ΜΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΣΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ-Σύμφωνα με μια ευρέως αποδεκτή αντίληψη, η ομορφιά ενός ατόμου πηγάζει εκ των έσω και καθρεπτίζεται στην εξωτερική του εμφάνιση. Το ίδιο θα μπορούσαμε να πούμε πως ισχύει και για άλλα πράγματα, όπως για παράδειγμα για την ομορφιά ενός τόπου. Ο τόπος που οι κάτοικοί του δεν πιστεύουν στην ομορφιά του και δεν κάνουν τα πάντα για να τη διατηρήσουν, ακόμα κι αν η φύση τον προίκισε απλόχερα έρχεται η στιγμή που οι μικρές ή μεγάλες ασχήμιες είναι περισσότερο εμφανείς από τη συνολική εικόνα του.
Η Ρόδος όσον αφορά τη φυσική της ομορφιά συγκαταλέγεται στα ωραιότερα μέρη παγκοσμίως. Η εικόνα αυτή που αντικρίζει ένας επισκέπτης προσεγγίζοντας το λιμάνι της, με τα χρώματα να μπλέκονται μεταξύ τους και να φτιάχνουν ένα τεράστιο έργο τέχνης με το Κάστρο να δεσπόζει στο βάθος, δεν υπάρχει πουθενά αλλού στον κόσμο. Και δεν είναι μόνο αυτό. Το φυσικό περιβάλλον, οι παραλίες, το κλίμα είναι σχεδόν μοναδικά.
Φαίνεται όμως πως όλα αυτά κάπως σταματήσαμε να τα εκτιμάμε, καθώς δεν κατανοούμε τη σπάνια τύχη που είχαμε να γεννηθούμε και να ζούμε σ’ αυτό τον επίγειο παράδεισο. Διότι πώς αλλιώς να εξηγήσουμε το λόγο που το νησί μας έχει γεμίσει μικρές ή μεγάλες ασχήμιες, εξαιτίας της αδιαφορίας ή της εσκεμμένης κακόβουλης παρέμβασής μας; Πώς ζητάμε από τους επισκέπτες μας σεβασμό, όταν εμείς κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να καταστρέψουμε αυτή την πολύτιμη κληρονομιά μας;
Σε επίπεδο καθαριότητας, τόσο εντός όσο και εκτός αστικού ιστού, υπάρχουν αμέτρητες εστίες ρύπανσης που μόνο απαράδεκτες μπορούν να χαρακτηριστούν. Μια σκουριασμένη οικοσκευή για παράδειγμα πεταμένη μέσα σ’ ένα δάσος μαζί με τα εκατοντάδες άλλα απορρίματα που συναντά κάποιος εκεί, καταδεικνύει την απόλυτη έλλειψη ευαισθησίας γι’ αυτό τον τόπο και φυσικά κάτι τέτοιο δεν είναι ευθύνη των διοικούντων.
Είναι όμως δική τους ευθύνη να φροντίζουν να διατηρούν τον αστικό ιστό απόλυτα καθαρό και να δίνουν οι ίδιοι το καλό παράδειγμα στους πολίτες σε όλους τους τομείς. Αυτή τη στιγμή η εικόνα μας σε όλα τα επίπεδα είναι απόλυτα απογοητευτική. Σε όλο τον κόσμο, τα κέντρα των πόλεων είναι πεζοδρομημένα και αποτελούν πόλο έλξης για τους επισκέπτες καθώς αποτελούν παράλληλα εστίες πολιτιστικών δράσεων. Εμείς όλα αυτά τα θεωρούμε μάλλον ξεπερασμένα, γι’ αυτό και μετατρέψαμε το κέντρο της πόλης μας σε ένα απέραντο πάρκινγκ, καθώς και όλη την υπόλοιπη πόλη που στενάζει κάτω από το βάρος των δικύκλων και των αυτοκινήτων.
Είμαστε μάλλον από τα λιγοστά τουριστικά θέρετρα που δεν έχουμε έναν οργανωμένο ποδηλατόδρομο, που οι στάσεις των λεωφορείων μας είναι σιδερένιες κολώνες με εξαίρεση κάποια σημεία που υπάρχουν κάποια σκίαστρα, που οι δρόμοι μας είναι θαρρείς βγαλμένοι από πολεμική ταινία του ‘70 με χιλιάδες λακκούβες να τους “στολίζουν”, που δεν έχουμε σωστές υποδομές για ΑΜΕΑ, που δεν αναδεικνύουμε τα πάρκα μας και που τους αρχαιολογικούς μας χώρους πρέπει να ευαισθητοποιήσουμε τους πολίτες για να τους καθαρίσουμε.
Σίγουρα διεκδικούμε την βραβείο παγκόσμιας πρωτοτυπίας καθώς το Μνημείο Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Unesco, βλ Μεσαιωνική Πόλη το κακοποιούμε συστηματικά με ηχορύπανση, φωτεινές επιγραφές, κράχτες και άλλες τόσο “όμορφες” παρεμβάσεις. Παράλληλα διεκδικούμε με αξιώσεις όλα τα βραβεία αδιαφορίας για τη συμπεριφορά μας απέναντι στα υπόλοιπα μνημεία μας και τις φυσικές ομορφιές μας.
Κι όλα αυτά υπό την αναμονή της ετυμηγορίας για την Πολιτιστική Πρωτεύουσα 2021. Προφανώς και όλοι θέλουμε να είναι η Ρόδος. Αυτό όμως πρέπει να αποτελέσει το έναυσμα για να δουλέψουμε περισσότερο πάνω στον πολιτισμό και σε όλα τα κακώς κείμενα του τόπου και όχι να εφησυχαστούμε με μια ακόμα περγαμηνή. Κι αν όντως πιστεύουμε πως η ομορφιά πηγάζει εκ των έσω, ας κάνουμε όλοι μας κάτι για να μπορέσουμε να αναδείξουμε ξανά το ασύγκριτο κάλλος αυτού του τόπου.
--------
Από τη στήλη "ΨΙΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ" στη ΡΟΔΙΑΚΗ της Κυριακής
