Εδώ Κως: Τα κρινάκια της Παναγίας

του Γιώργου Κατσάβαρου-Η αναψυχή στην παραλία θεωρείται ως κάτι φυσιολογικό για όσους ζούνε κοντά στη θάλασσα και αναγκαίο για τους περισσότερους ανθρώπους των πόλεων. Συνδυάζει εικόνες και βιώματα αναγκαία για την ισορροπημένη ζωή του σύγχρονου ανθρώπου που δέχεται πανταχόθεν πιέσεις στον καθημερινό βίο του. Η συνεχώς αυξανόμενη τουριστική ανάπτυξη της χώρας μας, τις τελευταίες δεκαετίες, δημιουργεί σοβαρά ερωτήματα για τον αν γίνεται με ορθολογικά χαρακτηριστικά και κυρίως αν η Πολιτεία και οι τοπικές κοινωνίες έχουν αντιληφθεί πού βρίσκεται ο φανερός ή κρυμμένος πλούτος της πατρίδας μας. Σίγουρα η μία διάσταση αφορά στην ιστορία και στον πολιτισμό που μας κληροδότησαν οι πρόγονοί μας, όμως έχει εξίσου, αν όχι μεγαλύτερη, σημασία ο φυσικός πλούτος του τόπου μας. Η συνεχής εναλλαγή μορφών και εικόνων ως κυρίαρχων στοιχείων της μεσογειακής φύσης.

Περπατώντας στις παραλίες της Κω, όπως ίσως και σε άλλες περιοχές της πατρίδας μας, ο καθένας μπορεί να έρθει αντιμέτωπος με ευχάριστες εκπλήξεις. Πώς αλλιώς να αξιολογήσει ο απλός περιπατητής τη συνάντησή του με τα πανέμορφα κρινάκια που φυτρώνουν στην παραλία της Λάμπης, στη βόρεια ακτή του νησιού, μέσα στο καλοκαίρι, μέσα στον Αύγουστο που ξεραίνει τα πάντα; Είναι πράγματι εντυπωσιακό, από τη μια να βλέπεις τη χλωρίδα της περιοχής να μαραζώνει υπό τον καυτό ήλιο και από την άλλη ολοζώντανα, ζωηρά κρινάκια που φυτρώνουν μέσα στην άμμο, να δηλώνουν την παρουσία τους και να διεκδικούν τον χώρο που τους στερεί η ανθρώπινη δραστηριότητα. Είναι τόσο γόνιμη η μεσογειακή γη που ακόμη και στην άμμο έχει παραγωγική δύναμη και φροντίζει να μας το θυμίζει.

Σε αυτή την περιοχή, μέσα από την άμμο, αναδύεται ένα μοναδικά όμορφο λουλούδι, το κρινάκι της άμμου ή το κρινάκι της Παναγίας όπως έχει καθιερωθεί στην τοπική ονοματολογία, μιας και η άνθισή του είναι σα να γιορτάζει την Κοίμηση της Θεοτόκου, κοντά στον δεκαπενταύγουστο.

Αυτός ο σπάνιος κρίνος, μια μοναδικής ομορφιάς άγρια αμαρυλλίδα, είναι είδος υπό προστασία, βγάζει τα φύλλα του τον χειμώνα και το καλοκαίρι ξεραίνονται, σα να καίγονται στην καυτή άμμο και από αυτή να ξεπετάγονται κάτασπρα τα άνθη του. Ένα μπουκέτο από λευκούς, μοναδικούς κρίνους που επιβεβαιώνουν την αξία της ζωής σε αντίξοες συνθήκες.

Το κρινάκι της Παναγίας, μας δείχνει τη δύναμη της ζωής που ξεπηδά μέσα από αντίξοες συνθήκες. Μας μεταφέρει μήνυμα ελπίδας, αισιοδοξίας και αντοχής σε δύσκολες περιόδους. Ζητά από εμάς, την οργανωμένη κοινωνία των ανθρώπων, το ελάχιστο. Να του επιτρέψουμε να συνεχίσει την ιστορική του πορεία, τη σκληρή μάχη της επιβίωσης, να του αφήσουμε χώρο να αναπνεύσει, ενάντια στην συνεχή επέκταση των οικονομικών δραστηριοτήτων. Είναι κρίμα, προς χάριν μερικών ακόμη τετραγωνικών μέτρων για ομπρέλες και ξαπλώστρες, προς χάριν ασυνείδητων οδηγών που βλέπουν τις παραλίες ως πίστες τετράτροχων οχημάτων, να χάσουμε αυτό το μοναδικό προνόμιο αναγέννησης της φύσης. Διότι αν χαθεί αυτό, τότε πρέπει να προβληματιστούμε μήπως έρχεται και η δική μας σειρά.

Αλλά και ως προβολή στην οικονομία του μέλλοντος αν το δούμε πρέπει να αναρωτηθούμε, τι θα απομείνει αν απαξιώσουμε το φυσικό περιβάλλον μας, αν απαξιώσουμε την εναλλακτική πρόταση που μπορεί να διαθέτουμε ζωντανή; Τίποτα.

Ωραία ξενοδοχεία μπορούν να φυτρώσουν παντού, κρινάκια όμως πουθενά αλλού.
ένα άρθρο των πρωταγωνιστών