Γιάννης Βιτώρης (υπ. Χανιώτη): Ο πορτιέρο που βγάζει τα καρφωτά γκόλ - Του Μανώλη Δημελλά

Είναι δύσκολο να περιγράφεις  τα προβεβλημένα, τα πιο επίκαιρα πρόσωπα, όταν αυτά κατεβαίνουν στη πολιτική σκηνή. Μπερδεύεσαι, αφού όλοι τα θεωρούν δικούς τους ανθρώπους, σαν δεδομένο αίμα τους.

Ακριβώς έτσι είναι η περίπωση του Γιάννη Βιτώρη, σημερινού προέδρου του Ποσειδώνα. Είναι η περίπτωση του Πηγαδιωτο-Μενετιάτη, που καταφέρνει να αγγίξει το όνειρο, να ενώσει όλα τα χωριά της Καρπάθου και να ανεβάσει στη πρώτη κατηγορία μια ομάδα Θεό και θρύλο, τον Ποσειδώνα Καρπάθου.

Ο Γιάννης γεννήθηκε με μια ποδοσφαιρική μπάλα στο ένα χέρι και ένα μικρό φορτωτή στο άλλο. Είμαι σίγουρος, δεν μπορεί να κάνω λάθος! Έφτανε ένα ταξίδι στην Αθήνα για να ξοδέψει όλες τις οικονομίες του για ένα ζευγάρι γάντια και μια εμφάνιση τερματοφύλακα. Ξέχασα ο Βιτώρης ήταν φτιαγμένος για πορτιέρο, και μελετούσε, σπούδαζε την κάθε κίνηση, μικρή ή μεγάλη, των διάσημων γκολκήπερ της εποχής, έπειτα έβαζε τη δική του πινελιά και χωρίς να το πολυκαταλαβαίνει, πήγαινε λίγο παραπέρα τον ορίζοντα όλης της Καρπάθου.

Δεν ήταν τα γάντια ή τα ποδοσφαιρικά παπούτσια που καθόριζαν αξίες. Ο Γιάννης μετά από κάθε ιεροτελεστία προετοιμασίας, έβγαινε από το σπίτι, συχνά απέφευγε ακόμη και το δρόμο και διάλεγε τα κατσάβραχα, που κατέβαινε σαν τον ταρζάν. Κι έπειτα έμπαινε με σεμνότητα στο γήπεδο, μα ήταν η ανάγκη να νιώσει, όπως κάθε παιδί, τον τόπο του μεγάλο, τεράστιο, και γεμάτο από ίσες ευκαιρίες. Μια Κάρπαθο που προσέχει και σέβεται τα παιδιά της, και ξεχωρίζει  εκείνα τα μοναδικά ταλέντα, τα αγκαλιάζει και δεν τα σπρώχνει με κόκκινες και κίτρινες κάρτες, σε αεροπλάνα και βαπόρια για να γίνουν κρυμμένοι μετανάστες.

Έστω και στα ψέμματα, ο Γιάννης γνώρισε δόξες στο γήπεδο Νιοχωρίου, χειροκροτήματα και αμέτρητες σφιχτές αγκαλιές, μα είναι τόσα πολλά τα τινάγματα στο γάμα και οι αποκρούσεις που έσωσαν την ομάδα. Ο αίλουρος Γιάννης Βιτώρης τώρα ανταποδίδει, γυρνά πίσω την αγάπη και την αποθέωση, τη παραδίδει στους νεώτερους και φροντίζει να γεμίσει ελπίδα και θάρρος το νησί. Σήμερα εκτός από τον ρόλο του προέδρου διεκδικεί και ψήφο, όμως έχει το θάρρος να μην τα μπλέκει, να μην ανακατεύει το έργο του στα κοινά, με την πολιτική θέση, που όπως και ο ίδιος υποστηρίζει, πρέπει και επιβάλεται να έχει ο κάθε ένας από όλους τους πολίτες. Ακόμη κι αν έχουμε διαφωνίες μαζί του, οφείλουμε να ακούσουμε, και να πάρουμε σοβαρά τη γνώμη του.

Ερωτ: Είσαι από τους παίκτες που η φανέλα του Ποσειδώνα θα είναι πάντοτε στη ντουλάπα τους, τερματοφύλακας, Νο1.Πως  μπαίνεις μπροστά και αναλαμβάνεις μια ομάδα που ήταν σε λήθαργο;

Απαντ.:Πριν τρια χρόνια ο Ποσειδώνας ήταν στο ναδίρ, είχαν προηγηθεί τέσσερις συνελεύσεις και δεν αναλάμβανε κανείς, τότε έκανε ένα βήμα μπροστά ο Γιώργος Χατζηκουτσός, που σήκωσε με θάρρος τη δύσκολη προσπάθεια, τότε έμοιαζε με αδύνατον η σημερινή προοπτική.

Τον επόμενο χρόνο εκείνος ανέλαβε και τον ΚΟΠΑΠ, η πίεση τον ανάγκασε να προτείνει σε μένα να τραβήξω μπροστά, και μου άρεσε η ιδέα, κάπως έτσι ξεκίνησε αυτή η απίθανη ιστορία.

Μπήκε το μικρόβιο, μελέτησα αλλές ομάδες και κατέληξα στην αναγκαιότητα να γίνουμε ένα αληθινά Πανκαρπαθιακό σωματείο, έτσι έκανα μια πρώτη κίνηση, αυτή της ένταξης των ακαδημιών στην ομάδα από τους βετεράνους.

Ωστόσο θα πρέπει να αναφέρω ότι δεν είναι μόνο η στρατηγική, είναι η  μεταξύ μας δεδομένη πια, καθημερινή επικοινωνία, το αληθινό νοιάξιμο. Είμαστε όλοι μαζί, δεν είναι μυστικό, είμαστε μια σφιχτή γροθιά και όταν πονά ένας πονάμε όλοι, όταν χαμογελάει ένας χαμογελάμε όλοι!

Από τη πρώτη στιγμή προτάξαμε το μεγάλο θέμα του γηπέδου, που αρκετοί δεν γνωρίζουν ότι ήταν μια υποχρέωση των προηγούμενων αρχών, έτσι προχωρήσαμε και φτάσαμε στο σημείο που είμαστε σήμερα. Και θέλω να ξεκαθαρίσω από την αρχή, μακριά από μένα οι πολιτικές νουθεσίες, οι προσωπικές δεσμεύσεις και εμπλοκές σε συναισθηματισμούς. Ο Ποσειδώνας δεν έχει πολιτική τατότητα, ούτε χρεώνεται με προσωπικές μικροπολιτικές.

Ερωτ: Σε πλησίασε κανείς με αληθινό ενδιαφέρον για τον Ποσειδώνα; να μάθει για πως βγαίνει η δουλειά; πως γεννιούνται οι επιτυχίες;

Απαντ.: Κανένας δεν ρωτάει, όλοι νομίζουν ότι θα διατάξουν, δώσουν εντολές. Το γήπεδο Απερίου θέλει κούρεμα, ποιός θα πάει; δεν υπάρχουν υπάλληλοι και πολυτέλειες, εμείς θα βάλουμε το μηχάνημα μπροστά και θα το κουρέψουμε!

Λένε μπράβο για την επιτυχία του Ποσειδώνα, αφού βλέπουν το αποτέλεσμα, ωστόσο εκείνοι που θέλουν να μπουν μπροστά και να ηγηθούν στον τόπο, δεν κάνουν το κόπο να ψάξουν πως φτάσαμε μέχρι εδώ. Δεν είναι όλα αυτονόητα.

Ερωτ: Γίνονται πολιτικές συζητήσεις, υπάρχουν "προτροπές και  φιλικές κατευθύνσεις" μέσα στην ομάδα;

Απαντ.: Δεν αφήνω, δεν επιτρέπω πολιτικά παιγνίδια μέσα στον Ποσειδώνα,  όλοι είμαστε στρατιώτες, η ομάδα δεν είχε πάει ποτέ τόσο δυνατά, και φυσικά γνωρίζουν ότι ξανακατεβαίνω στις εκλογές, αφού είχα υποσχεθεί στον Χανιώτη ότι αν καταφέρουμε την υπόθεση του γηπέδου, θα σταθώ και πάλι στο πλάϊ του.

Προτιμώ λοιπόν να αφήνω τα πολιτικά παιγνίδια έξω από το γήπεδο. Ο Ποσειδώνας παραμένει πάθος, όνειρο και τρέλα και σήμερα μας πετά ψηλά στον ουράνο. Ωστόσο όλοι πρέπει να έχουν άποψη και θέση, είμαστε πολίτες, που θέλουμε ή όχι, εμείς χρεωνόμαστε το μέλλον και τη πορεία του τόπου μέσα από τις επιλογές μας.

Δεν πιστεύω στη ρήση "πίστευε και μη ερεύνα", που πολλούς θα βόλευε, αλλά προσπαθώ να κρατήσω έξω από την ομάδα, κάθε χρωματική απόκλιση που θα μπορούσε να μας διχάσει.

Ερωτ: Ζεις όλα τα χρόνια σου στα Πηγάδια, βλέπεις, ζεις την εξέλιξη στη πρωτεόυσα του νησιού;

Απαντ.: Ναι, εδώ ζω όλα μου τα χρόνια, και έχουν γίνει μεγάλα σφάλματα και πολλές λάθος στοχεύσης. Το πρώτο λιμάνι της Καρπάθου έχει μείνει πολύ, πάρα πολύ πίσω.

Από τότε που γεννήθηκα ετούτη η πόλη βρωμάει, και αντί να κάνουν το έργο, που ξεκίνησε σήμερα ο Χανιώτης, μιλάω για τον βιολογικό, μας έκαναν πεζόδρομους και δήθεν αναπλάσεις, ενώ πατούσαμε σε σάπια και σπασμένα δίκτυα, γεμάτα από κατσαρίδες και ποντικούς.

Έπρεπε λοιπόν πρώτα να ξεβρωμίσουμε, και σήμερα δεν είναι λόγια,  υλοποιείται μια υπόθεση που θα βελτιώσει ουσιαστικά τη ζωή μας. Όμως πρώτα θα σας πάω σε κάτι μικρό, που όμως φανερώνει τη όρεξη, αποκαλύπτει τις αληθινές προθέσεις των ανθρώπων.

Η θλιβερή ιστορία της παιδικής χαράς Πηγαδίων, ήταν 40 χρόνια δίπλα στο Επαρχείο, και πριν από μια δεκαετία κάποιοι κύριοι,  εμπλεκόμενοι σήμερα στα κοινά και  φυσικά γνωστοί σε όλους μας, την κατέστρεψαν και έστειλαν τα παιδιά στο πουθενά. Για δες τα δικά μου παιδιά, που έπρεπε να βρεθούμε εκτός Καρπάθου, στη Κρήτη, τη Ρόδο ή την Αθήνα για να περπατήσουν σε ένα προστατευμένο χώρο που να έχει μια κούνια!

Αυτοί που λένε οτι αγαπούν τα Πηγάδια, πως δείχνουν την αγάπη τους για την ίδια τη πόλη και για τα παιδιά της;

Πριν δύο χρόνια, βάλαμε στα κρυφά και τα σκοτεινά, μέσα στη νύχτα, τα παιγνίδια στη παιδική χαρά, και κάποιοι, ακόμη και τότε, πήγαιναν κόντρα στη λαϊκή απόφαση του κόσμου!

Ας πάμε τώρα στα μεγάλα, γνωρίζει ο κόσμος ότι ο παραλιάκος δρόμος των Πηγαδίων δεν είναι καν στο σχέδιο πόλης;

Τα περισσότερα από τα έργα, που έγιναν στα περασμένα χρόνια ήταν λαθραία και βιαστικά, δίχως μελέτες και μακρόπνοη προοπτική. Σήμερα ο Χανιώτης, που του καταλογίζουν αδράνεια, με καραμέλα τη λέξη καθημερινότητα, ξεκινά από τις βασικές υποδομές του νησιού.

Θέλω  να  το επαναλάβω. Πως; με πόση σοβαρότητα να μιλήσουμε για τις πεζοδρομήσεις; όταν όλα τα υπόγεια δίκτυα είναι σάπια; Μόλις πέρυσι αλλάξαμε αμιεντοσωλήνες ύδρευσης στα Πηγάδια!

Αυτά τα τελευταία χρόνια έγινε η προμελέτη, έπειτα από σχετική παραγγελία του Δήμου, ακόμη και στον αρχιτέκτονα Γ. Γιαννόπουλο για την ανάπλαση όλων των Πηγαδίων, και ήδη έχει παρουσιάσει ένα τμήμα από αυτήν.

Ερωτ: Κόντρα με άλλους προέδρους που δεν παίρνουν ανοιχτά πολιτική θέση, εσύ βγαίνεις δυνατά με Χανιώτη. Τι σε ωθεί σε μια τέτοια επιλογή;

Απαντ.: Πριν τριάντα χρόνια, το γήπεδο ήταν στο νιοχώρι, το χάλασαν να γίνουν τα σχολεία, όμως κάποιοι κύριοι που διεκδικούν το χρίσμα, ξέχασαν τα παιδιά και τον αθλητισμό.

Επανέφερα τις αποφάσεις-δεσμεύσεις του Δήμου και της (τότε) Νομαρχίας, για το θέμα του ιδιόκτητου, αφού το παλιό γήπεδο ήταν ιδιόκτητο! Όταν λοιπόν το πήραν, για να φτάξουν σχολεία, ήταν  υποχρεωμένοι για να επανορθώσουν με τη κατασκευή ενός γηπέδου. Όμως το ξέχασαν και πέρασαν από τότε τριάντα χρόνια ταλαιπωρίας, γιατί τώρα δεν μιλάμε για 150 παιδιά, έχουμε να κάνουμε με 1000! Μόνο τα δύο δημοτικά σχολεία στα Πηγάδια, έχουν 350 παιδιά.

Το γήπεδο δεν είναι ένα προεκλογικό δωράκι! Μόλις πριν τρία χρόνια το γήπεδο δεν είχε ούτε τοπογραφικό. Ήταν ένας άδειος φάκελος! Καταφέραμε με πολλούς αγώνες να πάρουμε αυτό που μας ανήκει, αρκετοί λένε πως είναι Πηγαδιώτες, όμως δεν έβαλαν πλάτη  στο έργο που απευθύνεται πρώτα και κύρια στις νέες γενιές όλου του νησιού.

Οι αντίπαλοι του Χανιώτη αναμασούν την εργατικότητα και τη καθαρότητα τους, με ένα παράδειγμα να θυμίσω ότι μέχρι πριν τέσσερα χρόνια, το στάδιο Απερίου είχε προυπολογισμό για συντήρηση 60.000 με 100.000 ευρώ. Μα αλήθεια που πήγαιναν τόσα λεφτά; αν τα είχαμε εμείς θα το είχαμε κάνει  σαν το "Καραϊσκάκη"!

Σήμερα συντηρούμε όλο το στάδιο δίχως χρήματα! Κάναμε με τον ΚοπαΠ την "ονειρόπολη", δίχως να επιβαρύνουμε ούτε ευρώ τον προυπολογισμό του Δήμου, με στόχευση τον χειμώνα, και τους Καρπάθιους που στέκονται σταθεροί πάνω στο βράχο.

Ας αφήσουμε λοιπόν τα αόριστα λόγια περι καθημερινότητας.

Όσοι νομίζουν ότι θα ανέβουν τη σκάλα του Δήμου, και θα δώσουν εντολές, είναι πλανεμένοι.

Εμείς δίνουμε διαταγές στον εαυτό μας και εμείς, οι ίδιοι, πιάνουμε τα εργαλεία και τις εκτελούμε.

Οι πολίτες φέρνουν τα προβλήματα και τα λύνουμε μόνοι μας, με δύο υδραυλικούς και έναν ηλεκτολόγο, πως λύνονται τα θέματα του Δήμου; μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν.

Ερωτ: Στο δρόμο, τα καφενεία, τι γίνεται; υπάρχει αντιπαράθεση;

Απαντ.: Όλοι γνωριζόμαστε στη Κάρπαθο, ξέρουμε το παρελθόν και τη διαδρομή που έχει τραβήξει ο κάθε υποψήφιος, έτσι δεν γίνεται να κοροϊδέψουμε και να μας πιστέψει κανένας ονειροπόλος. Δεν μπορείς να αντικρούσεις τη πραγματικότητα, με ψέμματα και παραμύθια. Η αλήθεια πάντα μπορεί να πονάει, ωστόσο είναι πάντοτε καλύτερη από το ψέμμα, που έχει κοντά και γυάλινα ποδάρια.

Οι αντίπαλοι διεκδικητές δεν είναι ουρανοκατέβατοι. Όλα αυτά τα χρόνια ήταν και είναι μέσα στα πράματα, με τη στατικότητα και την απραξία του, έχουν δείξει τις προθέσεις τους. Όσο για μένα, συνεχίζω τη προσπάθεια, πέρα και έξω από θέσεις ή κυνήγι παρασήμων. Ο Ποσειδώνας ανεβαίνει κατηγόρια, αυτό σημαίνει περισσότερη δουλειά για ένα σωματείο που το θέλουμε κορυφαίο σε όλα. Ακόμη και πρότυπο ήθους, εντός και εκτός γηπέδων.

Όσο για το στοίχημα Χανιώτη, δεν είναι άλλο από το να πετύχουμε τη προβολή των έργων, τη συνειδητοποίηση της προσπάθειας. Να πείσουμε για την αναγκαία συνέχιση των 3μιση χρόνων, δηλαδή μιας θητείας μισής, που έχει όραμα με πραγματικό, υπαρκτό σχέδιο.