Έκκληση εκεχειρίας - Του Θάνου Ζέλκα

ΕΚΚΛΗΣΗ ΕΚΕΧΕΙΡΙΑΣ-Αν σ' ένα πάρκο αφήσουμε δύο μωρά να μπουσουλίσουν, το ένα θα πλησιάσει το άλλο και πολύ σύντομα θα βρεθούν να παίζουν μαζί αδιαφορώντας για το χρώμα του δέρματος, τις θρησκευτικές ή πολιτικές πεποιθήσεις των γονιών τους, την οικονομική και κοινωνική επιφάνεια της οικογενείας τους. Για ένα μωρό ή για ένα νήπιο δεν υπάρχει τίποτα πιο φυσιολογικό από το να αναπτύξει φιλία με ένα συνομήλικό του.

Από την άλλη μεριά δεν υπάρχει τίποτα πιο παράλογο στο μυαλό ενός παιδιού από το να χτυπάει το τηλέφωνο και να πρέπει μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα να εγκαταλείψει το σπίτι του και να βλέπει τα αγαπημένα του πρόσωπα να πέφτουν άψυχα δίπλα του από έναν απρόσωπο εχθρό. Δεν είναι τυχαίο πως οι φωτογραφίες των παιδιών του πολέμου αποτυπώνουν τον τρόμο και την απορία στο πρόσωπό τους.

Όλοι προσπαθούν να ρίξουν την ευθύνη για τον παραλογισμό στον άλλο. Το να ανακαλύψουμε ποιός φταίει δεν είναι δική μας δουλειά. Το ότι σ' αυτό το μακελειό όμως τα θύματα είναι κυρίως παιδιά πρέπει να μας απασχολήσει όλους. Είναι ντροπή για όλη την ανθρωπότητα παιδιά να χρησιμοποιούνται για να διανοίξουν τούνελ και να καταπλακώνονται, παιδιά να χρησιμοποιούνται ως ανθρώπινες ασπίδες, παιδιά να φανατίζονται και να γίνονται καμικάζι αυτοκτονίας από μια τρομοκρατική οργάνωση από τη μια και από την άλλη παιδιά να βομβαρδίζονται μέσα σε σχολεία ή να σκοτώνονται εν ψυχρώ από ελεύθερους σκοπευτές του άλλου στρατοπέδου.

Οι εικόνες θυμίζουν Μεσαίωνα. Πυρ, ερείπια, αίμα και πτώματα παντού. Πόνος, απελπισία και τραγικές φιγούρες να αναζητούν τους δικούς τους μέσα στα χώματα, ελπίζοντας να τους βρουν ζωντανούς. Και μια διεθνής κοινότητα που ξύπνησε όταν η αγριάδα και ο παραλογισμός υπερέβησαν κάθε προηγούμενο.

“Το μίσος είναι σαν να πίνεις εσύ δηλητήριο, ελπίζοντας αυτό να σκοτώσει τους εχθρούς σου”, είπε ο μεγάλος μαχητής της ειρήνης Νέλσον Μαντέλα. Και όντως αυτό γίνεται στη Γάζα. Δηλητηριάζουν τα παιδιά τους με μίσος και όταν μεγαλώσουν τα κάνουν αδίστακτους φονιάδες. Στρατιώτες πανηγυρίζουν που σκότωσαν τα παιδιά του αλλόθρησκου εχθρού. Κι έτσι το μίσος αναπαράγεται και γιγαντώνεται και σκορπά παντού τον πόνο.

Αν ως ανθρωπότητα θέλουμε να κάνουμε κάτι ουσιαστικό πρωτίστως για τη δική μας συνέχεια είναι να τερματίσουμε το μίσος, γιατί αλλιώς θα είναι πάντα το φυτίλι που θα πυροδοτεί τέτοια έκτροπα. Και για να γίνει αυτό υπάρχει μόνο ένας τρόπος. Να επενδύσουμε στην παιδεία. Να δώσουμε γνώση και παναθρώπινες αξίες. Να ρίξουμε φως στα σκοτάδια τους φανατισμού. Να σπάσουμε τα άβατα που δημιουργεί η μισαλλοδοξία.

Εκ πρώτης μπορεί να φαίνεται ακατόρθωτο, σχεδόν αδύνατο. Υπάρχει ένα παράδειγμα όμως από την ιστορία των Εβραίων που αποδεικνύει πως όλα γίνονται. Ο βιομήχανος Όσκαρ Σίντλερ, παρότι Εβραίος, είχε συνεργασία με τους Ναζί. Το 1944 κατόρθωσε να ξεγελάσει τους Γερμανούς, δωροδοκώντας έναν αξιωματικό τους, και να σώσει με την περιβόητη λίστα του 801 Εβραίους από βέβαιο θάνατο και με άμεσες ενέργειες να αποτρέψει την αποστολή περίπου 300 ακόμα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ο Σίντλερ πέθανε σχεδόν ξεχασμένος το 1974, μέχρι που η ιστορία του έγινε ταινία και του αποδόθηκε ο απαιτούμενος φόρος τιμής.

Οι εποχές άλλαξαν. Η ιστορία από διωκόμενους μετέτρεψε τους Εβραίους σε ισχυρούς. Οι ματωμένες μνήμες του λαού τους όμως φαίνεται πως δεν έχουν λειτουργήσει ως αισθητήριο αποτροπής της βίας. Το γνωρίζω πως η Χαμάς είναι μια τρομοκρατική οργάνωση και έχει διαπράξει εξίσου μεγάλες θηριωδίες. Το να θεωρείς όμως όλους τους Παλαιστίνιους τρομοκράτες και να βομβαρδίζεις σχολεία δεν σε καθιστά αυτόματα προστάτη του ελεύθερου κόσμου. Ας μην ξεχνάμε πως η γενίκευση είναι η βασική αρχή του φασισμού...

--

Από τη στήλη "ΨΙΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ" στη ΡΟΔΙΑΚΗ της Κυριακής