Η Ρόδος συνάντησε την Ελλάδα, την Ευρώπη και τον Κόσμο… στις 4 Ιουνίου στο ΑΚΤΑΙΟΝ - Γράφει ο Αγαπητός Ξάνθης, αρχιτέκτονας

Ένα από τα τεύχη με διεθνές ενδιαφέρον το οποίο στολίζει τις προθήκες των Βιβλιοπωλείων  μας είναι «Η ΕΛΛΑΔΑ, Η ΕΥΡΩΠΗ & Ο ΚΟΣΜΟΣ» της Μονάδας Έρευνας για την Ευρωπαϊκή και Διεθνή Πολιτική, (Τεύχος 4), εκδόσεις Παπαζήση. Αποτελεί  μια σύνθεση άρθρων, απόψεων των ειδικών του Τμήματος Μεσογειακών Σπουδών  του Πανεπιστημίου Αιγαίου υπό την εισαγωγή- επιμέλεια του Λέκτορα, κ. Σωτήρη Ντάλη.   
Το ενδιαφέρον πολιτικό τευχίδιο αφουγκράζεται με περίσσια δυναμική γεγονότα και θέματα που έρχονται να προστεθούν στις προκλήσεις της εποχής.  
Ανοίγει με το εισαγωγικό άρθρο του επιμελητή της έκδοσης, του  κ. Σωτήρη Ντάλη ανιχνεύοντας τα μελλοντικά βήματα της Ε.Ε, από τους σπουδαίους ευρωπαϊστές, τον Ζακ Ντελόρ και Χέλμουτ Κολ στην νέα κατάσταση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος που δέχεται επιθέσεις από ευρω-σκεπτικιστές και ευρω-φοβικούς. Η πολιτική επιθυμία για μια να ώθηση μέσα από την κρατική οντότητα που παραμένει πρωτογενές κύτταρο της διεθνούς κοινότητας περνάει μέσα από την ολοκλήρωση της  Νομισματικής Ένωσης με το χάρισμα της πολιτικής ενοποίησης, ώστε η νέα ώθηση να μοιάζει όχι σαν απειλή, αλλά σαν απάντηση στις απειλές και στις προκλήσεις που τρέφουν φόβους, ενισχύοντας στην πραγματικότητα στην ανάγκη να ενωθούμε σ΄ ένα χώρο ειρήνης και αμοιβαίου σεβασμού.
Ο δεύτερος συγγραφέας Δρ. Νομικής του Α.Π.Θ, ο κ.Μπαξεβάνης, διατρέχει τον Κανονισμό Δουβλίνου ΙΙ από την πλευρά του ασυνόδευτου ανηλίκου και τον ανάλογο προσδιορισμό του «υπεύθυνου» κράτους μέσα από την νομική σκοπιά. Για να καταλήξει με έντονο τρόπο, ότι υπάρχει ανάγκη της διασφάλισης και προτεραιότητας των δικαιωμάτων  των ασυνόδευτων ανήλικων για παροχή ασύλου  καις την ταχύτερη πρόσβαση των ασυνόδευτών ανηλίκων στις διαδικασίες απόδοσης του καθεστώτος διεθνούς προστασίας, σε μια προσπάθεια της βελτίωσης της θέσης τους και αποτροπής των άσκοπων μεταφορών από το ένας κράτος μέλος στο άλλο.
Ο κ. Γιάννης Γούναρης, Διδάκτορας της Νομικής του Π.Α,  αναλύει το νέο συνταγματικό χάρτη της Ενωμένης Ευρώπης πάνω στις βασικές ιδέες του ευρωπαϊστή Σπινέλι, σε δύο κατευθύνσεις: Το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα μπορεί να προστεθεί στο ήδη ισχύον πρωτογενές Ευρωπαϊκό Δίκαιο αυτοτελώς,  ή εναλλακτικά  η σημερινή Συνθήκη της Ευρώπης  μπορεί να μετατραπεί, ριζικά αναθεωρημένη, προφανώς, στο Σύνταγμα και η Συνθήκη για την Λειτουργία της Ε.Ε να μετατραπεί, επίσης ριζικά αναθεωρημένη και εμπλουτισμένη, σε Εκτελεστικό του Συντάγματος Νόμο με αυξημένη τυπική ισχύ. Υπερασπίζεται την θεωρία της «Ευρωπαϊκής Συμπολιτείας» με το σκεπτικό του έντονου προβληματισμού, εάν για να κτίσουμε μια Νέα Ευρώπη πρέπει πρώτα να κατεδαφίσουμε την Παλιά ή να συνεχίσουμε με επιμέρους επιδιορθώσεις στο ενωσιακό οικοδόμημα. Στα λεχθέντα του αείμνηστου Δημήτρη Τσάτσου περιγράφει το «Σύνταγμα της Ευρωπαϊκής Συμπολιτείας» ανά άρθρο για να υπογραμμίσει με τον πλέον αρμόζοντα τρόπο γλώσσας την οργανωμένη συνταγματικά δημοκρατική ένωση των ευρωπαϊκών εθνών, κρατών και λαών πάνω στο φεντεραλιστικό πρότυπο.  
Ο Αγαπητός, Ξάνθης, Δρ. Πανεπιστήμιου Αιγαίου, αγγίζει ένα τοπικό θέμα που αφορά τον αειφόρο τουρισμό (Α.Τ) σε σχέση με τις Διεθνείς Σχέσεις. Σίγουρα, ο Α.Τ είναι η πρόκληση του αιώνα και μέσα από διεθνείς Συνθήκες και Καθεστώτα προσπαθεί να εισαγάγει την έννοια τις βιωσιμότητας των πηγών, του κοινωνικού κεφαλαίου και του οικολογικού αποτυπώματος στο πεδίο της αγοράς του τουρισμού.  Θέματα που δεν αφορούν μια συγκεκριμένη περιοχή αλλά διευρύνονται σε όλο το εύρος. Μάλιστα μπορούν να μεσολαβήσουν και για την επίλυση γεωπολιτικών διαφορών ως εργαλεία χαμηλής πολιτικής (low politics). Το παράδειγμα των ελληνοτουρκικών σχέσεων μπορεί να θεωρηθεί ένα ιδανικό «τοπίο», ώστε ο Τουρισμός να αποτελέσει παράμετρο των Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης μεταξύ των δυο χώρων. Αυτό διαφαίνεται από την αύξηση του τουριστικού ρεύματος μεταξύ Ρόδου και Μαρμαρίς τα τελευταία χρόνια , δύο ακτών που ενώνουν και δεν διαχωρίζουν, που προσδοκούν και δεν απογοητεύονται από τις σειρήνες των ακραίων θέσεων και αντιλήψεων. .
Ο Κυριάκος Φώκιαλης, ερευνητής και μεταπτυχιακός του Οικονομικού Πανεπιστήμιου Αθηνών ανοίγει το θέμα της επίδρασης του διαδικτύου στο σχηματισμό της εικόνας τουριστικών προορισμών  με παράδειγμα τη Σύμη. Η νοητική εικόνα παρουσιάζεται ως σημαντικό κριτήριο για την αξιολόγηση των διαφορετικών ταξιδιωτικών επιλογών από τους επισκέπτες. Και αυτή κερδίζεται με την βασική επιρροή του διαδικτύου που παρουσιάζεται έντονα και στον τουρισμό της Σύμης  με την πρόταση της απόκτησης αξιόλογης θέσης στον παγκόσμιο τουριστικό χάρτη. Έτσι οι φορείς οφείλουν στην άρτια χρήση της on line εικόνα του νησιού προκειμένου να αποκτήσει αγοραστική δυναμική ως τουριστικό προϊόν.  Το διαδίκτυο  μπορεί επομένως να αποτελέσει καταλύτη εξελίξεων στην τουριστική πορεία ενός τόπου, με την βάσιμη ελπίδα της ενδυνάμωσης της ανταγωνιστικότητας και της τουριστικής ανάπτυξης του.
Ο Γιώργος Δικαίος,  πτυχιούχος του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστήμιου Αθηνών, αναλύει την εξέλιξη του ΟΗΕ μέσα από το έργο του Μαρκ Μαζάουερ, τονίζοντας ότι μέσα στο διεθνές μεταπολεμικό περιβάλλον, ο Οργανισμός ακολούθησε την επιστήμη της αντιμετώπισης των παγκόσμιων προβλημάτων με στόχο την ειρήνη, παρά την διάδοση της ηθικής για την ειρήνη. Με τους θεσμούς και την οργάνωση Του, προσπάθησε να αντιμετωπίσει την οικονομική πλευρά της πλανητικής αστάθειας ώστε να διατηρηθεί η οικονομική ισορροπία  της διευθέτησης της παγκόσμιας οικονομίας. Και όπως έχει λεχθεί «ο Οργανισμός έχει στηθεί με βάση της επιστημονική τεχνοτροπία του new deal με την ευελιξία και την πολιτική δύναμη και εμβέλεια του ευρωπαϊκού συστήματος συμμαχιών του 19ου αιώνα».  
Ο Νικόλαος Στέλγιας, Διδάκτορας του Πάντειου Πανεπιστήμιου, προσεγγίζει με                                              
περίσσια ιστορικότητα το ζήτημα της Κύπρου, ονοματίζοντας την Κυπριακή Δημοκρατία ως Ανεπιθύμητο Βρέφος. Καταγράφει τα προβλήματα συμβίωσης των δύο κοινοτήτων, τη διαφορετική ματιά που τα βλέπουν οι δύο για να καταλήξει διακριτικά σε μια μορφή «Νέας Συνεταιριστής Δημοκρατίας» βασισμένη στην καλή θέληση της σύμπραξης, στον περιορισμό της παρέμβασης των εγγυητριών δυνάμεων και στον τερματισμό της καχυποψίας μεταξύ των δύο κοινοτήτων για να μην ύπαρξη «νέα δολοφονία του ανεπιθύμητου βρέφους».
Επίσης υπάρχει ειδική μνεία στο τεύχος για το Κέντρο Αριστείας Jean Monnet του προγράμματος Erasmus+ της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που κατέκτησε επάξια το Πανεπιστήμιο Λευκωσίας, το όποιο έχει ήδη ανάπτυξη αξιόλογη δραστηριότητα στον τομέα των Ευρωπαϊκών Σπουδών και Διεθνών Σχέσεων με στόχο την Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση.
Στις βιβλιοαναφορές ο Τάκης Χ’’δημητρίου, αναλύει το βιβλίο-πόνημα των: καθηγητή  NIYAZI KIZILYYUREK και του π. Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Γεωργίου Βασιλείου (Γ.Β) σε «Στοχασμούς για το χθες και το Αύριο», εκδόσεις HETERETORIA, Λευκωσία (2014).  Δηλώνεται μια σημαντική μαρτυρία με επεκτάσεις στο μέλλον με αναφορές και στο παρελθόν του μεγάλου ζητήματος χωρίς να λησμονεί τη συσχέτιση του και με την επικαιρότητα. Διατυπώνεται ότι η  λύση είναι η μόνη πορεία και ο Γ.Β επισημάνει ότι η κάθε καθυστέρηση εγκυμονεί χειρότερα πράγματα και ούτε μπορεί  η διαιώνιση της σημερινής κατάστασης μακροπρόθεσμα να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των Ελληνοκυπρίων.
Επίσης υπάρχει ένας ενδιαφέροντας σχολιασμός της φιλολόγου Χάρις Κοντού για το βιβλίο του  Ρίτσαρντ Καπισινσκί  σε μετάφραση  από τα πολωνικά της Αλεξάνδρας Ιωαννίδου, εκδόσεις Μεταίχμιο (2015) με τίτλο «Ο Άλλος», με αναφορές στην παγκοσμιοποίηση και πως επηρεάζει στην αναγνώριση του «Άλλου».
Τέλος στο βιβλίο του Δρ. Γιώργου Κόκκινου, σε σχολιασμό της Ελένης Πασχαλούδη, από τις εκδόσεις Gutenberg, Αθήνα (2015) με τίτλο «Το Ολοκαύτωμα-Η διαχείριση της τραυματικής μνήμης-Θύτες και Θύματα» αποτυπώνεται η σχέση μεταξύ τραύματος και μνήμης  στο προνομιακό πεδίο της αναπαράστασης τους στη δημόσια ιστορία μέσα από τη συγκρότηση της ιστορικής κουλτούρας. Το Ολοκαύτωμα   αποτελεί το προνομιακό τοπίο της ευρωπαϊκής μνήμης  και από  μόνο του αποδίδει  τα όρια και τις προϋποθέσεις της ιστορικής αναπαράστασης, της προσέγγισης, αλλά και τη διαχείριση της μνήμης των τραυματικών γεγονότων που ηχούν μέχρι σήμερα, ακόμη και σε μια σχολική τάξη. Η ιστορία του Ολοκαυτώματος γράφεται και ξαναγράφεται, υπηρετώντας τα ενδιαφέροντα του παρόντος και της πολίτικης συγκυρίας ή ακόμη και  τις ανάγκες των κοινωνιών να ερμηνεύσουν το παρελθόν και την ταυτότητα τους με καινούργιους τρόπους ή και ίσως από μια άλλη οπτική γωνία.      
Υ.Γ. Η παρουσία του τεύχους πραγματοποιήθηκε  στο  ροδιακό κοινό την Πέμπτη, 4 Ιουνίου 2015 και ώρα 8.00μμ στο ΑΚΤΑΙΟΝ  με συντονιστή της συζήτησης τον κ. Σωτήρη Ντάλη με πλήθος κόσμου και προσκεκλημένων.