Το ξέρουμε πως το κλίμα στην αγορά του βιβλίου είναι ζοφερό. Η επιβολή της τραπεζικής αργίας και των κεφαλαιακών περιορισμών προκάλεσαν τεράστιους κλυδωνισμούς σε εκδοτικές επιχειρήσεις και βιβλιοπωλεία και η μείωση του τζίρου, σύμφωνα με πολλές μαρτυρίες, αγγίζει το 60 με 70%. Οι εκδότες αντιμετωπίζουν το μέλλον με προβληματισμό. Ωστόσο, χιλιάδες βιβλία υπάρχουν στα ράφια και μας περιμένουν. Όπως μας περιμένουν και μικρές ανάσες καλοκαιρινής δροσιάς, μια απόδραση από το πρωτόγνωρο ελληνικό καλοκαίρι που βιώνουμε φέτος. Η αλήθεια είναι πως δυσκολεύτηκα αρκετά για να συμπληρώσω το προσωπικό μου top list των καινούργιων κυκλοφοριών που ακολουθεί. Η ένδεια της εποχής μού φαίνεται πως έχει αποτυπωθεί και στο επίπεδο των έργων που είδαν το φως τις τελευταίες εβδομάδες. Παρ' όλα αυτά, σκάρωσα μια μικρή λίστα όπως κάνω κάθε χρόνο τέτοια εποχή. Και περιλαμβάνει μυθιστορήματα όλων των ειδών. Ιστορικά, κοινωνικά, αστυνομικά, ερωτικά. Το μόνο που έχετε να κάνετε εσείς, είτε διαλέξετε κάποιο από αυτά είτε κάποιο άλλο, είναι να θυμηθείτε αυτό που είπε κάποτε ο μεγάλος Καραγάτσης. "Κείνο που έσωνε πάντα την ψυχή μας στις εποχές της δοκιμασίας ήταν ένα βιβλίο". Ορίστε δέκα.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ:

Θοδωρής Καλλιφατίδης, "Πάντα θα επιστρέφω" (Εκδόσεις Γαβριηλίδη): Για όσους θέλουν να ταξιδέψουν στον χρόνο και να ξεφυλλίσουν μιαν άλλη Ελλάδα. Από την δεκαετία του τριάντα και αργότερα την Κατοχή, μέχρι τον Εμφύλιο και την Μεταπολίτευση, αυτή η πλούσια, επική ιστορία σου δίνει την δυνατότητα, δια μέσου της ηρωΐδας να διατρέξεις την σύγχρονη ιστορία του τόπου μας. Λόγος ωραίος, μεστός, και ένας συγγραφέας που αξίζει να διαβαστεί.
Μάνος Κοντολέων, "Δάχτυλα πάνω στο σώμα της" (Εκδόσεις Παττάκη): Ένα μυθιστόρημα για τον λεσβιακό έρωτα; Ναι, ίσως κάποιοι το θεωρήσουν τολμηρό. Όμως ο Κοντολέων προσεγγίζει το θέμα του με τρυφερότητα και, μέσα από την οξυδερκή ματιά του, χτίζει ένα μανιφέστο για τις ιδιαιτερότητες της σάρκας και την δύναμη της ψυχής. Εννοείται πως διαβάζεται απνευστί από όλους τους ενήλικες αναγνώστες.
Μάρω Κάργα, "Αχγιάτ Ανχάρ", (Εκδόσεις Τόπος): Για όσους αγαπούν τις τοιχογραφίες εποχής. Ένα μυθιστόρημα-ποταμός, με πλήθος χαρακτήρων, των οποίων οι ζωές κυλούν είτε αθόρυβα είτε θορυβωδώς μέσα στην δίνη ιστορικών και πολιτικών γεγονότων. Μια ατμοσφαιρική ιστορία με φόντο την Κωνσταντινούπολη, την Λήμνο και την Αλεξάνδρεια, στα τέλη του δεκάτου ενάτου αιώνα.
Εβίτα Καραγεώργου, "Επίδομα παραμεθορίου / Συστημένο" (Εκδόσεις Ελληνικά Ταχυδρομεία): Ένα βιβλίο που δεν θα το βρεις στα βιβλιοπωλεία, αλλά στα καταστήματα των ΕΛΤΑ, καθώς είναι η δεύτερη λογοτεχνική έκδοση που επιχειρούν τα Ελληνικά Ταχυδρομεία (μετά την πετυχημένη συλλογή διηγημάτων με τίτλο "Ιστορίες Ταχυδρομείου", στην οποία συμμετείχαν αγαπημένοι λογοτέχνες όπως Βασιλικός, Ζουργός, Πριοβόλου, Σκαμπαρδώνης κ.α.)  Μέσα από τα δεκαεπτά κομμάτια τούτου του τόμου, η Καραγεώργου καταθέτει τις εμπειρίες της ως εκπαιδευτικός και σχολική σύμβουλος στην Ελλάδα της παραμεθορίου. Ικαρία, Σάμος, Φούρνοι, τόποι δωρικοί, άνθρωποι που ονειρεύονται, παιδιά που διψάνε για μάθηση και ζωή, και ένα κείμενο τρυφερό, αστείο και βαθύτατα σπλαχνικό. Η συγκινησιακή περιπέτεια της εκπαίδευσης στα χρόνια της κρίσης.

ΞΕΝΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ:

Ουμπέρτο Έκο, "Φύλλο Μηδέν", (Εκδόσεις Ψυχογιός): Ο μεγάλος Ιταλός μετρ εγκαταλείπει για λίγο τις πολυδαίδαλες καταβυθίσεις στα αινιγματικά μυστήρια των προηγούμενων αιώνων και υπογράφει το πιο straight μυθιστόρημα της καριέρας του, ανατέμνοντας τον σκοτεινό κόσμο της δημοσιογραφίας και τα πολιτικά παρασκήνια της Ευρώπης. Όχι τόσο φιλόδοξο ή πυκνό όσο τα έργα για τα οποία τον αγαπήσαμε, αλλά εξαιρετικά αποκαλυπτικό και ανατριχιαστικά επίκαιρο.
Φίλιπ Κερ, "Φλόγα που σιγοκαίει" (Εκδόσεις Κέδρος): Ιδού ένας συγγραφέας που συνδυάζει το αστυνομικό σασπένς με ίντριγκες άλλων εποχών. Στο καινούργιο του βιβλίο, ο Κερ θέτει δύο αμείλικτα ερωτήματα: Ποιοι βοήθησαν τους Ναζί να καταφύγουν στην Αργεντινή; Και πόσο διαδεδομένος ήταν ο αντι-σημιτισμός στην χώρα αυτή κατά την εποχή των Περόν; Καταιγιστική πλοκή, ανατροπές, κινηματογραφική ατμόσφαιρα.
Ζορζ Σιμενόν, "Στριπτίζ" (Εκδόσεις Άγρα): Το πρώτο από τα δύο κλασσικά αυτής της λίστας. Με φόντο ένα καμπαρέ κοντά στο λιμάνι των Καννών, μια αντιζηλία επαγγελματική και ερωτική θα μετατραπεί σε απεγνωσμένο αγώνα μέχρις εσχάτων. Απλή γραφή, αλά-Σιμενόν: ένα ψυχολογικό πορτρέτο της βίας με συγκλονιστική διεισδυτικότητα και αληθοφάνεια.
Μο Χέιντερ, "Το φονικό κελάηδισμα" (Εκδόσεις Διόπτρα): Αν και δεν είμαι λάτρης του σύγχρονου crime novel, έτυχε να πέσει στα χέρια μου αυτό το βιβλίο και πραγματικά το απόλαυσα. Ναι, οι δολοφονίες είναι αποκρουστικές και υπάρχει κι εδώ ένας επιθεωρητής που θα βρεθεί σε πρωτοφανή δοκιμασία. Ωστόσο ο τρόπος με τον οποίο διαχειρίζεται ο Χέιντερ το υλικό του υπονομεύει όλα τα κλισέ του είδους και η ατμόσφαιρα που στήνει είναι εξαιρετικά ζωντανή.
Φρανκ Νόρρις, "ΜακΤιγκ" (Εκδόσεις Γκούτενμπεργκ): Το δεύτερο κλασσικό της λίστας. Άγνωστος στην Ελλάδα, αλλά άκρως σημαντικός συγγραφέας, ο Νόρρις υπήρξε πρόδρομος των μεγάλων Αμερικανών γραφιάδων του εικοστού αιώνα. Στο επικό και λυρικό αυτό μυθιστόρημα περιγράφει την δοκιμασία των ανθρώπινων συναισθημάτων από το χρήμα. Μια ερωτική τοιχογραφία με φόντο την μηχανή του καπιταλισμού.
Χάουαρντ Τζέικομπσον, "Έψιλον" (Εκδόσεις Ψυχογιός): Μου είναι ακατανόητη η μοίρα ορισμένων συγγραφέων στο ελληνικό κοινό. Ας πούμε, γιατί σκίζει σε πωλήσεις ο Μουρακάμι και δεν πουλάει ο Ισιγκούρο; Γιατί όλοι ξέρουν τον Μέιλερ και ελάχιστοι τον Μπέλλοου; Γιατί λατρεύουμε τον Απντάικ και αγνοούμε τον Γουίλιαμ Στάιρον; Στην ίδια κατηγορία των αδικημένων εντάσσω και τον Τζέικομπσον. Ενώ στην ουσία δεν είναι παρά ένας Ροθ στο πιο φλεγματικό, δεν απέκτησε στην χώρα μας ούτε την αναγνώριση του Ροθ ούτε καν την αποδοχή άλλων συμπατριωτών του της ίδιας γενιάς (βλέπε Τζόναθαν Κόου, Νικ Χόρνμπι). Ωστόσο πρόκειται περί μέγιστου δημιουργού. Ο τρόπος με τον οποίο αναλύει τις ερωτικές σχέσεις και πραγματεύεται την μοναξιά στην σύγχρονη εποχή συνδυάζει χιούμορ, κυνισμό, ανθρωπιά και μια γκάμα χαρακτήρων που δύσκολα τους ξεχνάς. Ένας γνήσιος απόγονος του Ίβλιν Γουό, του Κίνγκσλει Έιμις και των υπόλοιπων θεών της βρετανικής σάτιρας.