Η ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ-“Ο φόβος είναι ένα βασικό συναίσθημα του ανθρώπου που προκαλείται από τη συνειδητοποίηση ενός πραγματικού ή πλασματικού κινδύνου ή απειλής. Είναι ένας μηχανισμός προστατευτικού χαρακτήρα, μια φυσιολογική αμυντική αντίδραση του οργανισμού χωρίς να απαιτείται συνειδητή σκέψη. [...] Όταν όμως ο φόβος συνεχίζει να υφίσταται, ενώ δεν υπάρχει πραγματικός κίνδυνος και σε καταστάσεις υπερβολικού στρες, τότε μετατρέπεται σε φοβία και γίνεται εμπόδιο στην φυσιολογική αντιμετώπιση της καθημερινότητας του ατόμου.”
Υπάρχει μια πάρα πολύ λεπτή γραμμή που χωρίζει το φόβο από τη φοβία και είναι αυτή που χρησιμοποιούν όσοι θέλουν να χειραγωγήσουν μεγάλες μάζες για ιδίον όφελος. Σε αυτή την κατεύθυνση τρομοκρατικά χτυπήματα όπως το πρόσφατο των Βρυξελλών ή τα προηγούμενα της Κωνσταντινούπολης και του Παρισιού, εξυπηρέτησαν απόλυτα τους σκοτεινούς σκοπούς για τους οποίους προκλήθηκαν.
Από τη μια οι τρομοκράτες με την αρρωστημένη λογική των τυφλών χτυπημάτων με στόχο την άσκηση πιέσεων στην παγκόσμια κοινή γνώμη για την ικανοποίηση των αιτημάτων τους. Από την άλλη κάποια πιο σκοτεινά κέντρα εξουσίας, που πιθανόν να συνδέονται άρρηκτα με τους τρομοκράτες, τα οποία επιθυμούν τον περιορισμό των δικαιωμάτων και των ελευθεριών του ατόμου, ώστε να μπορούν να ελέγχουν τις μεγάλες μάζες για οικονομικούς και πολιτικούς λόγους κυρίως.
Διότι ένας τρομαγμένος πολίτης που τρέμει στην ιδέα ενός ακόμα τυφλού χτυπήματος, δέχεται ευκολότερα την παρουσία του στρατού στους δρόμους, το ηλεκτρονικό “φακέλωμα”, την πλήρη καταγραφή των συνηθειών του και είναι ο καλύτερος πελάτης σε προϊόντα οικιακής ασφάλειας. Ένας τρομαγμένος πολίτης θα ψηφίσει πολύ ευκολότερα κάποιους που του υπόσχονται ότι θα του διασφαλίσουν την ασφάλεια, ακόμα κι αν αυτοί οι σωτήρες σε κανονικές συνθήκες δεν θα ήταν ούτε γελωτοποιοί σε τσίρκο. Ένας τρομαγμένος πολίτης θα δεχτεί να πληρώσει παραπάνω φόρους για να πηγαίνει με ασφάλεια το παιδί του στο σχολείο κι ας είναι ήδη εξαντλημένος οικονομικά.
Ο πανικός είναι ο χειρότερος σύμβουλος. Θολώνει την κρίση και κάμπτει τις ηθικές αναστολές. Αυτή τη στιγμή που είναι νωπές οι πληγές από τα τρομοκρατικά χτυπήματα θα περάσουν σε πολιτικό επίπεδο μέτρα που θα ήταν αδιανόητο σε άλλες εποχές. Κι επειδή υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να επαναστατήσουν οι πολίτες, τα μεγάλα ΜΜΕ θα αναλάβουν τον “βρώμικο” ρόλο της προπαγάνδας με το αζημίωτο φυσικά. Ανά τακτά χρονικά διαστήματα ρεπορτάζ και ντοκιμαντέρ για τα τρομοκρατικά χτυπήματα θα παρουσιάζονται, διανθισμένα πάντα με κινηματογραφική μουσική, ειδικά εφέ και μαρτυρίες των επιζόντων, ώστε να μη σβήσουν ποτέ οι μνήμες.
Πριν μερικές δεκαετίες άνθρωποι διαδήλωναν για τα ανθρώπινα δικαιώματα και για την αύξηση των ελευθεριών του ατόμου. Σε πολλές περιπτώσεις οι διαδηλώσεις βάφτηκαν με αίμα. Όσο αίμα όμως κι αν χύθηκε, το θεριό δεν σκοτώθηκε. Ο φασισμός απλά άλλαξε πρόσωπο. Από πολιτικός, σήμερα έγινε θρησκευτικός. Τα περιθωριακά στοιχεία προσαρμόστηκαν στη νέα εποχή. Οι τακτικές τους όμως δεν άλλαξαν. Πάντα στο φόβο επένδυαν και πάντα τους λίγους υπηρετούσαν.
Η ουσία είναι μία. Οι βόμβες σκοτώνουν αθώους. Ανθρώπους που πηγαίνουν στη δουλειά τους, οικογένειες που βρίσκονται σε διακοπές, άτυχους που βρέθηκαν τη λάθος στιγμή στο λάθος σημείο. Στο μεγάλο κατάλογο των θυμάτων της τρομοκρατίας καθημερινά προστίθενται δεκάδες νέα ονόματα. Γιατί τρομοκρατία δεν είναι μόνο οι βόμβες σε καιρό ειρήνης. Τρομοκρατία είναι καθετί που στερεί ανθρώπινες ζωές αθώων για όλους τους λάθος λόγους που υπηρετεί, ακόμα και όταν πολύ κομψά αποκαλείται παράπλευρη απώλεια κατά τη διάρκεια ενός πολέμου.
Θα έρθει και πάλι η στιγμή που η ανθρωπότητα θα σταθεί και πάλι ντροπιασμένη πάνω από έναν ποταμό αίματος και θα συνάψει μια εύθραυστη εκεχυρία για να μπορέσει να πορευθεί σε μια άλλη νέα εποχή. Δεν είναι σίγουρο πόσες φορές θα επαναληφθεί αυτό μέχρι να σβήσει το ανθρώπινο γένος. Το σίγουρο είναι πως σε μια έξαρση των βίαιων ενστίκτων του, ο άνθρωπος θα καταφέρει τελικά να αυτοκαταστραφεί...
--
Από τη στήλη "ΨΙΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ" στη ΡΟΔΙΑΚΗ της Κυριακής
