Το Μονακό του Αιγαίου - Του Θάνου Ζέλκα

ΤΟ ΜΟΝΑΚΟ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ-Όλοι την αγαπάμε αυτή τη χώρα. Ο καθένας βέβαια με τον τρόπο που αντιλαμβάνεται την έννοια της αγάπης. Άλλοι την πνίγουν με το υπερβολικό τους ενδιαφέρον κι άλλοι την καταστρέφουν με την αδιαφορία τους. Κάποιοι την αντιμετωπίζουν ως μητέρα, κάποιοι ως ερωμένη και κάποιοι άλλοι ως υπηρέτρια. Είναι κι εκείνοι που αντιμετωπίζουν την αδυναμία της να κυβερνηθεί σωστά ως ευκαιρία για να την εκμεταλλεύονται και να καταχρώνται τη σιωπή της.

Αυτοί που δημιουργούν ιδιοκτησιακά καθεστώτα, που δεν σέβονται τα δικαιώματα των υπολοίπων, που αυθαιρετούν και καταπατούν ό,τι πιστεύουν πως τους ανήκει μη δίνοντας λόγο σε καμία αρχή. Αυτοί που γαλουχήθηκαν με τα “ιδανικά” της παγαποντιάς και τη ψευτομαγκιά από τα “κουτσαβάκια”, που δεν αναγνωρίζουν όρους όπως πεζοδρόμιο, διάβαση, δημόσιος χώρος, δάσος και φροντίζουν να κάνουν παντού αισθητή την παρουσία τους. Αυτοί που θεωρούν τους εαυτούς τους σοφότερους έναντι όλων των άλλων καθώς η ατιμωρησία τόσων χρόνων τους όπλισε με περίσσιο θράσος και αυθάδεια. Αυτοί που αναπαράγουν μια πολύ άσχημη εικόνα του λαού μας και μας ντροπιάζουν και μόνο που υφίστανται. Αυτοί που τελικά διαμορφώνουν τη ζωή όλων των υπολοίπων καθώς ψηφίζουν μόνο από μικροσυμφέρον και όχι για να αλλάξουν κάτι και είναι οι υπαίτιοι που υφίστανται ακόμα οι πελατειακές σχέσεις και τα κατάλοιπα μιας εποχής που θα έπρεπε να είχαμε απωθήσει ως κοινωνία.

Δεν πρόκειται για μια γενική κοινωνιολογική διαπίστωση. Δεν αναφέρομαι σε νομάδες που ξεχειμωνιάζουν στη χώρα μας και μετά πηγαίνουν βόρεια. Δεν αναφέρομαι καν σε ορεσίβιους πληθυσμούς που κατεβαίνουν στα παράλια για να συλλέξουν τα προς το ζειν του χειμώνα. Αναφέρομαι σε όλους αυτούς που μας ταλαιπωρούν καθημερινά και μας κάνουν τη ζωή μας δύσκολη. Σ' αυτούς που παρκάρουν στις θέσεις των αναπήρων, που καβαλάνε πεζοδρόμια, που τοποθετούν οδοφράγματα για να μην χαλάσει κάποιος τη “μόστρα” του μαγαζιού τους, σ' αυτούς που πετάνε τα σκουπίδια από το παράθυρο του αυτοκινήτου τους εν κινήσει, σ' αυτούς που πετάνε τα σκουπίδια από το μπαλκόνι τους σημαδεύοντας τον κάδο, στους αρχηγούς των “κραχτών”. Στους υπαλλήλους που επειδή δεν πληρώνονται όσο πιστεύουν ότι αξίζουν ταλαιπωρούν το κοινό, στους κατ' επάγγελμα συνδικαλιστές, στους κλακαδόρους, στους διεφθαρμένους, σ' αυτούς που λυμαίνονται ολόκληρες περιοχές και απειλούν τη δημόσια υγεία καίγοντας καλώδια και κανείς δεν μπορεί να τους κουνήσει.

Και για να μην ξεβολευτούν όλοι αυτοί, μια ολόκληρη χώρα έφθασε στο χείλος του γκρεμού και ένας ολόκληρος λαός κοντεύει να πέσει στα βαριά αντικαταθλιπτικά. Γιατί αυτοί που υποτίθεται ότι πρέπει να τα διορθώσουν, στρουθοκαμηλίζουν προκειμένου να μη χάσουν τα “ψηφαλάκια” τους. Γιατί κανένας δεν έχει τους αδένες να σπάσει το απόστημα και να βάλει τάξη σ' αυτή τη Δημοκρατία της Νοτιανατολικής Μπανανίας της Ευρώπης.

Το κεντρικό κράτος υιοθέτησε τη Νομιμοποίηση των Αυθαιρέτων. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση αποδέχθηκε ότι δεν μπορεί να διαλύσει τα κρατίδια της παρανομίας. Τελικά αυτός ο πολίτης που μπορεί να απευθυνθεί για να διεκδικήσει το δίκιο του; Ας βγει υπεύθυνα κάποιος να πει ότι για τις υποθέσεις τους οι πολίτες πρέπει να απευθύνονται στον ΟΗΕ, στη Διεθνή Αμνηστία και στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, εφόσον οι δικές μας οι δομές είναι ανίκανες να διαχειριστούν την κατάσταση.

Φαντάζομαι πως ως ταγοί του τόπου είστε το ίδιο περήφανοι με εμένα που διαβάζετε στα κεντρικά ΜΜΕ για τις συμπλοκές των “κραχτών” στα γνωστά μέρη, για τις περιουσίες που πληρώσαν κάποιοι για να πιουν δυο μπίρες και για όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα που συμβαίνουν στον ευλογημένο τόπο μας. Πρόκειται για τον ίδιο τόπο που πριν λίγο καιρό εκθειάζατε για τις δυνατότητές του και υποσχόσασταν ότι θα τον κάνετε Μονακό. Άλλο πάλι και τούτο. Γιατί να θέλει κάποιος να κάνει τη Ρόδο Μονακό ενώ μπορεί απλά να την ξανακάνει Ρόδο;


--
Από τη στήλη "ΨΙΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ" στη ΡΟΔΙΑΚΗ της Κυριακής