ΒΙΑ ΣΤΗ ΒΙΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑ ΒΙΑ
Είναι σχεδόν αδύνατο να φανταστεί νοήμων νους ότι υπάρχει διάθεση τόσο από πλευράς πολιτείας όσο και από πλευράς αθλητικών σωματείων να καταπολεμηθεί η οπαδική βία. Για μια ακόμα φορά ένα πολύ θλιβερό περιστατικό, με θύμα αυτή τη φορά έναν αστυνομικό, έλαβε χώρα σε οδομαχία χούλιγκαν με δυνάμεις καταστολής. Το χειρότερο για όλους μας είναι πως πια φαίνεται να το έχουμε συνηθίσει.
Έχουμε αναλύσει πάρα πολλές φορές από που εκπορεύεται η βία, την έλλειψη αθλητικής παιδείας, το ανοργάνωτο κράτος, τους οργισμένους όχλους. Το θέμα είναι ότι κάθε φορά που συμβαίνει ένα περιστατικό, η ανάλυση ξεκινάει από την αρχή. Μόλις συμβεί, για αρκετές ημέρες μένει ψηλά στην ειδησεογραφία και μόλις έρθει ένα άλλο γεγονός ξεχνιέται κατά τη λαϊκή ρήση ότι τα θαύματα διαρκούν τρεις ημέρες. Δεν έχουμε κάνει ούτε ένα βήμα μπροστά προς την καταπολέμηση αυτής της γάγγραινας.B;ia sth b;ia kai jan;a b;ia - toy
Το πρόβλημα για όλους τους υγιείς φιλάθλους είναι ότι πλέον καθίσταται άκρως επικίνδυνο να παρακολουθήσει κάποιος ένα οποιοδήποτε παιχνίδι σε χώρους όπου μαζεύονται και πορωμένοι οπαδοί. Διότι πάνω στην αναμπουμπούλα είναι πολύ εύκολο να βρει κάποιος το μπελά του και να περάσει τη νύχτα του σε κάποιο κρατητήριο προσπαθώντας να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας, ενώ οι πραγματικοί υπαίτιοι έχουν φροντίσει να αποδράσουν μέσα στο γενικό χαμό.
Η χώρα που γέννησε το ολυμπιακό ιδεώδες, αυτή τη στιγμή νοσεί βαριά από τα φαινόμενα της οπαδικής βίας. Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα έχουμε θρηνήσει ήδη δύο νεαρά άτομα, ενώ αυτές τις ώρες ένα ακόμα χαροπαλεύει. Πόσο περήφανοι μπορούμε να είμαστε για αυτές τις εικόνες ως χώρα; Πόσο ασφαλείς μπορούμε να νιώθουμε όταν οποιαδήποτε γειτονιά μπορεί να μετατραπεί σε πεδίο μάχης και κάποιος να χάσει τη ζωή του;
Ας μη γελιόμαστε. Αν υπήρχε βούληση να λυθεί το θέμα, θα είχε ήδη λυθεί. Στην πραγματικότητα έχουμε να κάνουμε με ένα παιχνίδι γάτας - ποντικιού. Καθώς τα μεγάλα σωματεία “κουβαλάνε” κόσμο πίσω τους, η εκάστοτε κυβέρνηση δεν θέλει να έρθει σε ολομέτωπη επίθεση μαζί τους. Από την άλλη, τα σωματεία νιώθοντας αυτή την αδυναμία των κυβερνήσεων, με αυτά τα ξεσπάσματα βίας κάνουν επίδειξη της δύναμής τους.
Με ημίμετρα δεν μπορεί να καταπολεμηθεί το κακό. Ή το χτυπά κάποιος στη ρίζα του ή απλά μας κοροϊδεύει. Το να επιβληθεί ένα χρηματικό πρόστιμο ή η διεξαγωγή αγώνων κεκλεισμένων των θυρών είναι απλά “κλείσιμο του ματιού” για να δείξουμε ότι κάτι γίνεται. Οι αρμόδιοι δεν έχουν καταλάβει ότι η βία έχει εισχωρήσει ακόμα και στα παιδικά πρωταθλήματα. Αν αυτό δεν είναι η απόλυτη μορφή σήψης τότε τι είναι;
Μια οργανωμένη πολιτεία δεν υπολογίζει το λεγόμενο πολιτικό κόστος. Νομοθετεί και εφαρμόζει το νόμο χωρίς “ψιλά γράμματα”. Καθιστά υπεύθυνο το εκάστοτε σωματείο για τις συνέπειες των πράξεων των οπαδών του. Τους επιβάλλει βαριές ποινές μέχρι να συμμορφωθούν. Στέλνει ψυχολόγους και αθλητές στα σχολεία να μιλήσουν με τα παιδιά και να καλλιεργήσουν την αθλητική παιδεία. Επιβραβεύει το ευ αγωνίζεσθαι με τρόπο που να δημιουργεί ευγενή άμιλλα και όχι οπαδική κουλτούρα.
Στην εποχή που η τεχνολογία έχει κάνει τεράστια άλματα, εμείς ακόμα ασχολούμαστε με τα αυτονόητα. Γιατί τελικά τα αυτονόητα πρέπει να λύσουμε για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε. Τα αυτονόητα έχουν γίνει ζητούμενα. Ο υπόλοιπος κόσμος ασχολείται με τις επιδράσεις που θα έχει η τεχνητή νοημοσύνη στη ζωή του την ώρα που εμείς παλεύουμε ακόμα να περιορίσουμε τις αρνητικές συνέπειες της φυσικής βλακείας στην καθημερινότητά μας.
Έστω κι έτσι μπορούμε να θέσουμε ένα μεγάλο στόχο ως χώρα. Να καταφέρουμε να εφαρμόσουμε τα αυτονόητα. Να νιώθουμε ως πολίτες ότι υπάρχει ένα οργανωμένο κράτος που είναι δίπλα μας όταν το χρειαζόμαστε, ότι φροντίζει για την ασφάλεια, για την υγεία, για τη μόρφωση και για την ευημερία μας. Δύσκολο. Όχι όμως ακατόρθωτο…
Από τη στήλη "ΨΙΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ" στη ΡΟΔΙΑΚΗ της Κυριακής
