Συναδέλφισσες και Συνάδελφοι
Η Δημοκρατική Αγωνιστική Συνεργασία (Δ.Α.Σ.), απευθύνεται σε όλους τους αντιπροσώπους του Συνέδριου του Ε.Κ.Ρ. και ζητά να συμβάλουν ώστε το συνέδριο του Εργατικού Κέντρου να δώσει δύναμη στους αγώνες της εργατικής τάξης του νησιού για το επόμενο διάστημα.
Γιατί οι εργαζόμενοι του νησιού, σε όποιον κλάδο και αν δουλεύουμε, δεχόμαστε όλοι την ίδια επίθεση της εργοδοσίας. Ζούμε τα αποτελέσματα όλων των αντεργατικών νόμων που πέρασαν οι κυβερνήσεις τα τελευταία χρόνια όπως αποτυπώνονται στους μισθούς, στα ωράρια λάστιχο, στο τσάκισμα της Κυριακής αργίας, στη βαριά φορολογία για εμάς και τις οικογένειες μας.
Γιατί όλοι οι εργαζόμενοι είμαστε αντιμέτωποι με τον κίνδυνο γενίκευσης του πολέμου, ένα ενδεχόμενο που έρχεται όλο και πιο κοντά με τις τελευταίες εξελίξεις, στην Ουκρανία και με τη χώρα μας να είναι βαθιά μπλεγμένη.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, είναι που εμείς και τα σωματεία μας, πρέπει να δυναμώσουμε τη δράση μας, να γίνουν βήματα στην οργάνωση και διεκδίκηση μέσα στον τόπο δουλειάς, εκεί που υποφέρουν οι εργαζόμενοι.
Δεν υπάρχει χώρος για αυταπάτες: ή με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες
Σε όλους τους κλάδους στον τουρισμό, στο εμπόριο, στην οικοδομή, η μεγαλοεργοδοσία, σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο στα κέρδη:
Η Ρόδος από άκρη σε άκρη αυτή την περίοδο είναι ένα μεγάλο εργοτάξιο. Μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες, χτίζονται ή ανακαινίζονται. Επενδύσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων, όταν εμείς που ζούμε και δουλεύουμε εδώ, δεν ξέρουμε πως θα βγάλουμε το χειμώνα.
Εκεί επενδύονται τα κέρδη που βγήκαν στις πλάτες μας όλο το καλοκαίρι! Τα ίδια τα στοιχεία που δημοσιεύονται στις εφημερίδες δείχνουν ότι η τουριστική κίνηση έσπασε το ρεκόρ όλων των εποχών. Αεροπορικές αφίξεις, μαζί με κρουαζιέρα και επισκέπτες από την Τουρκία ξεπερνούν συνολικά τα 4 εκατομμύρια για το 2024!
Τα κέρδη των αφεντικών όμως δεν πέφτουν από τον ουρανό. Πατάνε πάνω στην αύξηση της εκμετάλλευσης, την αύξηση της έντασης της δουλειάς, στα ξεχειλωμένα ωράρια και τους μισθούς που παραμένουν εκεί που ήταν πριν 12 χρόνια. Πατάνε πάνω στην προσπάθεια να τρομοκρατήσουν τους εργαζόμενους ώστε να μείνουν μακριά από τα σωματεία, τους αγώνες.
Με άλλα λόγια, οι κυβερνήσεις, το κράτος ανοίγουν το δρόμο, μετατρέπουν σε νόμο τα “θέλω” των αφεντικών.
Για αυτό όταν πρόκειται για τις δικές μας ανάγκες όπως είναι τα κονδύλια για την Υγεία, την πρόνοια, τα σχολεία, τότε μας απαντάνε ότι λεφτά δεν υπάρχουν γιατί θα πέσει έξω ο προϋπολογισμός. Όταν όμως είναι δώσει επιδοτήσεις στους μεγαλοξενοδόχους και τους άλλους μεγαλοεπιχειρηματίες, τότε λεφτά πάντα υπάρχουν.
Μπορεί το νοσοκομείο της Ρόδου, όπως και όλης της χώρας να είναι άδειο από νοσηλευτές και γιατρούς και όταν θέλεις να κάνεις ένα χειρουργείο να περιμένεις χρόνια, αν δε βάλεις το χέρι στην τσέπη. Για αυτά λεφτά δεν υπάρχουν. Όμως για τις δαπάνες του ΝΑΤΟ βρίσκουν να δώσουν 7 δις το χρόνο, από τη δική μας βαριά φορολογία.
Οι εργαζόμενοι λοιπόν πρέπει να Φωνάξουν δυνατά ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ
- Με τους χαμηλούς μισθούς
- τα εξαντλητικά ωράρια
- τη δουλειά την Κυριακή
- τα συνεχόμενα εργατικά ατυχήματα και τις επαγγελματικές ασθένειες
- τις ελαστικές μορφές απασχόλησης
Κανένας συμβιβασμός με την κακοπληρωμένη εργασία, τη κατάργηση του 8ώρου, το ξεχείλωμα του εργάσιμου χρόνου, το πάγωμα των συλλογικών συμβάσεων, το νομοθετημένο κατώτατο μισθό, διαμορφωμένο στα γραφεία του Υπουργού με αλγόριθμους στα “όρια των δημοσιονομικών αντοχών της οικονομίας”.
Οι συνδικαλιστές που συγκροτούμε το ψηφοδέλτιο της Δ.Α.Σ. κάναμε προσπάθεια τα προηγούμενα χρόνια να συμβάλουμε να μην περάσει στα μουγκά η αντεργατική λαίλαπα, να αναπτυχθούν αγώνες.
Μπήκαμε μπροστά μέσα από δεκάδες παρεμβάσεις που αφορούσαν την δουλειά και την ζωή των εργαζόμενων.
Διεκδικήσαμε μέσα από τους αγώνες να εξασφαλιστεί το εισόδημα των εργαζόμενων, να δοθούν άδειες, ρεπό, να παρθούν και να τηρούνται μέτρα υγιεινής και ασφάλειας στους εργασιακούς χώρους.
Συμβάλαμε μέσα από την μεγάλη απεργία στις 28 του Φλεβάρη να μην ξεχαστεί το έγκλημα στα Τέμπη, αναδεικνύοντας πόσο επικίνδυνη είναι αυτή η πολιτική του “πάμε και όπου βγει” που υπάρχει και στους χώρους δουλειάς, μπήκαμε μπροστά για να σταματήσει η γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού, δώσαμε την μάχη με τους εργαζόμενους στο ξενοδοχείο Blue Bay για να κατοχυρώσουν όλα τα δικαιώματα τους και να γυρίσουν στην δουλειά μετά το κανόνι της FTI.
Ξέρουμε ότι οι απαιτήσεις της ζωής είναι μεγαλύτερες, ότι οι προσπάθειές μας, με τα κενά και τις παραλείψεις μας πρέπει να ενταθούν. Έχουμε επίγνωση αυτής της κατάστασης και μαζί με άλλους τίμιους συνδικαλιστές, που δεν πιστεύουν στην ταξική συνεργασία και δεν αναπαράγουν την κασέτα του ΣΕΒ ότι τάχα «οι απεργίες ξόφλησαν», που δεν καλούν σε υποχώρηση, μαζί με τους εργαζόμενους του νησιού θα βάλουμε λιθαράκι να δυναμώσει η πάλη.
2 κόσμοι και 2 γραμμές στο εργατικό κίνημα σε διαρκή σύγκρουση
Κάθε αντιπρόσωπος καλείται να διαλέξει μετερίζι
Η πλειοψηφία της Διοίκησης του Ε.Κ.Ρ. μπροστά σε όλα αυτά καλλιεργούσε ανοχή και κλίμα αναμονής, σε πολλές περιπτώσεις έβαζε και εμπόδια όπως στις 28 Φλεβάρη που αρνήθηκε να πάρει απόφαση για απεργία, και έμεινε μόνη της να κάνει μνημόσυνο, όπως μπροστά στα εργατικά δυστυχήματα που οι ανακοινώσεις που εξέδωσε ήταν στην λογική “θα περιμένουμε τις έρευνες”
Όλο το 2024, το Διοικητικό Συμβούλιο του Εργατικού Κέντρου, με αυτή την επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι, έχει συνεδριάσει συνολικά 5 φορές.
Σε κάθε ευκαιρία όπως και στην πρόσφατη απεργία η σημερινή ηγεσία μας λέει ότι η απεργία “έχει φάει τα ψωμιά της”, ότι δεν είναι σωστή μορφή αγώνα καλώντας τους εργαζόμενους στην ουσία να μείνουν θεατές στο τσάκισμα των δικαιωμάτων τους.
Ακόμα και ο τρόπος διεξαγωγής του ίδιου του συνεδρίου, που με δική τους απόφαση και ευθύνη, χρόνια τώρα γίνεται Τετάρτη απόγευμα, δείχνει ότι με κανένα τρόπο δε θέλουν να γίνει συζήτηση για τα προβλήματα, για την πείρα από την οργάνωση της πάλης στον τόπο δουλειάς.
Αυτό που βασικά τους ενδιαφέρει είναι ένα Εργατικό Κέντρο σύμμαχος της εργοδοσίας και της κυβέρνησης, ένα Ε.Κ.Ρ. μηχανισμός παραγωγής αντιπροσώπων, που θα διατηρεί τους συσχετισμούς δύναμης.
Δείτε σε αντιπαράθεση την άλλη εικόνα, που όλα τα ΜΜΕ φρόντισαν να εξαφανίσουν. Το ΠΑΜΕ οργάνωσε πλατιά πανελλαδική σύσκεψη στις 9-10 Νοέμβρη με πάνω από 2000 συνδικαλιστές και 595 ΕΚ, Ομοσπονδίες, σωματεία. Με μια πλούσια συζήτηση για το πώς θα οργανωθεί η πάλη. Και το αποτέλεσμα φάνηκε στην επόμενη απεργία στις 20 Νοέμβρη. Αλήθεια η διοίκηση ΕΚ Ρόδου στις 20 Νοέμβρη τι έκανε;
Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, μαζί με άλλους συνδικαλιστές όλο αυτό το πρόσφατο διάστημα έβαλαν πλάτη, βάλαμε πλάτη για να γίνουν απεργιακές κινητοποιήσεις σε Wolt και E-food (2 24ωρες), υγειονομικούς, εκπαιδευτικούς, Λιμενεργάτες (3 24ωρες), μεταλλεργάτες (2 24ωρες και κατάληψη υπουργείου ναυτιλίας), οικοδόμους, ναυτεργάτες (2 48ωρες), ξενοδοχοϋπάλληλους (που στη Ρόδο δεν έγινε τίποτα), βρεθήκαμε στο πλάι φοιτητών και μαθητών που κινητοποιήθηκαν, στο πλάι των συνταξιούχων. Αλήθεια σε όλα αυτά η διοίκηση του ΕΚ Ρόδου πού ήταν, τι έκανε;
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι
Έχουμε ευθύνη απέναντι στους εργαζόμενους να πάρουμε όλοι θέση. Όποιος ικανοποιείται από την απραξία όσον αφορά τις εργατικές διεκδικήσεις και την απουσία από κάθε συντονισμένο αγώνα, όποιος συμφωνεί με την ταξική συνεργασία και ότι η πίτα μπορεί να είναι ολόκληρη και ο σκύλος χορτάτος μπορεί με ασφάλεια να στηρίξει την παρούσα διοίκηση.
Όποιος επιθυμεί να εκφράζεται η ταξική γραμμή στη διοίκηση, να στείλει μήνυμα ότι δεν πάει άλλο με τη ζωή μας όπως είναι, ότι «δε βολευόμαστε με λιγότερο ουρανό» έχει επιλογή: το ψηφοδέλτιο της ΔΑΣ.
Άλλωστε η ΔΑΣ τους ενοχλεί γι’ αυτό σε μια σειρά αρχαιρεσίες έχουν γίνει σημεία και τέρατα για να πεταχτεί εκτός ΔΣ. Μην τους κάνεις το χατίρι!
ΕΧΟΥΜΕ ΧΡΕΟΣ ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΝΑ ΕΝΙΣΧΥΣΟΥΜΕ ΣΤΟ Ε.Κ.Ρ. ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ
Παλεύουμε για ένα Ε.Κ.Ρ. που θα εκφράζει τα συμφέροντα των εργαζόμενων, θα αποτελεί αποκούμπι για κάθε έναν και κάθε μια που θέλει να διεκδικήσει τη ζωή του, τα δικαιώματα του, να πολεμήσει την αδικία απέναντι στην εργοδοσία και την κυβέρνηση. Ένα εργατικό κέντρο που θα έχει συλλογικές διαδικασίες γόνιμες και ζωντανή δράση, οργανωτή του αγώνα.
Υπάρχει ελπίδα ! Είναι η πρωτοπόρα δράση των εργατών μέσα από τα σωματεία τους, ο κοινός μαζικός συντονισμένος αγώνας όλων των εργαζόμενων σε κάθε κλάδο και χώρο δουλειάς. Είναι αυτή η δράση που μπορεί να κάνει την οργή και δυσαρέσκεια αγωνιστική συμμετοχή των εργαζόμενων, για να αποσπάσουμε όσα έχουμε σήμερα ανάγκη.
Οι εργαζόμενοι σήμερα έχουμε και τη δύναμη και τη θέληση να αλλάξουμε τα πράγματα, να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο στις εξελίξεις. Για να γίνει νόμος το δίκιο μας! Η ελπίδα. Βρίσκεται στο δρόμο του αγώνα!
Με την Δ.Α.Σ. πιο ενισχυμένη μπορούμε να τα καταφέρουμε
