Μια κουβέντα με τον πολύπειρο, πρώην Δήμαρχο Ρόδου, αρχιτέκτονα κ. Γιώργο Γιάννοπουλο, έρχεται να ζεστάνει το κλίμα για τα εκλογικά θέματα της Καρπάθου.
Σε λίγο θα κουβεντιάζουμε τις δημοτικές εκλογές (λέτε νωρίτερα και τις βουλευτικές;), αλήθεια τι είναι περισσότερο σημαντικό; τι βαραίνει;
η συγγένεια και το συναίσθημα ή μήπως η ατζέντα, η ομάδα και προσωπικότητα των υποψηφίων;
Πριν τις ερωτήσεις, έβαλε στο τραπέζι την ανάγκη, επιτέλους, η Κάρπαθος να πρoταθεί αξιόμαχα στην ΟΥΝΕΣΚΟ, σαν μνημείο άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς. Αυτό και μόνο θα άλλαζε με μιας όλα τα δεδομένα. Το παρόν, αλλά κυρίως το μέλλον του τόπου θα έμπαινε σε μια εντελώς διαφορετική κατεύθυνση και σήμερα θα συζητούσαμε σε μια εντελώς διαφορετική βάση.
Όλα αυτά, που για το κάθε Καρπάθιο είναι απλή καθημερινότητα, η ζωντανή παράδοση, η αυθεντικότητα η ξεχωριστή, μοναδική ταυτότητα, μπορούν να γίνουν το όχημα που θα απογειώσει τον τόπο.
Δεν είναι μια καινούρια ιδέα, επαναλαμβάνει ο κ. Γιαννόπουλος, κουβεντιάζεται, ειδικά η Όλυμπος, αλλά δεν παλεύεται δυναμικά, δεν γίνονται οι σκληρές μάχες που θα φέρουν τη νίκη.
Αν κερδίζαμε αυτό το στοίχημα δεν θα μιλάγαμε για μετανάστες προς τα έξω, αλλά προς τα μέσα. Θα κάναμε πολιτιστικό κέντρο όλο το νησί, που έτσι κι αλλιως το αξίζει και όλα θα άλλαζαν.
Απαντά με ευθύτητα, σε μια σειρά από ερωτήματα, που θα φωτίσουν και τον δικό μας προβληματισμό, αφήνοντας το θυμικό μας για λίγο στην άκρη.
Μόνο θετικές σκέψεις έφερνε στην Κάρπαθο η έστω μικρή πιθανότητα, στην υποψηφιότητα σας. Κάποιοι βιάστηκαν να κυκλοφορήσουν το όνομα σας, και εσείς πάλι φροντίσατε να κλείσετε στα γρήγορα μια τέτοια υπόθεση. Τι σας οδήγησε να αποφύγετε μια τέτοια πιθανότητα;
Καθαρά βιοποριστικοί λόγοι δεν μου επιτρέπουν να αναλάβω πιο ενεργό δράση και να συμμετέχω στα εκλογικά στην Κάρπαθο. Γνωρίζω καλά το νησί και το αγαπώ, όπως άλλωστε όλοι οι Καρπάθιοι. Από παλιά υπάρχει μια τέτοια σκέψη, όμως σήμερα οι αντικειμενικές συνθήκες δεν μου το επιτρέπουν.
Θεωρείται ότι ο ρόλος της τοπικής αυτοδιοίκησης μπορεί να ξεπεράσει την αγωνία της διαχειριστικής διεκπεραίωσης και να γεννήσει ιδέες καρποφόρες ή πρέπει να πάψουν τα όνειρα για μεγάλα πετάγματα;
Ο ρόλος στην τοπική αυτοδιοίκηση δεν εκχωρείται, για δείτε την ιστορία του αείμνηστου Τάσου Αλιφέρη δημάρχου Τήλου, του Σπύρου Μπενέτου Δημάρχου Λειψών η του Γιώργου Παπαγεωργίου στην Κάσο. Κερδίζεται με διαρκή αγώνα και όχι με καρέκλες που παραδίδει η πρωτεύουσα. Σίγουρα χρειάζεται περισσότερο κόπο αλλά παραμένει μονόδρομος.
Υπάρχει κάτι που θα πρέπει να βαραίνει περισσότερο στην ατζέντα ενός υποψήφιου δημάρχου; ξεχωρίζει κάτι στο πρόγραμμα, που αυτό τελικά γίνεται και το κύριο όπλο του;
Τα μεγάλα προβλήματα των υποδομών, όπως το νερό, η διαχείρηση των αποβλήτων και των απορριμάτων είναι κατά κύριο λόγο τα ζητήματα που θα πρέπει να οδηγήσουν τη σκέψη των υποψηφίων. Στο νησί έχουν γίνει αρκετά βήματα το τελευταίο διάστημα. Η τωρινή διοίκηση έχει δρομολογήσει ακόμη και το αποχετευτικό των Πηγαδίων, ο εργολάβος παραλαμβάνει το έργο.
Υπάρχει όμως ακόμη πολύ δουλειά, τα θέματα ύρδευσης και άρδευσης, ο χάρτης του νερού, η διαχείρηση των αποβλήτων, το θέμα του φράγματος "Σχινά", που και αυτό πια πρέπει κάποτε να τελειώσει.
Οι προτεραιότητες στην ατζέντα φαίνεται πως γράφονται δίχως ιδαίτερο κόπο και σκέψη. Έπειτα μπαίνει η προσπάθεια να γίνει το λιμάνι των Πηγαδίων πύλη εισόδου, να ξεπεραστούν τα όποια προβλήματα και να μπει, επιτέλους, στην αγορά της κρουαζιέρας και η Κάρπαθος.
Πόσο κοντά στα κεντρικό και το διεθνές επίπεδο μπορεί να είναι ο Δήμαρχος ενός νησιού της άγονης γραμμή; Όπως έχετε πει “ενεργός πολίτης είναι αυτός που αφιερώνει χρόνο κάνοντας την τρέλα του στα κοινά” τα νέα οικονομικά δεδομένα αφήνουν περιθώρια για τρέλες στους τοπικούς άρχοντες;
Βλέπετε, συναντάτε τέτοια πρόσωπα στην Κάρπαθο;
Υπάρχουν πρόσωπα εντός και εκτός της Καρπάθου που ας μου επιτραπεί να πω, είναι "αρρωστημένα" με τον τόπο. Το νησί ασκεί μια τρομερή επιρροή, το αγαπούν, το λατρεύουν παθιασμένα. Ναι, υπάρχουν πρόσωπα με διάθεση, και όρεξη για δράση. Παράδειγμα η κίνηση των "ενεργών πολιτών", που στις περασμένες εκλογές κατάφερε σχετικά εύκολα να βρεθεί μέσα στο δημοτικό συμβούλιο. Το στοίχημα είναι να αποδώσουν όλοι μαζί έργο, να προσφέρουν για τον τόπο, αφήνοντας στην άκρη τις όποιες προσωπικές διαφωνίες, που έτσι κι αλλιώς τέτοιες εποχές δεν υπάρχει κανένα περιθώριο να οδηγήσουν σε αποτελέσματα.
Είναι σχετικά παρθένος ο τόπος μας, με φιλότιμο και σοβαρή δουλειά μπορεί να απογειωθεί.
Αν οδηγηθούμε να ψηφίσουμε σε δύο λίστες, μια για Δήμαρχο και μια για συμβούλους, όπως ονειρεύεται ακόμα και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, υπάρχουν πιθανότητες για τους μικρούς τόπους, όπως η Κάρπαθος, να καταφέρουν να παράξουν έργο; ή θα καταλήξουμε σε δημοτικά συμβούλια που ο Δήμαρχος θα είναι η μειοψηφία;
Δεν κρίνω αρνητικά την πιθανότητα να γίνουν εκλογές με δύο λίστες, το παράδειγμα της Κύπρου είχε ενθαρυντικά αποτελέσματα.Δείτε για παράδειγμα τον Δήμο Λεμεσού, εκεί ο Δήμαρχος είναι μειοψηφία, παρόλα αυτά και συνεργασία υπάρχει και έργο γίνεται. Ένας λόγος περισσότερο στην Κάρπαθο, που δεν έχουμε τίποτε να χωρίσουμε μεταξύ μας. Λίγα χρόνια πίσω δεν ήταν που μαζεύαμε μαζί τις ελιές, δεν στεκόμασταν και ακόμη βοηθάμε ο ένας για τον άλλον; Τι τελικά χωρίζουμε;
Αφήνοντας στην άκρη τις μικρές προσωπικές διαφορές, θα αναπτυχθεί περισσοτερο ώριμα και στέρεους δρόμους. Ο Δήμαρχος θα πάρει πάνω του το εκτελεστικό κομμάτι, ενώ το δημοτικό συμβούλιο θα έχει τις γόνιμες ζυμώσεις, ουσιαστικά το βουλευτικό. Είναι οι εποχές που περνάμε σε πραγματικές πολιτικές και αφήνουμε πίσω την υστεροβουλία.
Υπάρχει μια φράση που λέμε στην Κάρπαθο, όταν θέλουμε να περιγράψουμε τη ραστώνη και την αδιαφορία. Λέμε τον τόπο γααροκυλήστρα. Σας βρίσκω στο νησί, συναντάτε αφυπνισμένους πολίτες; εκείνον το προβληματισμένο κόσμο, τους ανθρώπους, που θα ψηφίσουν πέρα από τις δεσμεύσεις στην οικογένεια και τα μικρά χρωματιστά συμφέροντα, με γνώμονα την αυριανή Κάρπαθο; Μήπως θα μπλέξουμε σε παρέες που με λίστες θα μοιράζουν καρέκλες στα προσεχή δημοτικά συμβούλια;
Η τάση που φανερώνει σε όλη τη χώρα ο κόσμος να παραδίδεται στη μοίρα του δεν θα άφηνε και την Κάρπαθο απ' έξω. Όμως, είπαμε το νησί γεννά πάθος, αγάπη, που είναι και το κρίσιμο θέμα αλλαγών σε τέτοιες δυνατές στιγμές. Υπάρχει μια δυναμική κρυμμένη, που μόνο μια σπίθα φτάνει να την ανάψει. Αρκεί να κατάφερουν να την εκμεταλευτούν σωστά και πάντα με γνώμονα το συμφέρον της ίδιας, της τοπικής κοινωνίας, στο τέλος θα τρίβουμε τα μάτια μας.
Από την άγονη γραμμή, από την Κάρπαθο περιμένω το φως και την ελπίδα και όχι από την Αθηνοκεντρική πραγματικότητα.
Τελευταία ερώτηση, ίσως και πιο κοντά στην επαγγελματική σας δραστηριότητα, πια είναι η πρώτη εντύπωση που δίνουν τα Πηγάδια στον ταξιδιώτη; υπάρχουν ευθύνες και ο Δήμος έχει κάποιον ρόλο;
Τα Πηγάδια χρεώθηκαν όλο το τίμημα της άναρχης τουριστικής ανάπτυξης του νησιού τη δεκαετία του '70. Και ενώ από μακριά και λόγω της αμφιθεατρικότητας τους δείχνουν τόσο όμορφα, , από κοντά θέλουν, διψούν για παρεμβάσεις. Μικρές αναπλάσεις, από τα πεζοδρόμια μέχρι τα στενά σοκάκια, μπορούν να αναδείξουν την κρυμμένη ομορφιά που ευτυχώς ακόμα υπάρχει.
Όμως ωρίμασε πια και η εποχή μιας γερής, μεγάλης αναδιάρθρωσης
για το σχέδιο πόλης.
Να μπεί σε διάλογο, να συζητηθεί με όλους τους φορείς και με τον κόσμο και μέσα από προτάσεις, να μπούν οι βάσεις, οι σταθεροί κανόνες, που θα οδηγήσουν το αύριο.
ΠΗΓΗ: VERENA.GR
