Ξ. Ζηκίδης: Θα ήθελα να μας περιγράψετε λιγάκι πως βλέπετε να προχωράει το ΚΙΝ.ΑΛ. τις επόμενες ημέρες.
Δ. Κρεμαστινός: Εγώ νόμιζα ότι θα με ρωτήσετε πως βλέπω την Συμφωνία των Πρεσπών.
Ξ. Ζηκίδης: Θα πάμε και σε αυτό φυσικά.
Έλενα Καραγιάννη: Είναι τα δύο κέντρα των συζητήσεων μας αυτά που περιγράφετε. Όλη μας η κουβέντα σε αυτά τα δύο περιστρέφεται.
Ξ. Ζηκίδης: Γιατί ξεκίνησε μια συνεργασία 3 κομμάτων και κάποιων άλλων συνδυασμών που είναι μικρότεροι αλλά υπάρχουν, και από τα 3 κόμματα έχουν σχεδόν τα 2 αποχωρήσει επίσημα από το ΚΙΝ.ΑΛ. Τώρα αυτό το οποίο προβλέπετε είναι να γίνει κάποιο συνέδριο, να επανακαθοριστεί; υπάρχει θέμα συζήτησης ακόμα και του ονόματος;
Δ. Κρεμαστινός: Να σας πω, όπως ξέρετε έγινε εκλογή Αρχηγού και εξελέγη η κυρία Γεννηματά με μεγάλη πλειοψηφία. Η κυρία Γεννηματά στην προσπάθειά της το ΠΑ.ΣΟ.Κ. - που ήταν η κύρια δύναμη του ΚΙΝ.ΑΛ. - να μην ηγεμονεύσει και να τηρηθούν ισορροπίες, δημιούργησε ένα Πολιτικό Συμβούλιο με τους εκπροσώπους των άλλων τάσεων. Το Συμβούλιο αυτό δεν προερχόταν από εκλογή. Διότι όπως αντιλαμβάνεστε, αν ήταν από εκλογή, δεν θα είχε αυτή τη σύνθεση. Κατά συνέπεια έκανε μια υποχώρηση μόνη της, για να βοηθήσει την ενότητα. Η συνέχεια ήταν ότι, κατά κάποιον τρόπο, δεν μπορούσε να λειτουργήσει το Συμβούλιο διότι ο κάθε επικεφαλής ήθελε την άποψη του να την κάνει κυριαρχούσα. Κι αυτό δημιούργησε τέτοια προβλήματα που περιγράψατε κι εσείς προηγουμένως, με αποτέλεσμα τα ίδια τα κόμματα αυτά, και κυρίως το ΠΟΤΑΜΙ να φυλλορροήσει και να έχει μια κακή εξέλιξη κοινοβουλευτική. Αυτή είναι η ιστορία όλη με απλά λόγια.
Ξ. Ζηκίδης: Βέβαια το ΠΟΤΑΜΙ από την αρχή που κάνατε αυτές τις συζητήσεις είχε θέσει το θέμα να διατηρήσει την Κοινοβουλευτική του Ομάδα.
Δ. Κρεμαστινός: Βεβαίως, γιατί η γραμμή που κυριαρχούσε ήταν να διαλυθούν οι Κοινοβουλευτικές Ομάδες. Αλλά μέσα στο πλαίσιο αυτό που σας είπα, της κυρίας Γεννηματά, να μείνουν όλοι κατά κάποιο τρόπο ικανοποιημένοι, δέχτηκα να μην διαλυθούν οι Κοινοβουλευτικές Ομάδες. Μετά όλα αυτά οδήγησαν στο αποτέλεσμα να αποχωρήσει το ΠΟΤΑΜΙ με τα γνωστά κοινοβουλευτικά αποτελέσματα, δυσάρεστα για το ίδιο. Εκείνο λοιπόν που μπορώ να σας πω, είναι ότι οφείλει τώρα το ΚΙΝ.ΑΛ. με τις υπάρχουσες δυνάμεις, δηλαδή με το ΠΑ.ΣΟΚ. κατά βάση και τις δυνάμεις που συμπλέουν με το ΠΑ.ΣΟ.Κ., να δημιουργήσει ένα ενιαίο κόμμα. Αυτό είναι το μήνυμα του Συνεδρίου.
Έλενα Καραγιάννη: κ. Κρεμαστινέ, αν κάνω λάθος διορθώστε με, είχατε εκφράσει κάποιες σκέψεις δημόσια για πιθανότητα συνεργασίας με τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
Δ. Κρεμαστινός: Κοιτάξτε, δεν είχα πει αυτό, αλλά να το επαναλάβω διότι γίνεται θέμα εκμεταλλεύσεως ακόμα και εσωκομματικά εις βάρος μου, και αυτό δεν το ανέχομαι. Εγώ είχα πει ότι οι δυνάμεις της Κεντροαριστεράς πρέπει να είναι ενωμένες και να υπάρχουν ουσιαστικά 2 μεγάλοι συσχετισμοί, όπως ήταν παλιά η Ν.Δ. και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Αυτό είχα πει για να το πω απλά. Και είχα πει μάλιστα ότι θα ήταν σωστό να γίνει με πρωτοβουλία του ισχυρότερου κόμματος, του μεγαλύτερου κόμματος. Γιατί λογικά έτσι πρέπει να γίνει. Αυτό όμως το πράγμα δεν έγινε. Απεναντίας, γίνονται προσπάθειες να παίρνουμε μεταγραφές –με την καλή έννοια του όρου- δηλαδή ανθρώπους οι οποίοι δεν πρόσκεινται ιδεολογικά στον χώρο αυτό τον συγκεκριμένο αλλά ωστόσο με άλλα κριτήρια - ή κίνητρα αν θέλετε - προσέρχονται. Αυτό δεν το θεωρώ θετικό. Εγώ θεωρούσα θετικό προσωπικά να γίνει σε επίπεδο Αρχηγών μια προσπάθεια ανταλλαγής απόψεων με τελικό στόχο, αν υπάρχουν περιθώρια, να ευοδωθεί αυτή η ιστορία, να το αποφασίσουν τα κόμματα και όχι οι επιμέρους Βουλευτές ή παράγοντες ή οτιδήποτε. Διότι, αντιλαμβάνεστε, με αυτό που έγινε τώρα και «κατηγορείται» η Κυβέρνηση ότι προσελκύει κατά κάποιο τρόπο ανθρώπους με κίνητρα. Είτε συμβαίνει αυτό είτε δεν συμβαίνει - που δεν είμαι αρμόδιος να το απαντήσω - εκείνο που μπορώ να πω είναι ότι ιδεολογικά δεν πρόσκεινται σε αυτό τον χώρο οι άνθρωποι αυτοί ή οι περισσότεροι από αυτούς.
Ξ. Ζηκίδης: Πάντως και το προηγούμενο διάστημα είδαμε μετακινήσεις Βουλευτών σε διάφορα κόμματα. Δηλαδή, 23 έχουν μετακινηθεί τα τελευταία χρόνια.
Δ. Κρεμαστινός: Εγώ είμαι κατά των μετακινήσεων των Βουλευτών, ειδικά όταν έχουν εκλεγεί με λίστα διότι δεν έχει νόημα. Είμαι κατά. Αλλά εδώ είναι κατά κάποιον τρόπο επιβαρυντικό, διότι συνιστούν πλειοψηφία κυβερνητική και παίρνουν αποφάσεις.
Έλενα Καραγιάννη: Βέβαια. Δηλαδή μιλάμε ουσιαστικά από την πλευρά του κυβερνώντος κόμματος, μιλάμε για διεμβολισμούς περισσότερο.
Δ. Κρεμαστινός: Ναι, αλλά θεωρώ ότι δεν είναι σωστό.
Έλενα Καραγιάννη: Ξέρετε τι γίνεται, θα το δεχόμασταν θεωρητικά αλλά τώρα έχουμε φτάσει στο παραπέντε των εκλογών, γιατί παραπέντε είναι αν γίνουν τον Μάιο και επειδή είχαμε και αυτές τις τελευταίες αλλαγές με αφορμή την κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών, νομίζω ότι και η Δημοκρατική Συμπαράταξη, το ΚΙΝ.ΑΛ., πρέπει να το δει το πράγμα πρακτικά. Γιατί σας το λέω; Γιατί πάρα πολλά στελέχη έλεγαν το Σαββατοκύριακο ότι εάν πιάσουμε ένα 5% ή 6% είμαστε χαμένοι, δεν μπορούμε να υπολογιζόμαστε ως 3ο κόμμα.
Δ. Κρεμαστινός: Κοιτάξτε, αυτό εξαρτάται από το πρόγραμμα του κόμματος και αν θέλετε από την διείσδυση στην κοινωνία, δεν μπορώ να το πω εγώ αυτό. Αλλά όπως έχουν έρθει τώρα τα πράγματα, σε αυτή τη φάση, δεν είναι πρόσφορο έδαφος για συζητήσεις της μορφής τουλάχιστον που εγώ θα ήθελα ή επρότεινα. Καταλάβατε; δεν αλλάζω τίποτε από όσα έχω πει, ίσα-ίσα τα διευκρινίζω όσο γίνεται πιο καλά. Έτσι νομίζω ότι μπορεί να γίνει μια σωστή, ιδεολογική αν θέλετε, συνύπαρξη. Αν μπορεί να υπάρξει.
Ξ. Ζηκίδης: Ωραία, πάμε λοιπόν στο θέμα των Πρεσπών, το οποίο όπως είπε και η Έλενα Καραγιάννη δημιούργησε όλες αυτές τις μετακινήσεις.
Δ. Κρεμαστινός: Εγώ δεν το θεωρώ αυτό σωστό. Εγώ θα ήθελα ο Πρωθυπουργός να αποδεσμεύσει τους Βουλευτές και βεβαίως να ζητήσει από όλους τους Αρχηγούς να αποδεσμεύσουν τους Βουλευτές γιατί είναι τεράστιο Εθνικό πρόβλημα, πρώτος να το κάνει αυτός (ο Πρωθυπουργός) και να το επαναλάβουν οι Αρχηγοί, γιατί ήταν Εθνικό πρόβλημα και όχι θέμα εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση. Διότι ψήφος εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση είχε δοθεί μια εβδομάδα πριν. Δεν είχε νόημα να μην είχε γίνει αυτό. Κι εγώ είμαι βέβαιος ότι ελάχιστοι Βουλευτές θα είχαν διαφοροποιηθεί από τα κόμματα τους. Αλλά δεν έγινε έτσι.
Ξ. Ζηκίδης: Από την άλλη όμως κ. Κρεμαστινέ, η κα Γεννηματά είπε ότι δεν θα βάλει θέμα κομματικής πειθαρχίας, και όταν διαφοροποιήθηκε ο κ. Θεοχαρόπουλος ...
Δ. Κρεμαστινός: Κοιτάξτε, ο κ. Θεοχαρόπουλος ήταν κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος, δεν ήταν απλός Βουλευτής. Δηλαδή έφερε την γνώμη της κυρίας Γεννηματά στη Βουλή. Έτσι δεν είναι; Οπότε είχε δύο αδυναμίες. Η μία ήταν ότι ήταν αρχηγός κόμματος και διαφοροποιούταν – εν πάση περιπτώσει αυτό ήταν δικαίωμα του- το άλλο ήταν ότι ήταν κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος. Οπότε τι έπρεπε να γίνει; Να τον υποβιβάσει, να τον κάνει Βουλευτή απλό;
Ξ. Ζηκίδης: Όχι, αλλά καταλαβαίνετε ότι και ο κ. Θεοχαρόπουλος επειδή από την Δημοκρατική Αριστερά είναι διατυπωμένη η θέση εδώ και πάρα πολλά χρόνια αναφορικά με το «Μακεδονικό» ...
Δ. Κρεμαστινός: Σέβομαι την άποψη του κόμματος του, αλλά ως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος, η ιδιότητά του αυτή εκπροσωπεί κατευθείαν την Πρόεδρο, δηλαδή άλλο θα λέει η Πρόεδρος και άλλο ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος; Πως θα ταιριάξουν αυτά τα δύο;
Ξ. Ζηκίδης: Μάλιστα, πάμε τώρα λίγο στην επόμενη μέρα.
Δ. Κρεμαστινός: Η επόμενη μέρα – και εδώ, αν θέλετε, εγώ έχω βάλει τις κόκκινες γραμμές μου – είναι η εφαρμογή της Συμφωνίας. Διότι, όπως έχω πει, στους Έλληνες το να πεις «προτιμάτε να υπάρχουν τα σύμβολα και να λένε ότι είναι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου ή να μην είναι;», 100% θα σου πουν όλοι «όχι». Προτιμάτε να την πουν «Μακεδονία» ή «Βόρεια Μακεδονία»; όλοι θα σου πουν «όχι δεν θέλουμε «Μακεδονία»». Αυτό δεν πέρασε στον κόσμο. Στον κόσμο πέρασαν άλλα πράγματα, το οποία έχουν βέβαια βάση, αλλά η κύρια βάση ήταν αυτή. Αλλά εγώ δεν κάνω κριτική σε αυτά. Κάνω κριτική για την δυνατότητα επιτυχίας της Συμφωνίας. Δηλαδή όταν σε ένα Κράτος –παρ'τε το δικό μας- το 60%, το 65% θέλει αυτά που λένε στις συγκεντρώσεις, δηλαδή σκληρή γραμμή και από την άλλη πλευρά το 70% των γειτόνων, δεν πήγε να ψηφίσει τις Συνταγματικές μεταβολές και ο Πρόεδρος τους τους λέει «εμείς θα τις ανατρέψουμε» και δεν υπογράφει το Προεδρικό Διάταγμα με την απόφαση της Βουλής, και το κόμμα της Αντιπολίτευσης λέει «εμείς δεν θα τα εφαρμόσουμε» με κίνδυνο δηλαδή να φέρουν και τα αγάλματα πίσω, διότι η F.Y.R.o.M., δεν εμφανίστηκα ποτέ ως F.Y.R.o.M. ήταν παραβίαση της Συμφωνίας αυτό που έκανε, δηλαδή η F.Y.R.o.M. να πιάνει ένα – ένα κράτος και να το αναγνωρίζουν ως «Μακεδονία», στα 140. Παραβίασε την ενδιάμεση συμφωνία. Αφού λοιπόν παραβίασε την Ενδιάμεση Συμφωνία, τι εχέγγυα έχουμε ότι θα εφαρμόσει αυτή; Αυτό είναι το ερώτημα.
Ξ. Ζηκίδης Αυτές τις επιφυλάξεις τις έχουμε διατυπώσει και εμείς από αυτή τη συγκεκριμένη εκπομπή, ωστόσο, εάν έπρεπε με κάποιον τρόπο να προχωρήσει αυτή η Συμφωνία - και βέβαια υπάρχει και η ολοκλήρωση της – νομίζω ότι τα βλέμματα – καλά κάνετε και το λέτε κι εσείς και το εστιάζετε – νομίζω ότι από δω και πέρα, το θέμα της εφαρμογής της είναι το σημαντικότερο που πρέπει να γίνει, γιατί αν θεωρήσουμε ότι μιλάμε για μια Συμφωνία η οποία έχει πράγματι την ιστορική διάσταση που πρέπει να έχει, έχουμε δει το μισό κομμάτι. Το άλλο μισό όμως είναι η εφαρμογή της, όπως λέτε κι εσείς.
Δ. Κρεμαστινός Μα και βέβαια, τα ¾ είναι η εφαρμογή, μην σας πω και ολόκληρο, διότι η Ενδιάμεση Συμφωνία παραβιάστηκε.
Ξ. Ζηκίδης: Από το τελικό κείμενο της Συμφωνίας των Πρεσπών, θεωρείτε ότι υπάρχουν τρωτά σημεία τα οποία μπορεί στο μέλλον οι γείτονες μας να τα αναδείξουν και να δημιουργήσουν πάλι κάποια θέματα;
Δ. Κρεμαστινός: Κοιτάξτε, πάω βαθύτερα από αυτά που με ρωτάτε. Όταν σας λέει το 70% ότι «εμείς θα την ανατρέψουμε».
Ξ. Ζηκίδης: Ο Αντιπρόεδρος την έχει υπογράψει από την γείτονα Χώρα, αντί για τον Πρόεδρο την έχει υπογράψει ο Αντιπρόεδρος, αυτό το ξέρουμε.
Δ. Κρεμαστινός Τα θέματα της Εθνικότητας και της γλώσσας δεν είναι δευτερεύοντα, άλλα το πρωτεύον είναι να την λένε όλοι «Μακεδονία» και να μην έχουμε εμείς κάνει τίποτα. Να εμφανίζεται δηλαδή ο Πρωθυπουργός εκεί, πρέπει τουλάχιστον αυτός που υπέγραψε και να μιλάει όπως οι Νοτιοαφρικάνοι στην Νότια Αφρική και να λέει ο ίδιος «είμαστε Βορειομακεδόνες». ΟΙ Νοτιοαφρικάνοι δεν λέγονται «Αφρικανοί» είναι Νοτιοαφρικάνοι. Και αυτοί πρέπει να λένε «Βορειομακεδόνες» να δείχνουν δηλαδή ότι δεν είναι η Μακεδονία δική τους ας το πούμε διαφορετικά. Εμείς θα θέλαμε να μην λεγόταν καθόλου, αλλά αφού δεν μπορούμε, τουλάχιστον αυτό. Αλλά αν δεν γίνεται ούτε αυτό, τότε πια δεν έχει νόημα.
