Η Αθλητική διπλωματία και Αειφόρος Ανάπτυξη
Μεγαλώνοντας μέσα σε οικογένεια με πατέρα αθλητή, παλαίμαχο ποδοσφαιριστή και τερματοφύλακα της ομάδας της Ρόδου, έμαθα ν’ αγαπώ και να θαυμάζω μέσα από τις ιστορίες του ποδοσφαίρου τον αθλητισμό. Από μικρό παιδί άκουγα για προπονήσεις σε γήπεδα χωρίς χορτάρι τις δεκαετίες ‘70 & ‘80, τις εποχές που μεσουρανούσε το ποδόσφαιρο. Μία άτυχη συγκυρία οδήγησε τον πατέρα μου εκτός γηπέδων και αυτή ήταν η άδικη διαγραφή του όταν άκμαζε το ποδόσφαιρο την εποχή εκείνη στη Ρόδο. Η αγάπη του όμως για το άθλημα αυτό συνεχίσθηκε και προσέφερε τις υπηρεσίες του ως προπονητής, άλλωστε δίδαξε κι εμάς τα παιδιά του ν’ αγαπάμε τον αθλητισμό και τα ιδανικά του. Ο αδελφός μου επίσης αγάπησε την καλαθοσφαίριση ως γνωστή σ’ εμάς μπάσκετ, η ατυχία όμως με ένα τροχαίο του στέρησε να συνεχίσει επαγγελματικά το άθλημα αυτό. Αυτό κι εμένα μου άφησε αρκετές εικόνες και βιώματα και φυσικά μεγάλωσε η αγάπη μου για κάθε άθλημα, για κάθε προσπάθεια. Η μετέπειτα ενασχόλησή μου με τον αθλητισμό ήταν η γνωριμία μου με τον Σύλλογο του Τζούντο στη Ρόδο τη Φλόγα όπου συμμετείχε ο γιος μου ως αθλητής. Ένας επιτυχημένος σύλλογος με πολλές νίκες να στεγάζεται στο κτίριο Καλλιπάρεια. Επίσης, στον Ναυτικό Όμιλο Ρόδου (ΝΟΡ) να συμμετέχει και ο γιος μου κι εγώ, είτε στην πισίνα είτε στα ιστιοπλοϊκά. Στις εγκαταστάσεις επίσης του γκολφ στ’ Αφάντου έχουμε κάνει κάποια μαθήματα.
Όταν αποφάσισα ν’ ασχοληθώ προσωπικά με τον αθλητισμό ήμουν ήδη 30 ετών και εντελώς συγκυριακά με παρότρυνε ο αγαπητός σε όλους μας παιδίατρος κύριος Νίκος Χατζηνικόλας ο οποίος διοργάνωσε στ’ Αφάντου της Ρόδου το πρώτο τότε Τρίαθλο με τον νεοϊδρυθέντα Σύλλογο Τριάθλου Ρόδου Απόλλωνα. Από την εμπειρία μου στις πολλές αθλητικές συμμετοχές κυρίως του συλλόγου αυτού, συνειδητοποίησα ότι η Ρόδος μας έχει μεγάλη αθλητική δραστηριότητα και εκτός ποδοσφαιρικών γηπέδων. Άλλωστε το ποδόσφαιρο μοιραία το παρακολούθησα και απ’ την πλευρά των φιλάθλων και η αγάπη μου για την ομάδα της Ρόδου είναι γνωστή, χωρίς όμως να μην ενδιαφέρομαι για τις υπόλοιπες ομάδες του νησιού. Γιατί η Ρόδος μας έχει βασιλιά και βασίλισσα στα γήπεδα, τη Ρόδο και τον Διαγόρα.
Συνειδητοποίησα εν τέλει ότι δεν υπάρχουν αθλητικές υποδομές για τη φιλοξενία μεγάλων αθλητικών διοργανώσεων στο βαθμό που θα έπρεπε. Υπάρχουν πολλά γήπεδα και πολλές αθλητικές εγκαταστάσεις οι οποίες δεν συντηρούνται τακτικά. Δεν έχουν αξιοποιηθεί επαρκώς στρατηγικής σημασίας για τον αθλητισμό σημεία και περιοχές όπως για παράδειγμα η παραλία στο Ζέφυρος η οποία είναι αποκομμένη από το αθλητικό κέντρο Καλλιπάτειρα. Το στάδιο Καλλιπάτειρα με μια υπέργεια διάβαση προς την παραλία θα έδινε μια νέα διάσταση στην αθλητική δραστηριότητα του τόπου. Οι περισσότερες αθλητικές διοργανώσεις τριάθλου που έγιναν τα τελευταία χρόνια κι αυτές που γνώρισα εγώ, έγιναν εξαιτίας της πρωτοβουλίας του συλλόγου Απόλλωνα, με μεγάλο κόστος, προσπάθεια και συμμετοχή εθελοντών. Υπήρξε βέβαια και βοήθεια από τους φορείς. Να μην αγνοήσουμε και την οικονομική και υλική προσφορά των ξενοδόχων που φιλοξένησαν τις διοργανώσεις αυτές οι οποίες έλαβαν διεθνείς και εθνικές επευφημίες, με συμμετοχές γνωστών μεγάλων ξένων και ελλήνων αθλητών που ήρθαν στην Ρόδο μας για να τρέξουν στους αγώνες αυτούς.
Η προβολή λοιπόν του νησιού μας και η αειφόρος ανάπτυξη θα μπορούσε να επιτευχθεί μέσα από τη συγκροτημένη και επικεντρωμένη αθλητική διπλωματία. Με τη δημιουργία και αναβάθμιση χώρων και εγκαταστάσεων όχι μόνο για τη φιλοξενία μεγάλων αθλητικών γεγονότων αλλά και χώρων προπαρασκευής μεγάλων αθλητών. Η αθλητική παιδεία ξεκινάει από τη μικρή ηλικία. Για να μπορέσουν τα παιδιά που αθλούνται να συνεχίζουν να κάνουν τα αθλήματά τους τρόπο ζωής, να γίνουν μεγάλοι αθλητές ή προπονητές. Να διαπαιδαγωγηθούν μέσα από τον αθλητισμό και τα ιδανικά του.
Όλοι εμείς που θαυμάζουμε κατά καιρούς τους μεγάλους αθλητές του τόπου μας και τις βραβεύσεις τους, δεν είναι δυνατόν να γνωρίζουμε πόσες ώρες προπονήσεων έχουν αφιερώσει από τον προσωπικό τους χρόνο και που έγιναν αυτές. Αν δηλαδή κάποιοι μαραθωνοδρόμοι και δρομείς μεγάλων αποστάσεων έπρεπε να τρέξουν νύκτα σε δρόμους χωρίς φώτα, ή με τα ποδήλατά τους σε επικίνδυνα σταυροδρόμια ανάμεσα σε τουριστικά λεωφορεία, ενοικιαζόμενα αυτοκίνητα κλπ. Ειδικά για μικρά παιδιά και τους γονείς τους που έχουν αφιερώσει αντιστοίχως ώρες ατελείωτες στην αναμονή και στο τιμόνι του αυτοκινήτου για να μεταβαίνουν στους χώρους προπονήσεων. Άλλωστε δεν υπάρχει συχνή και κατάλληλη συγκοινωνία απ’ τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, αλλά αυτό βέβαια ένα άλλο θέμα…
Η έννοια δηλαδή της αθλητικής παιδείας και της αθλητικής διπλωματίας, δεν έγκειται μόνο σε θεωρίες για την αειφόρο ανάπτυξη. Βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα και όλοι είμαστε αντιμέτωποι με τις ευθύνες μας όταν αγνοούμε τις προσπάθειες αυτών των ανθρώπων. Η Ρόδος μας είναι ένα νησί, μία πόλη που πρέπει να ενισχυθεί σε θέματα υποδομών κυρίως γιατί διοργανώσεις υπάρχουν. Ένα ποδηλατοδρόμιο, η τακτική αποκατάσταση βλαβών σε έργα υποδομής, όπως του ηλεκτροφωτισμού και των πεζοδρομίων. Η ανοικτή πισίνα στον Ναυτικό Όμιλο Ρόδου είναι κόσμημα για το νησί, αλλά δεν εξυπηρετεί την χειμερινή περίοδο άλλωστε υπάρχουν τόσες ακόμη σε ξενοδοχεία και ιδιωτικά σχολεία της Ρόδου. Η ενίσχυση των ήδη υπαρχουσών υποδομών καθώς και η προβολή των διοργανώσεων του νησιού μέσα από τον περιβάλλοντα χώρο.
Ελένη Καραγιάννη του Νικολάου,
Τριαθλήτρια Ρόδου & Υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος
