Η αξία μιας #συγγνώμης με αφορμή τον εορτασμό της #28ης_Οκτωβρίου_1940!
Πολλή συζήτηση γίνεται σχετικά με την πρωτοβουλία του Προέδρου της Ιταλίας Σερτζιο #Ματαρέλα να ζητήσει συγγνώμη εκ μέρους της χώρας του στην Ελλάδα για την επίθεση το 1940. Μια πράξη με πολλούς πολιτικούς συμβολισμούς αναμφισβήτητα….
Όμως ας αξιολογήσουμε ψύχραιμα και ρεαλιστικά την πρωτοβουλία αυτή.
Κατ’ αρχάς να σημειώσουμε ότι δεν είναι η πρώτη φορά που ο ηγέτης μιας χώρας ζητά συγγνώμη εκ μέρους της για πράξεις και παραλείψεις που επέφεραν δεινά και καταστροφές στη χώρα μας.
Θα θυμήσω μερικά πρόσφατα παραδείγματα: τον πρόεδρο των ΗΠΑ Μπιλ #Κλιντον (Νοέμβριος 1999) που ζήτησε συγγνώμη για τη στήριξη που παρείχαν οι ΗΠΑ στο δικτατορικό καθεστώς στην Ελλάδα την περίοδο 1967-1974 και τους ομοσπονδιακούς προέδρους της Γερμανίας #Γιοαχίμ Γκάουκ (Μάρτιος 2014) και #Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάγερ (Οκτώβριος 2018) που ζήτησαν συγγνώμη για τις φρικαλεότητες των γερμανικών δυνάμεων κατοχής κατά την περίοδο 1941-1944. Στην περίπτωση των δυο Γερμανών προέδρων όμως πρέπει να επισημανθεί ότι δεν δεσμεύουν τη #Γερμανική Κυβέρνηση ως προς την οποιαδήποτε αξίωση της Ελλάδος για αποζημίωση ενώ και στην περίπτωση των #ΗΠΑ, ο συμβολικός χαρακτήρας της συγγνώμης ήταν σαφέστατος.
Ως καλοπροαίρετη πολίτης δέχομαι όλες αυτές τις δηλώσεις μεταμέλειας ως ειλικρινείς, που εκφράζουν όχι μόνο τα πρόσωπα που τις εξέφρασαν αλλά και τους λαούς που εκπροσωπούν.
Αλλά όμως η αποδοχή της συγγνώμης δεν σημαίνει και την «παραγραφή» των συμπεριφορών και του πόνου, της δυστυχίας, των καταστροφών που αυτές οι συμπεριφορές προκάλεσαν στην Ελλάδα και στο λαό της.
Μια #σελίδα ιστορίας αξίζει έναν τόμο λογικής. Η ιστορική μνήμη παραμένει και πρέπει να παραμένει ζωντανή. Όχι για να μας στοιχειώνει όμως αλλά για να μας καθοδηγεί και να μας ανοίγει δρόμους #συνύπαρξης, #αλληλοκατανόησης και #αλληλεγγύης.
Ζούμε σε ένα νέο διεθνές περιβάλλον, με άλλα δεδομένα. Η #Ευρωπαϊκή Ένωση και η #Βορειοατλαντική Συμμαχία, όπως έχουν πλέον μετεξελιχθεί, αποτελούν όχι απλώς σχήματα #διεθνοπολιτικής συνύπαρξης και συλλειτουργίας αλλά πλαίσια κοινής (σε πολλές περιπτώσεις ενιαίας) συμπεριφοράς και δράσης της χώρας μας, με κράτη όπως τα προαναφερθέντα που κάποτε φέρθηκαν στην #Ελλάδα με τρόπο εγκληματικό. Και εδώ έγκειται η αξία της συγγνώμης. Και για αυτόν που την ζητά και για αυτόν που την παρέχει. Πλέον οι Έλληνες, μαζί με τους Γερμανούς, τους Ιταλούς, τους Αμερικανούς και πολλούς άλλους, συμμετέχουμε στο διεθνές και ευρωπαϊκό πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό γίγνεσθαι από κοινή αφετηρία, με κοινούς στόχους και επιδιώξεις, με προσπάθεια συγκερασμού συμφερόντων.
Σίγουρα δεν έχουμε πετύχει την απόλυτη ταύτιση. Ίσως να μην είμαστε όλοι (και εμείς και αυτοί) έτοιμοι για κάτι τέτοιο. Όμως έχουμε συγχωρέσει τα εγκλήματα του παρελθόντος. Και αυτοί τα έχουν αναγνωρίσει. #Πολιτικά. #Συμβολικά.
Πρέπει να υπάρξει και συνέχεια. Πρέπει να την επιδιώξουμε. Όχι ως ένα ετεροχρονισμένο «ξεκαθάρισμα λογαριασμών». Αλλά ως χρέος στην ιστορική μας μνήμη και ως ένδειξη συνέπειας στη συγγνώμη που δίνουμε. Ως #τιμή για όλους τους #Έλληνες που έχασαν τη ζωή τους στον #Β_Παγκόσμιο_Πόλεμο, είτε ως μαχητές είτε ως άμαχοι. Γιατί οι άνθρωποι συγχωρούν αλλά η #μνήμη ποτέ…
Λέμε το μεγάλο #ΟΧΙ στη λήθη των καταστάσεων και των θυμάτων. Είμαστε #περήφανοι για την ιστορία μας... Μια #Ιστορία που πρέπει να τιμούμε με το Λόγο και κυρίως με τις Πράξεις μας... Με τη #Μνήμη μας και όχι με τη Λήθη... Ως φόρο #τιμής στους ήρωες που πολέμησαν για μια ελεύθερη Ελλάδ... ως παρακαταθήκη στις #νεότερες γενιές!
# Ζήτω η #28η Οκτώβρίου 1940..
