Πάτμος-Λειψοί-Αρκιοί-Μαράθι: Ημερολόγιο Καλοκαιριού - Γράφει ο Νεκτάριος Καλαντζής

Πάτμος-Λειψοί-Αρκιοί-Μαράθι: Ημερολόγιο Καλοκαιριού Γράφει ο Νεκτάριος Καλαντζής* Παίρνοντας το πλοίο της γραμμής, φθάνω αργά το βράδυ στο λιμάνι της Σκάλας. Μετά από μια σύντομη βόλτα μπροστά στο λιμάνι, με το ιδιαίτερο κτίριο του παλιού Τελωνείου, που μοιάζει με πύργο, μπαίνω προς την πλατεία με τα μαγαζιά, καλαίσθητα θα πω και κάθομαι στο πάνω μπαλκόνι στο Θέα, έχοντας όλη τη νυχτερινή Σκάλα φωτισμένη μπροστά μου, ενώ εκείνο το βράδυ έμαθα ήταν και το πάρτι με τους συντελεστές του Φεστιβάλ Κινηματογράφου, που πραγματοποιούνταν εκείνες τις ημέρες στο νησί. Επόμενο πρωί και αφού περπατήσω μπροστά στη μαρίνα με τα κότερα, δοκιμάζω από τοπικό φούρνο την παραδοσιακή τυρόπιτα του νησιού, με τυριά και αυγά, την πατινιώτικη όπως μου είπαν. Ανεβαίνω στο δρόμο για Χώρα και σταματώ για να ανέβω να δω την Πατμιάδα Εκκλησιαστική Σχολή, με τη βιβλιοθήκη της, όπου με ενημέρωσαν για την πλούσια ιστορία της, καθώς και για τους περίφημους αποφοίτους της, ανάμεσά τους και Πατριάρχες. Σήμερα, χωρίς να έχει την αίγλη του παρελθόντος, σου θυμίζει τη βαριά της Ιστορία. Κατεβαίνω τα σκαλιά για να μπω μέσα στο Ιερό Σπήλαιο της Αποκάλυψης, εκεί που ο Ιωάννης ο Θεολόγος, άκουσε και είδε το Θεό, σκίζοντας στα τρία τον βράχο και όπου συνέγραψε το τελευταίο κεφάλαιο της Καινής Διαθήκης, με τη βοήθεια του μαθητή του, Πρόχορου, την Αποκάλυψη. Ο χώρος Ιερός, με ιδιαίτερη ενέργεια και καθώς ο ιερέας μας εξιστορεί τα γεγονότα, νιώθεις δέος για το που βρίσκεσαι. Ανεβαίνω αμέσως για το Μοναστήρι του Ιωάννου που ίδρυσε ο Όσιος Χριστόδουλος, ένα κάστρο ουσιαστικά με τα πατμιακά σπίτια της Χώρας να το περιβάλουν. Ανηφόρα και έχοντας τους τρεις μύλους στο αριστερό μου χέρι στην κορυφή, μπαίνω με τα πόδια στη Χώρα και εισέρχομαι στο Μοναστήρι από την βαριά πόρτα. Η αυλή με τις τρεις καμάρες –θόλους και τα καμπαναριά, οι παλιές αγιογραφίες και το εσωτερικό του ναού, με το παλιό τέμπλο, σε κάνουν να έχεις περάσει σε μια μοναστηριακή εποχή πολλούς αιώνες πίσω. Κατάνυξη. Επισκέπτομαι το μουσείο της Μονής με τα σπάνια κειμήλια και τις παλιές εικόνες και βλέπω από το τζάμι τη βιβλιοθήκη με τα σπάνια βιβλία και χειρόγραφα. Φεύγω και αφού μπαίνω στο πρώτο αρχοντικό, που εκείνο το διάστημα μέσα στα ξύλινα δωμάτιά του ετοιμάζονταν έκθεση με ποιήματα του Καβάφη, χάνομαι στα στενά σοκάκια της Χώρας, ανάμεσα σε αρχοντικά, με εντυπωσιακές πόρτες, μετώπες και την αρχιτεκτονική που μόνο στη Χώρα της Πάτμου εντοπίζεις. Μπαίνω στο Αρχοντικό Νικολαΐδη του 18ου αιώνα, με τις στέρνες, το φούρνο, τα δωμάτια, την εσωτερική αυλή, τον αμπάταρο και διαβάζω ιστορίες για τον οικισμό της Χώρας και τα αρχοντικά της. Περνώ από την καμάρα και βλέπω στο βάθος το Δημαρχείο, με την πλατεία και το άγαλμα του Εμ.Ξάνθου. Ανεβαίνω στο Καμποσέλλειον Παρθεναγωγείον, νυν δημαρχείο και επισκέπτομαι το δήμαρχο του νησιού, που μου προσφέρουν το παραδοσιακό γλυκό, το πουγκί. Μετά χάνομαι ξανά στα στενά ως το Αρχοντικό Σημαντήρη, με τα έπιπλα από μια άλλη εποχή. Κάθομαι στη Λόζα για μεσημεριανό καφέ, έχοντας θέα όλη τη Σκάλα. Φεύγω για μπάνιο στην Ψιλή Άμμο, την καλύτερη παραλία του νησιού όπως μου είπαν. Αφήνω το αυτοκίνητο στο Διακόφτη και αφού κλείσω την καγκελόπορτα για να μη φύγουν τα ζώα, περπατώ είκοσι λεπτά σε μονοπάτι για να βρεθώ σε μια από τις ωραιότερες παραλίες του Αιγαίου, την Ψιλή Άμμο, με την ταβέρνα και τα πεύκα για σκιά, που ευτυχώς εκείνη την ημέρα δεν είχε αέρα. Την περπατώ απ’άκρη σ’ άκρη και μετά τη βουτιά, παίρνω το δρόμο του γυρισμού από το μονοπάτι. Πάω για βόλτα στην παραλία του Γροίκου, με το Ακτίς, το πρώην Ξενιά να δεσπόζει και τον όμορφο οικισμό μπροστά στην άμμο. Επιστροφή Σκάλα και επόμενο πρωί, αφού κάτσω στα τραπεζάκια και πιώ τον καφέ, διαβάζοντας τον τοπικό Τύπο, στην Κουκουβάγια, με τους στίχους στους τοίχους, την αυλή με την αιώρα και τις ζωγραφιές στους τοίχους, παίρνω το καραβάκι για πρώτη βουτιά στο Μακρονήσι, με τη Σπηλιά, για δεύτερη στο Ασπρονήσι με τα λευκά βότσαλα και τα πεντακάθαρα νερά και τρίτη στα Τηγανάκια, με τα γαλαζοπράσινα νερά. Σταματάμε για φαγητό στο Μαράθι και στην αυλή του Παντελή και τρώω καταπληκτική λεμονόπιτα στην ταβέρνα του Τρύπα στους Αρκιούς. Ένας άλλος κόσμος! Βράδυ βόλτα στη Χώρα, χάνομαι ξανά στα σοκάκια, κάτω από το φωτισμένο Καστρομονάστηρο. Μπαίνω στην πλατεία της Αγίας Λεβίας, με τον πολύ κόσμο και τα μαγαζιά, βλέπω εικαστικά και πίνακες ζωγραφικής, αρχοντικά που έγιναν μπαρ και κάθομαι για ποτό στην Αστοιβή 1673, στην υπέροχη αυλή στο ιστορικό αρχοντικό Μαλανδράκη. Περπατώ έπειτα ως το φωτισμένο δημαρχείο και την πλατεία και επόμενο πρωί αφού περιηγηθώ ξανά στη Σκάλα, φεύγω για να κρατήσω τις καλύτερες αναμνήσεις από την Πάτμο, το νησί της Αποκάλυψης και να επιστέψω για αυτά που δεν πρόλαβα να δω, όπως τη Βαγιά, τον Κάμπο, την Παναγιά του Γερανού και το Λιβάδι Γερανού, το Λιβάδι Καλογήρων, τη Λάμπη, τις Δίδυμες, την Πέτρα της Καλικατσούς και τόσα άλλα από τις ομορφιές αυτού του μοναδικού νησιού.

*Ο Νεκτάριος Καλαντζής είναι Οικονομολόγος, Κοινωνιολόγος, Δημοτικός Σύμβουλος του Δήμου Παλλήνης

Φωτογραφικό υλικό

Προτάσεις Verena

Αγαπητοί φίλοι, Ο κ. Χατζημάρκος με την παρακάτω επονομασθείσα «διακήρυξη» του μας προκαλεί...
Μπορεί να κάνει σήμερα τον ανήξερο ο δήμαρχος Ρόδου Αλέξης Κολιάδης όμως στην συνεδρίαση του...
Χθες ομόφωνα το περιφερειακό συμβούλιο Νοτίου Αιγαίου αποφάσισε και ζητά την μείωση των ελαφιών στη...
Αρχισαν τα...γαλλικά στο νέο δημοτικό συμβούλιο Ρόδου πολύ νωρίτερα απ ότι αναμενόταν!....Σε μια...