Εισφορά σε γη και χρήμα ή σε παλαμάκια ; Του Γιώργου Χατζημάρκου

Εισφορά σε γη και χρήμα ή σε παλαμάκια ;



Άρθρο του Γιώργου Χατζημάρκου



Ζούμε ομολογουμένως μία αποκαλυπτική εποχή. Οι δυσκολίες της περιόδου διαδέχονται η μία την άλλη, ταυτόχρονα όμως γίνονται σταδιακά και τα αποκαλυπτηρία των αιτίων που μας οδήγησαν στην σημερινή κατάσταση. Την κατάσταση της βαθιάς υποβάθμισης και απαξίωσης ενός νησιού που σε όλη την ιστορία του ξεχώρισε για ένα σταθερό χαρακτηριστικό του, την ποιοτική ανωτερότητα του.

Η σημερινή Ρόδος, δεν τιμά την ιστορία της. Δεν ακτινοβολεί, δεν διδάσκει, δεν κυριαρχεί, δεν εμπνέει. Η σημερινή Ρόδος είναι μία παρακμιακή παραλλαγή της καλής της εικόνας. Σε επίπεδο οικονομικό, πνευματικό, περιβαλλοντικό και πολιτικό. Στην ιστορία της πέρασε πολλά και τα άντεξε όλα. Πέρασε και την μεγαλύτερη, από οποιαδήποτε άλλη περιοχή της σύγχρονης Ελλάδας, περίοδο σκλαβιάς. Και άντεξε. Είναι δυνατόν να αγωνιά αν θα αντέξει την πρώτη σύγχρονη περίοδο ελευθερίας ;
Δεν μπορούμε να ζούμε μέσα στην λάμψη της ιστορίας αλλά ταυτόχρονα δεν μπορούμε και να προσεγγίζουμε τα θέματα μας χωρίς να διατηρούμε στο μυαλό μας τα στοιχεία της ιστορίας μας. Δεν μπορείς να διοικήσεις ένα λαό και ένα τόπο χωρίς να έχεις ιστορική μνήμη και αναφορές. Οσο πεζό και αν είναι το οποιοδήποτε θέμα χειρίζεσαι, έχεις αφετηρία.

Ακόμα και ο σχολιασμός της επικαιρότητας πρέπει να κινείται σε μία λογική που προυποθέτει την κατεύθυνση, την ύπαρξη διαδρομής.

Η επικαιρότητα έχει φέρει στο προσκήνιο ένα θέμα που αφορά μία διοικητική διαδικασία εφαρμογής μίας πολύ συγκεκριμένης νομοθεσίας σύμφωνα με την οποία οι ξενοδοχειακές μονάδες που ανεγείρονται στις εκτός σχεδίου περιοχές και σε γήπεδα μεγαλύτερα των 20 στρεμμάτων, οφείλουν να εισφέρουν γή στον οικείο Δήμο. Στην περίπτωση που το επιθυμούν μπορούν να προτείνουν την μετατροπή της όποιας γής προκύπτει από την εφαρμογή του μαθηματικού μοντέλου που η νομοθεσία προβλέπει, σε χρήμα.

Ο σχολιασμός μου επι του θέματος που προέκυψε με την αποκάλυψη του σκανδάλου από την μη εφαρμογή της παραπάνω νομοθεσίας στο νησί μας δεν μπορεί παρά να υπακούει στους παραπάνω κανόνες.

Περιβάλλον, οικονομία και πολιτική συνυπάρχουν και δεν είναι στην διακριτική ευχέρεια κανενός να επιλέξει παράμετρο που θα αποκλείσει.

Από το 1984 έως και την 31η Δεκεμβρίου του 2010 την υποχρέωση εφαρμογής της νομοθεσιας περι εισφορας σε γή και χρήμα ειχαν οι Νομαρχιακές αυτοδιοικήσεις. Αποδείχθηκε ότι οι Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις σε όλη την Ελλάδα εφαρμόσαν τη νομοθεσία, εκτός από μία. Την Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Δωδεκανήσου.

Το κόστος από την μη εφαρμογή της νομοθεσίας είναι πρωτίστως περιβαλλοντικό αφού η απώλειες υπολογίζονται καταρχήν σε γή και η μετατροπή αυτής της γής σε χρήμα είναι δυνητική.
Οι απώλειες σε γή είναι πολύ εύκολο να υπολογιστούν με την απλή εφαρμογή του μοντέλου υπολογισμού που περιγράφεται στην σχετική νομοθεσία.
 Οι απώλειες σε χρήμα είναι πιο δύσκολο να υπολογιστούν γιατί η διαδικασία είναι πιο σύνθετη και μπορεί να έχει και πολλά στάδια στην πορεία καθορισμού του σχετικού ύψους.
Η πολιτική διάσταση του ζητήματος ίσως και να ενοχλεί περισσότερο αφού αναδεικνύει την ποιότητα της διοίκησης που απόλαυσε αυτός ο τόπος.







Με αφορμή την τροπολογία που ψήφισε το Ελληνικό Κοινοβούλιο και εξαιρεί από την εφαρμογή των διατάξεων της νομοθεσίας για εισφορά σε γή και χρήμα δύο περιοχές της Ρόδου, την Ιξιά και το Φαληράκι,  ο Δήμαρχος Ρόδου αποφάσισε να κηρύξει τον ανένδοτο κατά των υπηρεσιακών παραγόντων του Υπουργείου Περιβάλλοντος και να ζητήσει την παρέμβαση της δικαιοσύνης για την απώλεια των εσόδων που θα υποστεί ο Δήμος Ρόδου εξ αυτής.

Αυτό που μπορεί να ακούγεται καταρχήν λογικό στα αυτιά όσων δεν έχουν γνώση του θέματος και μάλλον αυτή την κατηγορία του κοινού στόχευσε και η ενέργεια του κ. Δημάρχου. Στόχευσε σε αυτούς που δεν έχουν γνώση του ζητήματος γιατί όσοι γνωρίζουν τις λεπτομέρειες του θέματος γέλασαν με νόημα όταν διαπίστωσαν την αντίδραση.

Καταρχήν σχετικά με την τροπολογία, όποιος θέλει να σχηματίσει άποψη για το περιεχόμενο της πρέπει να γνωριζει τα αποτελέσματα που η εφαρμογή της νομοθεσίας για την εισφορά σε γή και σε χρήμα έφερνε στις περιοχές της Ιξιάς και του Φαληρακίου. Λόγω του ότι η σχετική νομοθεσία γράφηκε για τις περιοχές εκτός σχεδίου δόμησης, η εφαρμογή του μαθηματικού τύπου υπολογισμού της εισφοράς, σε αυτές τις δύο περιοχές, έβγαζε αποτελέσματα αφύσικα λόγω του ότι σε αυτές τις δύο περιοχές ίσχυε ειδικό πολεοδομικό καθεστώς. Αποτελέσματα τόσο αφύσικα που συχνά η εισφορά που θα προέκυπτε αν εφαρμοζόταν η σχετική νομοθεσία που ισχύει στις άλλες περιοχές θα ήταν πολλαπλάσια ακόμα και της έκτασης που ο ιδιοκτήτης κατέχει !

Αυτό ήρθε να θεραπεύσει το Υπουργείο Περιβάλλοντος και αυτό χαρακτήρισε ο κ. Δήμαρχος ως σκάνδαλο. Με την επιστημονική κοινότητα να έχει διατυπώσει κατά καιρούς αρκετές απόψεις επι του ζητήματος αυτού και σχετικά με τις περιοχές της Ιξιάς και του Φαληρακίου, ακόμα και αν κάποιος δεν θέλει να αποδεχθεί τις απόψεις αυτές τότε το λιγότερο που μπορεί να πει κανείς είναι ότι το μαθηματκό μοντέλο υπολογισμού της σχετικής εισφοράς σε αυτές τις δύο περιοχές, θα έπρεπε να είναι διαφορετικό από αυτό που εφαρμόζεται σε όλες τις άλλες. Ακόμα όμως και αυτό προυποθέτει τον αρχικό διαχωρισμό των περιοχών αυτών από τις υπόλοιπες όπου εφαρμόζεται η σχετική νομοθεσία.

Αυτή η γνώση των στρεβλώσεων και των αφύσικων αποτελεσμάτων της σχετικής νομοθεσίας με οδήγησε στην ξεκάθαρη τοποθέτηση υπέρ του περιεχομένου της σχετικής τροπολογίας και παραμένω πρόθυμος σε κάθε συζήτηση ουσίας επι του θέματος, συζήτηση με στοιχεία,  παραδείγματα και μακριά από συνθηματολογία και παραπλάνηση.

Όμως το πραγματικό θέμα δεν είναι αυτό. Η κατηγορία κατά του ΥΠΕΚΑ χρησιμοποιήθηκε   από τους υπεύθυνους του πραγματικού σκανδάλου που δεν είναι άλλο από την μη εφαρμογή της νομοθεσίας για την εισφορά σε γή και χρήμα στην Ρόδο.

Πολιτικά πρόσωπα που όχι μόνο ήξεραν την νομοθεσία και τις συνέπειες από την μη εφαρμογής της αλλά και ως μηχανικοί στο επάγγελμα καταλάβαιναν πλήρως και την σημασία της στο περιβάλλον.

Ο σημερινός Δήμαρχος Ρόδου “διαμαρτυρήθηκε” για την απώλεια εσόδων που όχι μόνο δεν φρόντισε είτε να βεβαιώσει είτε να εισπράξει, αλλά αντιθέτως σε όλη την μακρά θητεία του στην Αυτοδιοίκηση (πρώτου ή δεύτερου βαθμού) τα έσοδα αυτά παρέμειναν σε μία γκρίζα ζώνη για την οποία μόνο ο ίδιος και οι στενοί πολιτικοί συνεργάτες του μπορούν να περιγράψουν τι εξυπηρετούσε.

Ποια στοιχεία καθιστούν υποκριτική την σημερινή στάση του κ. Δημάρχου ;

-Ο σημερινός Δήμαρχος Ρόδου, θήτευσε στο παρελθόν στην θέση του πολιτικού προισταμένου της Πολεοδομίας της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Δωδεκανήσου που ήταν αρμόδια για την εφαρμογή της σχετικής νομοθεσίας. Επι των ημερών του στην θέση αυτή η επίμαχη νομοθεσία, για την εισφορά σε γή και χρήμα, ήταν αδρανής.

-Από την 1η Ιανουαρίου 2011 που ξεκίνησε η θητεία της δημοτικής αρχής στο νέο ενιάιο Δήμο Ρόδου πέρασε και η ευθύνη της Πολεοδομίας στον Δήμο Ρόδου όπου και πάλι η σχετική νομοθεσία έμεινε σχεδόν αδρανής.  

-Στην διάρκεια της θητείας του κ. Κουσουρνά στην θέση του Δημάρχου του ενιαίου Δήμου Ρόδου διαγράφηκαν με πολιτική απόφαση βεβαιωμένες οφειλές ξενοδοχειακών μονάδων της Ρόδου.



-Στην διάρκεια της θητείας του κ. Κουσουρνά στην θέση του Δημάρχου του ενιαίου Δήμου Ρόδου δεν προχώρησαν σχετικές υποθέσεις με πλήρεις φακέλους που παρέλαβε την 1η Ιανουαρίου 2011.

-Στον προυπολογισμό του Δήμου Ρόδου που κατατέθηκε με διαφορά μίας μόλις ημέρας από την επιστολή “διαμαρτυρίας” του για την τροπολογία που αφορά τις περιοχές της Ιξιάς και του Φαληρακίου, και ενώ στις δημόσιες τοποθετήσεις του αναφέρεται σε απώλεια δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ, ενέγραψε ως προσδοκόμενο έσοδο στον αντίστοιχο κωδικό το ποσόν των
χιλίων (1.000,00) ευρώ και ακριβώς δίπλα αποτυπώνει το ποσό που πέτυχε να εισπράξει το 2012 και το οποίο είναι 183,00 (εκατόν ογδόντα τρία) ευρώ !

Ενώ λοιπόν ο “καταγγέλων” Δήμαρχος συγκεντρώνει όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά, καταφεύγει σε επίρριψη ευθυνών σε διάφορους άλλους μεταξύ των οποίων και στους πρώην Δημάρχους όταν γνωρίζει πολύ καλά πως η συγκεκριμένη αρμοδιότητα ήταν αποκλειστική ευθύνη της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης.

Με αυτή την προιστορία στο συγκεκριμένο ζήτημα είναι απορίας άξιον πως μπορεί κάποιος να εμφανίζεται ως υπερασπιστής και ακόμα χειρότερα πως μπορεί να εμφανίζεται ως καταγγέλων ;

Ο καθένας μπορεί να δώσει την δική του ερμηνεία σε αυτό το ερώτημα.

Η ουσία είναι ότι οι υπεύθυνοι για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο τόπος μας δεν έχουν να καταθέσουν την παραμικρή ιδέα για το πώς θα την διαχειριστούν.

Με αντιδράσεις σπασμωδικές και κινήσεις που δείχνουν πανικό προσπαθούν να βγάλουν από πάνω τους με κάθε τρόπο την βαριά ευθύνη τους.

Χωρίς σχέδιο, χωρίς ίχνος συναίσθησης του μεγέθους της βλάβης που έχει προκαλέσει σε αυτό το νησί, το τοπικό πολιτικό σύστημα αποκαλύπτεται σε όλο του το “μεγαλείο”.

Αδύναμο να αντιδράσει έστω και την ύστατη ώρα με τρόπο που να προστατεύει το νησί, συνεχίζει ακάθεκτο να πιστεύει ότι μπορεί να λειτουργεί σε περιβάλλον εγγυημένης σιωπής και ατιμωρησίας.
Συνεχίζει επίσης να επιτίθεται σε όποιον θέσει επιτακτικά τα ζητήματα.
Συνεχίζει να ψεύδεται, να κρύβεται, να αλλοιώνει την πραγματικότητα και να κακοποιεί την αλήθεια.

Όπως όμως έγραψα και στην αρχή, ζούμε σε μια εποχή δύσκολη αλλά  αποκαλυπτική.
Η αλήθεια δεν μπορεί πλέον να είναι προνόμιο λίγων ή αποτέλεσμα συγκυριών.

Όλα αυτά που βιώνουμε δεν είναι παρά τα συμπτώματα της πραγματικής ασθένειας που είναι η πολιτική σήψη ενός συστήματος εξουσίας που δούλεψε ακούραστα αποκλειστικά και μόνο για την ευημερία  των μελών του.

Το σκάνδαλο των δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ, της υπόθεσης της εισφοράς σε γή και χρήμα, που ήρθε στην επιφάνεια αναδεικνύει ένα μόνο, δυστυχώς μικρό, μέρος των μεθόδων και των πρκατικών που αυτό το σύστημα χρησιμοποίησε.
Ο χορός των δεκάδων χαμένων εκατομμυρίων δεν κλείνει μόνο με αυτή την υπόθεση όπως με αυτή την υπόθεση δεν περιγράφεται πλήρως και το ρεπερτόριο των εμπνεύσεων του συστήματος που απαξίωσε την πατρίδα μας.

Σε οποιαδήποτε άλλη “Δυτική” χώραη παρέμβαση της Δικαιοσύνης όσο γρήγορη και αν ήταν δεν θα είχε προλάβει την παραίτηση ή απομάκρυνση των υπευθύνων.

Βέβαια, αυτό έχει νόημα σε χώρες όπου ζεί η έννοια της πολιτικής ευθύνης.

Στην χώρα μας, η ισοπέδωση κάθε έννοιας χρηστής διοίκησης ταυτόχρονα με την αξιοποίηση των πιο ταπεινών ενστίκτων έχει καταστεί κυρίαρχη δράση των συμμετεχόντων σε ένα σύστημα  που αντιλαμβάνεται την εξουσία ως ιδιωτικό χώρο όπου όλα επιτρέπονται.

Στο νησί μας, πολύ περισσότερο, το ίδιο σύστημα συνεχίζει θρασύτατα να αντιμετωπίζει όλους τους κατοίκους του ως πολίτες μειωμένης αντιλήψεως. Για ντροπή ή φιλότιμο, ούτε λόγος.


Για να ξαναγυρίσω στην αρχή του κειμένου μου, η Ρόδος στην ιστορία της πέρασε πολλά και άντεξε. Ως πότε ;  




Υ.Γ. : Χρωστάω και μία απάντηση στην ρητορική ερώτηση του κ. Κουσουρνά για το ότι οφείλω να διευκρινήσω με ποιους είμαι. Λοιπόν, είμαι αυτό που το “σύστημα” στο οποίο συμμετέχει ο ίδιος δεν γνώρισε ποτέ : την διαφάνεια και την αλήθεια.