Δημήτρης Γάκης για την ξαφνική, βαριά απώλεια του Ευθύμη Μπόνη - "Δε βιάστηκες εσύ να φύγεις Ευθύμη, ο παράδεισος βιαζόταν να σε πάρει"

 

 

- Τι είναι πάλι τούτο που μας βρήκε;

Πριν προλάβουμε να συνειδητοποιήσουμε την απώλεια του Σωτήρη ήρθε η είδηση της αναχώρησης και του Ευθύμη Μπόνη.

Μια ιδιαίτερη προσωπικότητα. Ένας πολύ χαρούμενος και χαρισματικός άνθρωπος, με το πλάτη του χαμόγελο να στολίζει τα ροδοκόκκινα μάγουλα του, δυο μικρά μάτια που πετάγανε σπίθες εξυπνάδας σε ένα σύνολο του σώματος που έμοιαζε βαριεστημένο. Καθόλου το μέσα του δεν συμβάδιζε με την εξωτερική του κίνηση.

Ο Ευθύμης ήταν μια μεγάλη χοντρή καρδιά που τα χωρούσε όλα εκτός από το θάνατο. Είμαι σίγουρος ότι έπιασε μαζί του οικονομικό-ιδεολογική κουβέντα αλλά εκείνος δεν ήθελε να ακούσει. Και τον Ευθύμη τον ενοχλούσε πολύ αν ο συνομιλητής του δεν ήθελε να ακούσει.

Θυμάμαι ατέλειωτες κουβέντες με βαρύ και βαθύ προβληματισμό. Κουβέντες που κάναμε και αναφερόταν στην καθημερινότητα, στην αντιμετώπιση της, αλλά και στην προοπτική. Κουβέντες του σήμερα και των ονείρων μας. Όσοι τον γνωρίσαμε στο βάθος, σε όσους καταφέραμε να μας ανοιχτεί και να μας εμπιστευτεί θα νιώθουμε σίγουρα χαρούμενοι. 

Ήταν δύσκολο να περάσεις μπροστά από την επιχείρηση του, το μικρό μαγαζάκι που το αγαπούσε φανατικά, και στη χειρότερη περίπτωση να μη στρίψεις το κεφάλι, να κόψεις ταχύτητα και να τον χαιρετήσεις. Απολάμβανε πολύ βέβαια να σταματήσεις και να κάνεις μια σύντομη κουβέντα του, μια καλημέρα, να ακούσεις τον προβληματισμό του, να σου καταθέσει τις προτάσεις του για τα προβλήματα της τρέχουσας καθημερινότητας. Ήταν φανατικός φίλος της κουβέντας, της παρέας. Εδώ μου έλεγε γεννιούνται οι ιδέες. 

Όμως τα βράδια όταν πραγματικά απελευθερωνόταν από τα προβλήματα της μέρας και με παρέα το ποτό μας συζητούσαμε τις προτάσεις του για τις πολιτικές παρεμβάσεις στην αντιμετώπιση της καθημερινότητας, ο Ευθύμης ήταν ένας υπέροχος συνομιλητής. Και είχε πολλές προτάσεις.  Ήταν ένα φοβερό μυαλό. Οταν καταθέταμε με εμπιστοσύνη ο ένας τις απόψεις του στον άλλον και με σεβασμό και με ανοιχτά μάτια και αυτιά τα όνειρα μας τότε διαπίστωνε κανείς πόση γνώση, πόση δύναμη, πόσο δυναμισμό αλλά και πόσα όνειρα και πίστη είχε ο Ευθύμης.

Όταν διαπίστωνε ότι η κουβέντα "δεν πιάνει τόπο", δεν τον άκουγες,  τότε με μια μεγάλη ευγένεια ένιωθες μια σιωπηρή αποχώρηση του από την κουβέντα και "το γύρισε αλλού". Τότε έπρεπε να καταλάβεις ότι με την συμπεριφορά σου τον κακοκάρδιζες.

Ο Ευθύμης δε σήκωνε μύγα στο σπαθί του, δεν υποχωρούσε από τις αρχές του, δεν επέτρεπε στον εαυτό του άλλη συμπεριφορά πέρα από την ασυμβίβαστη στάση του.