήχηση θα παραμείνει καθηλωμένη.
Η όσμωση των Κεντροαριστερών κομμάτων με τις Αγορές και η υιοθέτηση της ΤΕΧΝΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΣΥΛΛΗΨΗΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ, τα αποξένωσε με τις κοινωνικές ομάδες που εκπροσωπούσαν και διέρρηξε την ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΗΣΗ .
Παρασκευάς Γιάννης
Ρόδος, 10/11/2022
ΥΣΤ. Αν θέλεις να χάσεις τον πόλεμο ανάθεσε τον στους Στρατηγούς, αν θέλεις να διαλύσεις την Κοινωνία και να εξαθλιώσεις τους πολίτες, ανάθεσε το στους ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΥΣ ΤΕΧΝΟΚΡΑΤΕΣ.
Στοιχεία για τη γραφή του κειμένου πάρθηκαν από το βιβλίο του SANDEL η
ΤΥΡΡΑΝΙΑ ΤΗΣ ΑΞΙΑΣ.
