Είμαστε εδώ ζωντανοί σαν τουριστικό συγκρότημα…Γράφει ο Αγαπητός Ξάνθης, αρχιτέκτονας

Με ένα περπάτημα στην Παλιά Πόλη, μπορεί κανείς να καταλάβει την τουριστική αξία της Ρόδου. Παρά τις οικονομικές συγκυρίες της Ευρώπης, παρά τις εσωτερικές μεμψιμοιρίες, παρά την ελλειμματική κρατική ελεγκτική διαδικασία, η Ρόδος παρουσιάζεται δυνατή για να αντέξει τις προκλήσεις των καιρών.
Η ναυαρχίδα του τουρισμού πιστοποιεί ακόμη μια φορά ότι η φύση του νησιού έχει προικίσει τον τόπο από αξιολάτρευτα στοιχεία που τον κάνουν μοναδικό. Μπορεί το CNN, να μην συμπεριέλαβε κανένα νησί των Δωδ/σου στα δημοσιότερα στον τομέα του τουρισμού της χώρας, όμως η αίγλη της Ρόδου δεν μπορεί να καμφθεί εύκολα.  
Είμαστε εδώ ζωντανοί σαν τουριστικό συγκρότημα…
Σήμερα το νησί φιλοξενεί χιλιάδες τουρίστες από όλα τα πέρατα του κόσμου. Σίγουρα οι οργανωμένες προσπάθειες των φορέων και του Υπουργείου για προβολή-διαφήμιση παίζουν ένα σημαντικό ρόλο, όμως τον κυριότερο κατέχει η λέξη «ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ» του νησιού. Ένα ιδανικό που έρχεται από τους αρχαιοτάτους χρόνους και είναι καταγραμμένο στην συνείδηση μας ως φυλακτό ξεχωριστό της φυλής μας.   
Στην Αρχαία Ελλάδα η φιλοξενία εθεωρείτο πράξη αρετής. Τους ξένους προστάτευαν ο Ξένιος Δίας και η Αθηνά η Ξενία, όπως και οι Διόσκουροι Κάστωρ και Πολυδεύκης Υπήρχε θεία απαίτηση για την περιποίηση των ξένων και εθεωρείτο αμάρτημα η κακή αντιμετώπισή τους. Η φιλοξενία ακολουθούσε μία ιεροτελεστία και παρέχονταν σε κάθε ξένο, ο οποίος ανεξάρτητα από την τάξη που ανήκε, μπορούσε να μείνει σε ειδικό δωμάτιο στον «ξενώνα». Η φιλοξενία είχε και έχει σημαντική κοινωνική δύναμη, διότι μπορούσε και μπορεί να συνδέσει άτομα οποιασδήποτε τάξης, ακόμη και απλούς πολίτες με «βασιλιάδες», πλούσιους και διαφορετικές ελίτ.
Σήμερα το διαδίκτυο αντιπροσωπεύει την άμαξα της φιλοξενίας και του τουρισμού.
Κατεδαφίζοντας όρια και σύνορα, ανοίγει νέους δρόμους για τον τουρισμό της ποιότητας και της ψυχαγωγίας, του πολιτισμού και της παιδείας.
Η Ρόδος συμμετέχει σε όλες τις σύγχρονες και παραδοσιακές δράσεις, δηλώνει παρούσα  γιατί έχει τουριστική συνείδηση. Βεβαίως και μπορούν να γίνουν  περισσότερα όμως το αποτέλεσμα  που αισθανόμαστε όλοι δεν μπορεί να μην μας γεμίζει από ελπίδα και αισιοδοξία (την έχουμε ανάγκη).
Η σύμπραξη και η συνέργεια, επιχειρηματιών, προσωπικού, υπεύθυνων, διοικούντων είναι η μεγάλη απάντηση για τη θετική προοπτική. Ο τόπος το θέλει, εμείς οφείλουμε να το επιδιώκουμε συνεχώς.
Ο ανταγωνισμός είναι σκληρός, όπως έχουμε τα όπλα για να επιβεβαιώσουμε τις τουριστικές μας αξίες που δεν είναι άλλες εκτός από τη ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ και την ΕΥΘΥΝΗ και τον προικισμένο τόπο.
Το αποτέλεσμα είναι συλλογικό, όμως και η ώθηση οφείλεται να καταμερίζεται σε όλους. Η θεωρία «να το κάνει ο άλλος» δεν ανήκει στο τουριστικό πεδίο.
Το «τουριστικό» πλοίο έχει πολλούς επιβάτες και προσωπικό. Η ρότα μια, η συνεργασία μια, το ταξίδι ένα…, η Ιθάκη «συνεχής».