ΕΝΑΣ ΣΚΥΛΟΣ ΓΙΑ ΔΗΜΑΡΧΟΣ-Θα μπορούσε να ήταν σενάριο κινηματογραφικής ταινίας ότι μια πόλη εξέλεξε ως Δήμαρχό της έναν σκύλο. Κι όμως το γεγονός είναι πέρα για πέρα αληθινό. Το 1981 η πόλη Sunol της Καλιφόρνια των Ηνωμένων Πολιτειών εξέλεξε ως Πρώτο Δημότη τον Bosco Ramos, ένα συμπαθέστατο μαύρο λαμπραντόρ.
Το 1984 πολλοί έσπευσαν να μιλήσουν για την παρακμή της αμερικανικής δημοκρατίας όταν το γεγονός έγινε ευρέως γνωστό. Κι αν προκαλεί εντύπωση το ότι χρειάστηκε ο κόσμος τρία ολόκληρα χρόνια για να πληροφορηθεί το γεγονός, να υπογραμμίσουμε ότι τα κοινωνικά δίκτυα δεν υπήρχαν καν ενώ το ίντερνετ ήταν ακόμα στα σπάργανά του.Το πιο αξιοπερίεργο σε αυτή την ιστορία όμως είναι ότι το συμπαθέστατο τετράποδο επικράτησε στις εκλογές έναντι δύο ανθρώπων που είχε ως ανθυποψήφιους.
Τι μας διδάσκει αυτή η ιστορία; Το πρώτο είναι πως δεν υπάρχει τίποτα απίθανο σε αυτό τον κόσμο. Οποιοσδήποτε μπορεί να εκλεγεί σε δημόσια αξιώματα ακόμα κι αν θεωρητικά ή πρακτικά δεν έχει τα ανάλογα προσόντα. Το δεύτερο είναι πως όταν ο λαός επιθυμεί κάτι, ακόμα κι αν αυτό είναι από παράλογο εώς εξωφρενικό, θα το πετύχει χωρίς να αναλογιστεί το κόστος των επιλογών του.
Δεν νομίζω ότι το να έχει μια πόλη για Δήμαρχο ένα λαμπραντόρ είναι και το ευκολότερο πράγμα στον κόσμο. Από τη μια η δημοσιότητα που έχει λάβει σίγουρα την κάνουν πόλο έλξης τουριστών από όλο τον κόσμο. Ποιός δεν θα ήθελε να φωτογραφηθεί με τον σκύλο-δήμαρχο και σε σημερινή αντιστοιχία να ανεβάσει τη φωτογραφία στο προφίλ του στα κοινωνικά δίκτυα; Από την άλλη όμως υπάρχουν μερικά τεχνικά ζητήματα, όπως το πως λαμβάνονται οι αποφάσεις, ποιος υπογράφει τους προϋπολογισμούς και τα έργα, πως καταλαβαίνουν οι δημοτικοί σύμβουλοι αυτό που λέει ο δήμαρχος στα δημοτικά συμβούλια και άλλα τόσα που σίγουρα εκτός από γέλιο προκαλούν και έντονο προβληματισμό.
Κάποιοι πιο “προχωρημένοι” θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι ένας σκύλος δεν μπορεί να διαφθαρεί και να προκαλέσει κάποιο οικονομικό σκάνδαλο. Άντε το πολύ πολύ να τον δωροδοκήσουν με πατέ πάπιας ή να του ρίξουν δίπλα του κάποια όμορφη σκυλίτσα για να τον αποσπάσουν από τα καθήκοντά του. Ίσως αυτό να σκέφτονταν οι κάτοικοι του Sunol και τον επανεξέλεγαν μέχρι το 1994 που απεβίωσε. Μάλιστα του έφτιαξαν και άγαλμα σε εμφανές σημείο της πόλης για να τον θυμούνται για πάντα.
Είναι προφανές ότι μερικές φορές πάνω στην αγανάκτηση και στην αποστροφή μας για τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζονται τα κοινά κάποιοι, προβαίνουμε σε ενέργειες που είναι ενάντια στη λογική. Κι αν νομίζετε ότι το λαμπραντόρ ήταν μια κακή επιλογή για δημόσιο αξίωμα, τι θα λέγατε στο γεγονός ότι κάποτε μια πούδρα ποδιών επεκράτησε έναντι ανθρώπων υποψηφίων χωρίς καν να είναι υποψήφια μόνο και μόνο επειδή οι διαφημιστές της εκμεταλλεύτηκαν το κλίμα των εκλογών (σσ αντί για σταυρό προτίμησης οι ψηφοφόροι έγραφαν το όνομα του υποψηφίου που ήθελαν).
Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι οι σκύλοι και οι πούδρες όσο χάλια κι αν είναι στη δημόσια διοίκηση, δεν μπορούν να συγκριθούν με κάποιους αιμοσταγείς ή εξουσιομανείς ηγέτες που δεν υπολογίζουν τις ανάγκες και τα θέλω του λαού τους. Δεν χρειάζεται να πάμε μέχρι τη Βόρεια Κορέα αν αυτό σκεφτήκατε. Ανάλογα παραδείγματα υπάρχουν παντού. Ίσως και πιο κοντά απ’ ότι μπορείτε να φανταστείτε.
Προφανώς δεν χρειάζεται να φτάνουμε στα άκρα επειδή δεν μπορούμε να διαμορφώσουμε ένα υγιές πλαίσιο δημόσιου βίου. Αυτοί που κυβερνούν δεν έχουν εκλεγεί από μόνοι τους. Κάποιος τους τοποθέτησε εκεί που είναι. Είτε λόγω ανικανότητας των αντιπάλων τους, είτε λόγω έλλειψης ικανότερων αυτοί τα κατάφεραν. Την ευθύνη τη φέρουν οι πλειοψηφίες. Κανείς όμως δεν θα μπορούσε να τα πει καλύτερα από τον Πλάτωνα:
“Μια από τις τιμωρίες που δεν καταδέχεσαι να ασχοληθείς με την πολιτική είναι ότι καταλήγεις να σε κυβερνούν οι κατώτεροί σου”.
--
Από τη στήλη «ΨΙΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ» στη ΡΟΔΙΑΚΗ της Κυριακής
--
Thanos ZELKAS, MS PhD Candidate, University of Athens Chief Executive OfficerG. Papanikolaou 29, Rodos 85131,GREECE tel: (0030) 22410 69730 mob: (0030) 693 6607777
web: www.thaza.gr email: ceo@thaza.gr, thazelkas@gmail.com
