Οι ρεαλιστές εύλογα θα πουν ότι εφόσον γίνεται πόλεμος δεν περιμένει κανείς να ραίνει ο ένας τον άλλον με ροδοπέταλα. Και βομβαρδισμοί θα γίνουν και άμαχος πληθυσμός θα σκοτωθεί και φρικαλεότητες θα γίνουν. Αλήθεια είναι αυτό. Το ότι είναι αναμενόμενο όμως δεν σημαίνει ότι είναι κάτι που μπορούμε εύκολα να το δεχτούμε.
Ο ίδιος ο πόλεμος είναι ένας παραλογισμός. Απ’ όποια πλευρά κι αν το εξετάσουμε. Είναι ένας παραλογισμός που γεννιέται στο μυαλό ενός ανθρώπου και η εξάπλωση του καταστρέφει τις ζωές εκατομμυρίων άλλων. Σκεφτείτε τους ανθρώπους που δεν ξέρουν αν θα μείνουν ζωντανοί μέχρι το τέλος της ημέρας. Σκεφτείτε τα παιδιά που τους δίνουν ένα όπλο στο χέρι και τους λένε να υπερασπιστούν τα σπίτια τους. Σκεφτείτε τους ανθρώπους που αναγκάζονται να ξεκληριστούν, να αφήσουν πίσω τους τα υπάρχοντά τους, τους αγαπημένους τους, την ίδια τους τη ζωή και να πορευτούν στο άγνωστο κατατρεγμένοι και δαχτυλοδειχτούμενοι. Πόσο φυσιολογικό μπορεί να είναι όλο αυτό;
Σε αυτόν τον παραλογισμό προσπαθούμε να βρούμε λογικές εξηγήσεις. Η πιο λογική εξήγηση είναι ότι ο ισχυρός θέλει να επιβάλει την κυριαρχία του και ο αδύναμος είναι πάντα θύμα της παράνοιας. Η ανθρωπότητα πορεύτηκε με αυτή την παράνοια αιώνες τώρα. Κάποιοι τα ήθελαν όλα. Ακόμα και αυτά που δεν τους ανήκαν. Δεν είναι κάτι που συνέβη τώρα. Απλά όσο εξελισσόμασταν ως είδος, θα περίμενε κάποιος ότι θα μαθαίναμε από τα λάθη μας. Δυστυχώς έχουμε ακόμα πολύ δρόμο να διαβούμε μέχρι να πάρουμε το μάθημά μας.
Είναι θέμα συγκυριών και λάθος χειρισμών να μπει όλος ο πλανήτης σε μια άνευ προηγουμένου περιπέτεια. Η πιθανότητα να εξαπλωθεί η παράνοια σε όλον τον κόσμο είναι μεγαλύτερη απ’ όσο μπορούμε να φανταστούμε. Υπάρχει όμως μια παράμετρος που δεν μπορούμε να αγνοήσουμε αυτή τη στιγμή. Τα όπλα που διαθέτουμε όλοι μας δεν είναι τα ίδια που υπήρχαν στους προηγούμενους παγκοσμίους πολέμους.
Αυτή τη στιγμή μπορούμε σε λίγες μόνος ώρες πατώντας μερικά κουμπιά να στείλουμε την ανθρωπότητα αιώνες πίσω. Η καταστροφή που θα προκληθεί θα είναι τόσο μεγάλη που δεν θα μπορέσουμε να τη διαχειριστούμε. Οι συνέπειες στο περιβάλλον θα είναι τόσο δραματικές που ακόμα και αυτοί που θα επιζήσουν θα υποφέρουν. Γενιές ολόκληρες θα καταστραφούν από τις ασθένειες και τις ανωμαλίες που θα έχουμε προκαλέσει εμείς οι ίδιοι.
Προφανώς όποιο κι αν είναι το διακύβευμα του πολέμου, όσο μεγάλα κι αν είναι τα συμφέροντα που κρύβονται πίσω από τα προφανή, δεν αξίζει να μπούμε σε τόσο αχαρτογράφητα νερά. Κυρίως διότι όταν μπούμε είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν υπάρχει επιστροφή. Ας ελπίσουμε η διπλωματία να επικρατήσει και να σταματήσει τώρα αυτή η παράνοια, προτού πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις.
Από τη στήλη "ΨΙΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ" στη ΡΟΔΙΑΚΗ της Κυριακής
