Για τον χρόνο που φεύγει....Toυ Γιάννη Χατζηβασίλη

Για τον χρόνο που φεύγει...... Γέρων τώρα καθήμενος επί αμυδρού φωτισμού ξεδίπλωσα το χαρτί που σε όλη μου τη ζωή σημείωνα αρνητικά συναισθήματα συκοφαντίας ,ζηλοφθονίας, μικροψυχίας , που περιτυλιγμένα <<φίλοι και γνωστοί>>. ως δώρα μου έδωσαν Αφού για τελευταία φορά το διάβασα, είπα << Αφίην τους οφειλέτες μου >>. Την άκρη του ακουμπώντας στα ανάμενα κάρβουνα που ήταν στο μαγκάλι ,ως γέρων που για να ζεσταίνουμε το είχα. Μια κιτρινοπράσινη και κόκκινη σε αποχρώσεις φλόγα άρχισε να καίει τις άκρες του . Απολαύανα την φλόγα καθώς έβλεπα να τρώει τα άσχημα συναισθήματα που ανθρώπους τυραννούν ! Οταν έφαγε και την τελευταία γωνία του χαρτιού .Η φλόγα έσβησε. Βλέποντας το καρβουνιασμένο χαρτί,σκεπτομενος και αυριο τι απο μεμενα θα μινει, σκέφτηκα ότι έπρεπε να το έκαιγα όταν νεότερος ήμουν . Το χαρτί αυτο αν και χαρτί έχει, τόσο βάρος που το κουβαλούσα άδικα τόσα χρόνια! Έπρεπε να περάσουν τόσες Ανατολές για να καταλάβω ότι οι μεγάλες Ψυχές ποτέ δεν γράφουν ωφελήματα. ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΨΙΧΕΣ ΝΑ ΣΥΓΧΩΡΟΥΝ ΠΡΕΠΕΙ! Τώρα έτοιμος πλέον είμαι για το μεγάλο ταξίδι χωρίς βάρος, ως Γέρων, να αναχωρήσω !

Γιάννης Β.Χατζηβασίλης