Β. Καλοπήτας: 49 χρόνια μετά. Η επέτειος του Πολυτεχνείου παραμένει φάρος φωτεινός.
Η 17η Νοεμβρίου είναι ταυτισμένη στη μνήμη μας με τους αγώνες των νέων για Δημοκρατία, Ελευθερία, δείχνοντάς μας πως η νεολαία θέλει, ξέρει και μπορεί να διεκδικήσει τα δίκαιά της.
49 χρόνια μετά. Το μήνυμα του Πολυτεχνείου, θα πρέπει να ενώνει όλους τους Έλληνες με δημοκρατική συνείδηση και πίστη στα δημοκρατικά ιδεώδη. Οι αγώνες για Δημοκρατία και Ελευθερία παραμένουν πάντα επίκαιροι σε εποχές που η κοινωνία μας δοκιμάζεται και βιώνει διαφόρων ειδών περιορισμούς.
Οι νέοι δεν ξεχνούν εκείνο τον Νοέμβρη.
* “Βαριά σιωπή διάτρητη απ’ τους πυροβολισμούς, πικρή πολιτεία,
αίμα, φωτιά, η πεσμένη πόρτα, ο καπνός, το ξύδι,
ποιος θα πει περιμένω μέσα απ’ το μέσα μαύρο.
Μικροί σχοινοβάτες με τα μεγάλα παπούτσια μ’ έναν επίδεσμο φωτιά στο κούτελο, κόκκινο σύρμα, κόκκινο πουλί και το μοναχικό σκυλί στ’ αποκλεισμένα προάστια
ενώ χαράζει η χλωμότερη μέρα πίσω απ’ τα καπνισμένα αγάλματα
κι ακούγεται ακόμη η τελευταία κραυγή διαλυμένη στις λεωφόρους
πάνω απ’ τα τανκς μέσα στους σκόρπιους πυροβολισμούς.
Πώς μπορείτε λοιπόν να κοιμάστε;
Πώς μπορείτε λοιπόν να κοιμάστε;”
* Από το «Ημερολόγιο μιας εβδομάδας» που γράφτηκε από τον Γιάννη Ρίτσο τις ημέρες των γεγονότων της εξέγερσης του Πολυτεχνείου το Νοέμβριο του 1973.
