Περνώντας τον Ρουβίκωνα…Γράφει ο Κώστας Λαμπριανός

Καυτός ο Ιούλιος, πιο καυτός ο Αύγουστος και ίδωμεν τι μας επιφυλάσσει ο μελαγχολικός Σεπτέμβρης.
Στον Ιούλιο ζήσαμε την απίστευτη, μη αναμενόμενη, μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ: Από κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς μεταλλάχθηκε, εν μια νυκτί, σε απόκομμα των παραδοσιακών αστικών κομμάτων που κυβέρνησαν και ταλάνισαν την άμοιρη Πατρίδα επί δεκαετίες.
Ένα κόμμα αρχηγικό, με αυλικούς και κόλακες να ζώνουν το Μαξίμου.
Κίρκη η άτιμη η εξουσία μετάλλαξε τον Αλέξη Τσίπρα σε αρκουδάκι τσίρκου, που χορεύει στον ζουρνά και το νταούλι των λήσταρχων εταίρων και διεθνών τοκογλύφων, προς τέρψιν των Σαμαροβενιζέλων και της εγχώριας ολιγαρχίας, τους οποίους ο λαός καταδίκασε δις, πρώτα στις εκλογές του περασμένου Γενάρη και μετά στο δημοψήφισμα μ’ εκείνο το μεγαλειώδες «Όχι».
Τρίβουν τα χέρια τους, χτυπούν παλαμάκια τώρα οι ολετήρες της Πατρίδας, και οραματίζονται την παλινόρθωση των αντιλαϊκών,  αντιδραστικών δυνάμεων, διότι ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας υπέστην vertigoκαι από θριαμβευτής κατέστην χλεύη των ηττημένων.
Στον Αύγουστο, ο πρωθυπουργός της πρώτης αριστερής κυβέρνησης, πραξικοπηματικός, όπως και η συγκυβέρνηση των Σαμαρά και Βενιζέλου, πέρασε, μ’ ένα άρθρο, από το Κοινοβούλιο το πιο επαχθές και πιο καταστροφικό μνημόνιο.
Διέβην τον Ρουβίκωνα ο μικρός Αλέξης παρασύροντας τη χώρα στην αιώνια σκλαβιά των δανειστών, ενώ η εντολή που είχε πάρει από τον ελληνικό λαό ήταν απολύτως σαφής και ξεκάθαρη:Να σκίσει τα μνημόνια και μαζί να σπάσει τα δεσμά υποταγής.
Και τώρα, πάλιν πραξικοπηματικά, οδηγεί τον πολύπαθον ελληνικό λαό σε μια νέα εκλογική αναμέτρηση, στοχεύοντας στην επικύρωση της πολιτικής ηγεμονίας του.
Έτσι θέλουν να πιστεύουν, αφελώς, ο ίδιος και τ’ ανδρείκελα τού Μαξίμου.
Ενίοτε η κάλπη αποδεικνύεται «κολυμβήθρα του Σιλωάμ» για πάσχοντες και αμαρτωλούς.
Ενίοτε, όμως, αποτελεί τον βραχίονα της Νέμεσης, τιμωρός των παραβατών, ασχημονούντων και αδίκων.
Δεν μπορώ να γνωρίζω τι θα συμβεί, πώς θ’ αποδειχθεί, αυτήν τη φορά.
Μπορώ, ωστόσο, να υποψιαστώ τους κυριότερους, λόγους που τον εξώθησαν στην απόφαση να στηθούν ξανά κάλπες, όπως τους υποψιάζεται και ο κάθε πολίτης.
Πρώτον, ο πρωθυπουργός-ηγέτης πια του δεξιόστροφου ΣΥΡΙΖΑ, πορεύεται με οδηγό τη δημοφιλία του, όπως τουλάχιστον έχει καταγραφεί δημοσκοπικά.
Δημοφιλία την οποία απέκτησε όσο έδινε πολιτικές και κοινωνικές μάχες πριν και μετά την εκλογική νίκη του Γενάρη, με αποκορύφωμα το δημοψήφισμα της 6ης Ιουλίου.
Σήμερα τα πράγματα είναι διαφορετικά.
Ο ίδιος ο κ. Τσίπρας και η κυβέρνηση του μεταλλαγμένου ΣΥΡΙΖΑ εφαρμόζουν ακροδεξιά νεοφιλελεύθερη πολιτική, χειρότερη μάλιστα απ’ αυτήν της προηγούμενης συγκυβέρνησης.
Γιατί, λοιπόν, ο λαός να του δώσει άφεση αμαρτιών;
Δεύτερον, πανικόβλητος ο ίδιος επειδή κιότεψε μπροστά στη Μέρκελ και Σόιμπλε - και τ’ άλλα αρπακτικά των Βρυξελλών - προκήρυξε - άρον άρον - αυτές τις εκλογές, πριν ο ελληνικός λαός νιώσει καλά στο πετσί του τον πόνο και το δάκρυ που - είναι βέβαιο -   θα φέρει σύντομα, το δικό του μαύρο - πιο μαύρο απ’ τα μαύρα - μνημόνιο.
Ο ελληνικός λαός, όμως, έχει χάσει - προ πολλού - την αφέλεια του, κάτω από τις συνθήκες σκλαβοπάζαρου που ήδη βιώνει.
Αφελείς είναι εκείνοι που εξακολουθούν να επενδύουν πολιτικά στην αφέλεια των πολιτών.
Γιατί, λοιπόν, να δώσουν άφεση αμαρτιών σ’ εκείνους που ξεπουλούν - όσο όσο - την Πατρίδα, σ’ εκείνους που αλυσοδένουν τις νέες γενιές στα μπουντρούμια της φτώχειας, της ανέχειας, της κοινωνικής καταφρόνιας, του εξευτελισμού και της κατάθλιψης;
Σ’ εκείνους που στέλνουν τους ανθρώπους του μόχθου, χωρίς τσίπα ντροπής, και τους ήδη εξαθλιωμένους συνταξιούχους στον Καιάδα;
Τρίτον, ο κ. Τσίπρας ελπίζει - αφελώς πάλιν - στην πλήρη πολιτική καθίζηση των άλλων κομμάτων, κυρίως όμως της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ.
Αλλά τα πράγματα και σ’ αυτά τα στρατόπεδα, έχουν αλλάξει.
Κατ’ αρχήν έχουν απαλλαγεί από τα βαρίδια των Σαμαρά και Βενιζέλου αντίστοιχα, και βάσιμα τώρα ελπίζουν στην παλινόρθωσή τους.
Ο πολέμιος τους ΣΥΡΙΖΑ προσχώρησε στις τάξεις των πολιτικών διακηρύξεων και πρακτικών τους, και με την έννοια αυτήν το αρχηγικό πλέον κόμμα του κ. Τσίπρα έχει απολέσει το ηθικό πολιτικό πλεονέκτημα που διατηρούσε έναντι τους, πριν από την υπογραφή της κατάπτυστης συμφωνίας με τους δανειστές.
Τέταρτον, με τις εκλογές επιδιώκει τον εξοστρακισμό, την πολιτική εξόντωση των πρώην συντρόφων της «αριστεράς πλατφόρμας» οι οποίοι ήδη έχουν ανεξαρτητοποιηθεί και θα δώσουν την εκλογική μάχη ως «Λαϊκή Ενότητα», εκτιμώντας ότι ο σύντομος χρόνος μέχρι τις κάλπες, είναι δικός του σύμμαχος και εχθρός του Λαφαζάνη.
Όμως, τόσον ο Παναγιώτης Λαφαζάνης όσο και οι υπόλοιποι βουλευτές που συνεχίζουν την κοινή πορεία, δεν είναι διάττοντες αστέρες.
Διαθέτουν μια μακράν κοινοβουλευτική πορεία, είναι μπαρουτοκαπνισμένοι αγωνιστές, έχουν διακριθεί για τη συνέπεια, σταθερότητα και προσήλωση στις πανανθρώπινες αρχές και αξίες της Αριστεράς και, φυσικά, θα ταράξουν τον ύπνο του πρωθυπουργού και του περιβάλλοντός του.
Δεν θα με εκπλήξει, βεβαίως, το γεγονός αν θα είναι ο κύριος στόχος της προεκλογικής πολεμικής του κ. Τσίπρα και των φερέφωνών του.
Διότι από την ώρα που μετέτρεψε το «Όχι» σε «Ναι», χωρίς ενδοιασμούς, ανερυθρίαστα, όλα τα περιμένει κανείς. 

Φωτογραφικό υλικό

Προτάσεις Verena

Αγαπητοί φίλοι, Ο κ. Χατζημάρκος με την παρακάτω επονομασθείσα «διακήρυξη» του μας προκαλεί...
Μπορεί να κάνει σήμερα τον ανήξερο ο δήμαρχος Ρόδου Αλέξης Κολιάδης όμως στην συνεδρίαση του...
Χθες ομόφωνα το περιφερειακό συμβούλιο Νοτίου Αιγαίου αποφάσισε και ζητά την μείωση των ελαφιών στη...
Αρχισαν τα...γαλλικά στο νέο δημοτικό συμβούλιο Ρόδου πολύ νωρίτερα απ ότι αναμενόταν!....Σε μια...