Άρση προνομίων - Του Θάνου Ζέλκα

ΑΡΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΩΝ

Η είδηση έχει κάνει ήδη το γύρο του κόσμου. Δημοτικός αστυνομικός στο Λονδίνο έκοψε κλήση στην Χίλαρι Κλίντον, υπουργό εξωτερικών των ΗΠΑ, για παράνομο παρκάρισμα και μάλιστα αυτό έγινε την ώρα που σε εκδήλωση της απέδιδαν βραβείο για τη συνεισφορά της στη διεθνή διπλωματία. Ούτε το πανάκριβο αυτοκίνητό της ούτε καν οι σωματοφύλακές της που του έδειξαν τα σήματά τους δεν φαίνεται να πτόησαν τον δημοτικό αστυνομικό, ο οποίος  απλά έκοψε την κλήση και έφυγε. Μάλιστα ένας δημοτικός σύμβουλος έσπευσε να τον καλύψει, λέγοντας ότι είναι βέβαιος ότι η υπουργός θα κατανοήσει ότι πρέπει να είμαστε δίκαιοι προς όλους, ανεξάρτητα από την κοινωνική τους θέση.

Για κάποιους λαούς αυτό δεν αποτελεί καν είδηση, καθώς μια τέτοια ενέργεια θεωρείται απόλυτα φυσιολογική. Και πώς να μην θεωρείται άλλωστε όταν για παράδειγμα στη Δανία τα ποδήλατα έχουν προτεραιότητα ακόμα και από τη βασιλική λιμουζίνα; Παρόλ' αυτά ένα ανάλογο περιστατικό στη χώρα μας θα ήταν η είδηση της ημέρας και εξ αυτού θα κινδύνευε να “ξηλωθεί” ο αρμόδιος υπουργός.

Δεν θα επικαλεστώ το περιστατικό του Κίμωνα Κουλούρη που ενώ πέρασε δυο τρία κόκκινα φανάρια, όχι απλά δεν αποδέχτηκε την κλήση με σκυμμένο το κεφάλι αλλά ενθυμούμενος τα χρόνια της παντοδυναμίας του προσπάθησε να εκφοβίσει τον τροχονόμο που έκανε το καθήκον του. Θα επικαλεστώ όμως το γεγονός ότι τα βουλευτικά και τα υπουργικά αυτοκίνητα αντιμετωπίζονται διαφορετικά από τα οχήματα των πολιτών, με το πρόσχημα ότι οι πολιτικοί ασχολούνται με τα προβλήματα της χώρας και δεν πρέπει να επιφορτίζονται με τέτοια ζητήματα. Λες και οδηγούν ή παρκάρουν οι ίδιοι τα αυτοκίνητά τους!

Αυτό όμως έγινε εξαιτίας της δικής μας ανοχής και διαιωνίζεται εξαιτίας της παρεξηγημένης προσέγγισης του ρόλου των κοινωνικών λειτουργών. Στην οθωμανική αυτοκρατορία των σουλτάνων ή στη Ρωσία των τσάρων η αφ' υψηλού αντιμετώπιση των πολιτών ήταν δεδομένη. Στην εποχή των επιστημών και της τεχνολογίας κάτι τέτοιο είναι απλά τραγικό. Ο πολιτικός είναι υπηρέτης του λαού και τίποτα παραπάνω. Έτσι τουλάχιστον προκύπτει από το ίδιο το Σύνταγμα. Μάλιστα την άρση των προνομίων τους θα έπρεπε να την είχαν ζητήσει οι  ίδιοι οι πολιτικοί.

Μόνο ο Κωστής Στεφανόπουλος, κατά τη διάρκεια της θητείας του ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας, τίμησε το θεσμό παραμένοντας απλός μέχρι τέλους, γι' αυτό και μέχρι σήμερα κανείς δεν μπορεί να του προσάψει το οτιδήποτε. Ας μην ξεχνάμε ότι ήταν και ο μόνος που είχε το θάρρος να πει αλήθειες που κανείς άλλος δεν τολμούσε στον τότε πλανητάρχη Μπιλ Κλίντον, σύζυγο της Χίλαρι, κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στην Αθήνα, προκαλώντας του φανερό εκνευρισμό και αναγκάζοντάς τον να βγάλει το ακουστικό από το αυτί του για να μην ακούει τον Πρόεδρο να τον “σφάζει με το βαμβάκι”.

Είναι σημαντικό για όλους εμάς, τους πολίτες ενός κράτους που θέλει να λέγεται σύγχρονο, να έχουμε πίστη στους νόμους και στους θεσμούς. Και αυτό δεν γίνεται με αυταρχισμό και με πρόστιμα. Το σεβασμό του πολίτη τον κερδίζει ο πολιτικός όταν δείχνει έμπρακτα ότι δεν θεωρεί εαυτόν υπεράνω του νόμου. Όταν έχει ειδικά προνόμια σε όλα αυτά που ένας πολίτης ταλαιπωρείται ακόμα και για τ' αυτονόητα, τότε όχι μόνο το σεβασμό δεν κερδίζει αλλά αντίθετα γίνεται ασυναίσθητα εχθρός του πολίτη ως μέρος της φαυλότητας του συστήματος.

Η δεδομένη στιγμή είναι επίκαιρη όσο ποτέ άλλοτε να αναθεωρήσουμε πράγματα και καταστάσεις που έχουν πληγώσει την κοινωνική συνοχή. Η ισονομία και η αντιμετώπιση όλων των πολιτών με τα ίδια κριτήρια από όλους τους φορείς είναι ένα ζήτημα που θα έπρεπε να απασχολεί συνεχώς τις ηγεσίες. Δεν τις απασχολούσε εδώ και καιρό και διαπιστώσαμε όλοι μας πως οι φασίζουσες νοοτροπίας ρίζωσαν μέσα στην καθημερινότητα. Ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του.


Από τη στήλη “ΨΙΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ” στη ΡΟΔΙΑΚΗ της Κυριακής