Κατά την ταπεινή μας άποψη, πρώτη και κύρια “απαίτηση” της πολιτικής, δεν αποτελεί η ευφυΐα ή η ενεργητικότητα, αλλά η…υπομονή. Η πολιτική, ως…«δρόμος» αντοχής στον οποίο, συνηθίζεται, η χελώνα να κερδίζει το λαγό…
Το θάρρος και τον ενθουσιασμό που διαθέτουν οι νέοι άνθρωποι, οι οποίοι αποφασίζουν να ασχοληθούν με τα κοινά οφείλουν να τα «οχυρώνουν» με το τείχος της υπομονής.
Το αίτημα για ανανέωση στο δημόσιο βίο, φαίνεται ότι καθίσταται επιτακτικό, με το μεγαλύτερο ποσοστό των πολιτών, να θεωρεί επιβεβλημένη μια σειρά από μεταρρυθμίσεις, έτσι ώστε να επιτευχθεί η ανανέωση και η αναγέννηση, τόσο στην κεντρική πολιτική σκηνή όσο και σε επίπεδο αυτοδιοίκησης.
Το πραγματικό νόημα της ανανέωσης όμως δεν είναι ποσοτικό, αλλά κυρίως ποιοτικό. Είναι η αλλαγή τρόπου σκέψης, η εισαγωγή καινοτόμων ιδεών, η χρήση ψηφιακών τεχνολογιών και εργαλείων, αλλά και η οριστική ρήξη με νοοτροπίες και μεθοδολογικές προσεγγίσεις του παρελθόντος.
Συνεπώς, οι άνθρωποι που θα κληθούν να πραγματώσουν την ανανέωση και την αναγέννηση του αυτοδιοικητικού σκηνικού, είναι οι επαγγελματικά καταξιωμένοι, οι επιτυχημένοι στο τομέα τους…
Είναι αυτά τα πρόσωπα της Κοινωνίας, που θα μεταλαμπαδεύσουν την πείρα και τις γνώσεις τους στην Κοινωνία.
Άλλωστε όπως σημειώνει ο Αριστοτέλης στο υπέροχο κείμενο του για τους νέους : «Προτιμούν οι νέοι να κάνουν ό,τι τους φαίνεται ωραίο παρά ό,τι τους συμφέρει, επειδή οι πράξεις τους υπαγορεύονται πιο πολύ από την καρδιά παρά από τον ψυχρό υπολογισμό.»
«Μπορεί η χελώνα…να κερδίσει το λαγό;» - Αναρωτιέται ο Γλαρός Ιωάννης
