ΕΥΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΠΑΘΑΜΕ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ
- Δεν προκαλεί πλέον καμία εντύπωση η προχειρότητα και η ασυνενοησία του κρατικού μηχανισμού μπροστά στο πρωτοφανές καιρικό φαινόμενο που έπληξε τη χώρα. Παρά το ότι αυτή τη φορά δεν αιφνιδιαστήκαμε από τη σφοδρότητα του, καθώς μας είχαν προειδοποιήσει οι μετεωρολόγοι, εντούτοις καταφέραμε και πάλι να δημιουργήσουμε συνθήκες απόλυτου χάους μέσα σε μερικές ώρες.Τα όποια ελαφρυντικά υπήρχαν εξαντλήθηκαν όταν συνάνθρωποι μας κινδύνευσαν από το κρύο στον θεωρητικά ασφαλέστερο δρόμο της Ευρώπης. Σε έναν δρόμο που κάθε του χιλιόμετρο το πληρώνουμε καθημερινά χρυσάφι και που τελικά στην πρώτη μεγάλη κακοκαιρία αποδείχθηκε ότι δε διαφέρει σε τίποτα από τους υπόλοιπους. Εκεί βέβαια υπήρξε μια στοιχειώδης ευθυξία από μέρους της εταιρείας που τον διαχειρίζεται να θέσει τον διευθύνοντα σύμβουλό της υπό παραίτηση και να βγάλει μια ανακοίνωση αποζημίωσης σε όσους εγκλωβίστηκαν. Παρόλ’ αυτά οι στιγμές που έζησαν όσοι βρέθηκαν εκεί και οι εικόνες που καταγράφηκαν μόνο σε σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος δεν αντιστοιχούν.
Από την άλλη το χάος που προκλήθηκε κυρίως στην πρωτεύουσα ανέδειξε και πάλι ότι στο μόνο άθλημα που μπορούν να διακριθούν οι μετέχοντες στον πολιτικό στίβο είναι στη ρίψη ευθυνών. Οι δικαιολογίες έτοιμες από όλους και η ευθύνη πάντα είναι κάποιου άλλου. Τελικά όλοι αποφάσισαν ότι έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης οι ίδιοι οι πολίτες, οι οποίοι δεν είχαν καμιά δουλειά να φύγουν από τα σπίτια τους ενώ περιμέναμε χιονόπτωση. Προφανώς οι πολιτικοί μας νομίζουν ότι όλοι μας συντηρούμαστε από τα κρυπτονομίσματα και από τα κέρδη μας από τα διεθνή χρηματιστήρια, οπότε δεν υπήρχε λόγος να βγούμε για να πάμε στις δουλειές μας.
Κατέστη για μια ακόμα φορά προφανές ότι δεν μπορούν να συνεργαστούν μεταξύ τους για να αντιμετωπίσουν μια σοβαρή κατάσταση. Η εγωπάθεια και η υπέρμετρη φιλοδοξία τους είναι τέτοια που ακόμα και κάτι απλό μπορούν να το μετατρέψουν στην απόλυτη καταστροφή. Στα καλά είναι όλα “κατόπιν ενεργειών μου” και στα κακά είναι ευθύνη άλλων. Ένας κιμπάρης - ας μου επιτραπεί η έκφραση - δεν έχει βρεθεί ποτέ να πει ότι φταίει. Ακόμα και τη συγνώμη τους με μισή καρδιά τη ζητάνε για να “χρυσώσουν το χάπι” στον ταλαίπωρο λαό που πάντα στα δύσκολα είναι μόνος του.
Φαντάζομαι ότι έγινε πλήρως κατανοητό ότι είμαστε μόνοι μας. Είτε βρέξει, είτε χιονίσει, είτε πιάσει φωτιά αν δεν στηρίξουμε ο ένας τον άλλον δεν θα βρεθεί κανένας από τους ταγούς να μας βοηθήσει, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Είτε θα πράξουν από ιδιοτέλεια, για να καταγραφεί στις κάμερες, είτε ετεροχρονισμένα θα μεταβούν στις πληγείσες περιοχές για να κλαίνε με κροκοδείλια δάκρυα και να μας δείξουν ότι συμπάσχουν.
Το πιο τραγικό όλων είναι ότι στο τέλος πάντα τους ξελασπώνει ο στρατός, διότι εκεί υπάρχει η έννοια του καθήκοντος και φυσικά πειθαρχία. Αν δεν ήταν και αυτά τα παλικάρια που υπηρετούν θα μιλούσαμε σήμερα για μαζικούς τάφους. Ας τους αποδώσουμε για μια ακόμα φορά τα εύσημα, διότι έπραξαν τα δέοντα και δεν ζήτησαν από κανέναν αναγνώριση.
Όμως ως γνωστόν τρεις μέρες διαρκούν τα θαύματα και πέντε τα μεγάλα. Θα ξεχαστεί κι αυτό όπως τόσα άλλα. Σύντομα κάτι άλλο θα μονοπωλήσει την επικαιρότητα και θα χάσουμε ακόμα μια ευκαιρία να δούμε τι δεν πάει καλά σε αυτό το κράτος. Να κάνουμε έναν γενικότερο σχεδιασμό για τα επόμενα που θα μας βρουν. Αυτά γίνονται σε άλλες χώρες. Εμείς όπως πάντα είμαστε πιο έξυπνοι από αυτούς και στα δύσκολα θα βρούμε μια “πατέντα”.
Κάπως έτσι περνούν οι μέρες στη Βαλκανική χερσόνησο. Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και καλή παρέα να τα λέμε. Σοφότερος δε γίνεται κανένας μας και όπως φαίνεται και να γίνει δεν εξυπηρετεί κάτι. Για να επιβιώσει κάποιος σε αυτή τη χώρα πρέπει να είναι χαμηλής νοημοσύνης, δεμένος πίσω από κομματικά άρματα και να περιμένει τη σειρά του να βολευτεί. Στο μεταξύκαλού κακού ας κάνουμε μια προσευχή άλλο κακό να μη μας βρει!
Από τη στήλη "ΨΙΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ" στη ΡΟΔΙΑΚΗ της Κυριακής
