Σας ευχαριστούμε όλους, μέσα από την καρδιά μας, για την αγάπη, την συμπαράσταση και τα συλλυπητήρια σας. Θα θέλαμε αυτή την ώρα του αποχαιρετισμού της αγαπημένης μας κόρης Φοίβης-Αλκυόνης να εκφράσουμε την αγάπη μας, την ευγνωμοσύνη αλλά και την εκτίμηση μας στην μεγάλη οικογένεια που η Φοίβη δημιούργησε γύρω μας.
Στο πλήθος εκείνων των ανθρώπων που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο συνέδεσαν ένα κομμάτι της ζωής τους με την ζωή της Φοίβης μας. Ανάμεσα σε αυτούς οφείλουμε μια ιδιαίτερη μνεία και ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους τους εξαιρετικούς ανθρώπους που αναλαμβάνοντας την εκπαίδευση της από την ηλικία των έξι μηνών, έκαναν μικρά θαύματα μαζί της. Οι άνθρωποι αυτοί, άτομα αγαπημένα με τα οποία έχουμε συνδεθεί μέσω της Φοίβης, αποτελούν για εμάς κομμάτι της οικογένειας μας. Η απουσία της Φοίβης μεγαλώνει την δική τους παρουσία αφού είναι εκείνοι που την γνώρισαν, την αγάπησαν, την βοήθησαν τόσο πολύ αλλά και εκείνοι που μπορούν να μοιραστούν μαζί μας τον μεγάλο πόνο για την απώλεια της.
Ξεκινάμε με την Βασιλική-Μιχαηλάκη Αρφαρά, η οποία δέχτηκε στα κέντρα προσχολικής εκπαίδευσης Δημιουργία την Φοίβη-Αλκυόνη παρακάμπτοντας τις τεράστιες δυσκολίες που δημιουργούσε στην λειτουργία του σχολείου η παρουσία ενός ατόμου με βαριά αναπηρία. Τις δασκάλες όλες του σχολείου αυτού που σε καθημερινή βάση φρόντιζαν την Φοίβη μας με τρόπο υποδειγματικό, με υπομονή και αγάπη. Τον Κώστα Μπαδάνη που βοήθησε την Φοίβη μετά από εντατικές θεραπείες από την ηλικία των έξι μηνών να κάνει τα πρώτα βήματα της αυτόνομα. Αυτό ήταν και το πρώτο μικρό θαύμα. Την Ευαγγελία Τσίππη και τον Μάνθο Παυλίδη από το Ιατροπαιδαγωγικό κέντρο Ρόδου. Την εργοθεραπεύτρια Ελένη Ζαγοριανού και την ψυχολόγο Κωνσταντίνα στην δομή του Δήμου στους Αγίους Αποστόλους. Την Δάφνη Κιουρτ, την εξαιρετική αυτή εργοθεραπεύτρια που εκπαίδευσε την Φοίβη κατ’ οίκον στην ατομική φροντίδα και στην απόκτηση βασικών δεξιοτήτων αυτοεξυπηρέτησης. Την αγαπημένη μας λογοθεραπεύτρια Χρυσάνθη Κουφού που έκανε το δεύτερο μεγάλο θαύμα, αναπτύσσοντας την ικανότητα της Φοίβης να αρθρώνει λέξεις. Την διευθύντρια του Ειδικού Πειραματικού Δημοτικού Σχολείου Ρόδου Μαίρη Γιαννουσοπούλου και όλες τις δασκάλες της Φοίβης (Σοφία, Τζένη και Σταυρούλα) αλλά και τους ειδικούς που εργάστηκαν για την εκπαίδευση της. Τον Μιχάλη Κοντό, τον ικανότατο αυτό γυμναστή που έμαθε στην Φοίβη να κολυμπά μόνη της. Αφήσαμε τελευταίο τον παιδονευροαναπτυξιολόγο Δημήτρη Δημητρίου στον οποίο οφείλουμε απεριόριστη ευγνωμοσύνη αφού με την μεγάλη του επιστημονική κατάρτιση μπόρεσε να μας καθοδηγήσει σωστά ώστε να διαχειριστούμε τις δυσκολίες της αναπηρίας της κόρης μας και να σχεδιάσουμε ορθά την εκπαίδευση της. Ο Δημήτρης Δημητρίου μας έμαθε ότι η αναπηρία δεν αποτελεί εμπόδιο στην εξέλιξη ενός ατόμου εάν έχει την απαραίτητη εξειδικευμένη φροντίδα. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, αγαπημένα για εμάς πρόσωπα, έχουν την απεριόριστη αγάπη, ευγνωμοσύνη και εκτίμηση μας. Οι κοινές μας εμπειρίες από τις πολύωρες συνεδρίες θεραπειών είναι η ιστορία της κόρης μας. Η Φοίβη-Αλκυόνη μας συνέδεσε για πάντα μαζί τους. Η Φοίβη θα μας συνδέει για πάντα με οτιδήποτε έχει πραγματικά αξία σε τούτον τον κόσμο αφού μας έδειξε τον δρόμο της αγάπης χωρίς όρους, προϋποθέσεις και προαπαιτούμενα.
