Γέφυρα με το μέλλον ή δρόμος προς το παρελθόν;
Μετά από 14 περίπου μήνες εργασιών, ανοίγει και πάλι η εθνική οδός Ρόδου Λίνδου στο ύψος της γέφυρας Αφάντου.
Η γέφυρα αυτή, ολοκληρώθηκε με τις ίδιες αισθητικές παραμέτρους σχεδόν σαράντα χρόνια μετά από την παρθενική της εμφάνιση, λες και τίποτα δεν άλλαξε σε τούτον εδώ το τόπο.
Και ενώ η λειτουργική της αναγκαιότητα παραμένει η ίδια, αναρωτιέται κανείς γιατί έπρεπε να παραμείνει ίδια και η αισθητική της αντιμετώπιση. Το αισθητικό αποτέλεσμα, θα μπορούσε να σηματοδοτεί μια νέα εποχή, μια νέα αρχιτεκτονική έκφραση.
Παρακολουθώντας διαρκώς τις εξελίξεις και τα νέα πρότυπα στο σχεδιασμό τέτοιου είδους έργων, διαπιστώνουμε ότι οι γέφυρες δεν είναι απλά ένα πέρασμα από τη μία πλευρά στην άλλη, αλλά και η αφορμή για μια εικαστική παρέμβαση στο τοπίο. Ας μην ξεχνάμε την σημαντικότητα του έργου, μιας και είναι η μοναδική αερογέφυρα σε ολόκληρο το νησί και πέρασμα σχεδόν για το σύνολο των επισκεπτών μας.
Οι παραπάνω προβληματισμοί βέβαια δεν έχουν σκοπό να ακυρώνουν στο παραμικρό το επιτυχημένο εγχείρημα της ταχείας αντιμετώπισης του προβλήματος, ειδικά στις παρούσες συνθήκες, παρά μόνο να ανοίξουν δρόμους για το μέλλον της αρχιτεκτονικής στον τόπο μας.
