«Τα 39 σκαλοπάτια» -Γράφει ο Κώστας Λαμπριανός
Στην ταινία του ανεπανάληπτου Άλφρεντ Χίτσκοκ «Τα 39 σκαλοπάτια» ο κεντρικός ήρωας, ένας μηχανικός, χωρίς να το αντιληφθεί εμπλέκεται σ’ ένα θανάσιμο παιχνίδι επικίνδυνων κατασκόπων, αλλά χάρις στον έρωτα μιας γυναίκας καταφέρνει, τελικώς, να ανακαλύψει τους δολοφόνους και να επιβιώσει. Έντονα χιτσκοκικό και το πολιτικοοικονομικό θρίλερ που παίζεται στις μέρες μας, με φόντο την Ελλάδα και πρωταγωνιστές την ελληνική κυβέρνηση, τους αδίστακτους δολοπλόκους των Βρυξελλών και τη διεθνή των μαφιόζων των αγορών. Περίπλοκο, αλλά εξαιρετικά επικίνδυνο κι αυτό το παιχνίδι, όπως διαφαίνεται στο σενάριο που φέρνει τη σφραγίδα των Μέρκελ και Σόιμπλε. και το αγωνιώδες ερώτημα που, αναπόφευκτα, κυριαρχεί στον καθηλωμένο θεατή (τον ελληνικό λαό) είναι αν ο μηχανικός πρωθυπουργός της Ελλάδας και η κυβέρνηση του θα γλιτώσουν από τις θανάσιμες παγίδες των δολοπλόκων και τα γαμψά νύχια των αρπακτικών ή αν θα πέσουν στα τάρταρα της λαϊκής οργής, ως επώδυνη παρένθεση της Ιστορίας. Τα όσα είπαν, ο πρωθυπουργός και οι λοιποί πολιτικοί αρχηγοί, κατά την τριήμερη παρουσίαση των προγραμματικων δηλώσεων, δεν φώτισαν το πολιτικό σκηνικό, δεν άφησαν καμιά χαραμάδα αισιοδοξίας και ελπίδας για το παρόν και το άμεσο μέλλον. Απεναντίας κυριάρχησαν οι ζοφερές εικόνες, και η αβεβαιότητα, όπως όλα δείχνουν, θα συνεχιστεί.
Ο κ. Τσίπρας από Δεσμώτης, τιμωρημένος, στον βράχο του μαρτυρίου, από τους μικρόψυχους της ανήθικης Ευρωπαϊκής Ένωσης, μετά την υποταγή και την ταπεινωτική συμφωνία μετεβλήθην (εν μια νυκτί) σε Προκρούστη. και τώρα ο ελληνικός λαός, με σφιγμένα τα χείλη, εκών άκων, θα περάσει από τη μαρτυρική κλίνη που του πρόσφεραν οι επικυρίαρχοι δυνάστες-δανειστές. Τι θα γίνει, λοιπόν;Θα φτάσει ως το τέλος ανεβαίνοντας «τα 39 σκαλοπάτια», όσο επώδυνα και αν είναι για τον ίδιο, την «πρώτη αριστερή κυβέρνηση» του, και τον πολύπαθο (και πολλάκις προδομένον) ελληνικό λαό; Από αυτήν την εβδομάδα, οι μη προνομιούχοι της δόλιας πατρίδας θ’ αρχίσουν να περνούν από την προκρούστεια κλίνη, αποχαιρετώντας τη δική τους Αλεξάνδρεια, τη ζωή τους που φεύγει, (σαν έτοιμοι από καιρό). Όσοι εχέφρονες, νηφάλιοι, ρεαλιστές παρακολούθησαν το τριήμερο των προγραμματικών δηλώσεων δεν τρέφουν πια καμιάν αυταπάτη. Η συμφωνία του Αυγούστου (προϊόν εκβιασμού και απειλών ή επακόλουθο του ξαφνικού έρωτα του πρωθυπουργού με τη σιδηρά κυρία της Ευρωζώνης, δεν έχει πια καμιά σημασία) με τα σκαλοπάτια (προαπαιτούμενα) της θα προκαλέσει την οριστική κατεδάφιση των δικαιωμάτων των πολιτών, τραυματίζοντας ταυτόχρονα, πολύ σοβαρά τη Δημοκρατία μας. Ό,τι κατακτήθηκε από την εργατική τάξη με θυσίες και αγώνες γίνονται σήμερα σκόνη κάτω από τις μνημονιακές ερπύστριες.
Μισθοί, συντάξεις, κύριες και επικουρικές, επιδόματα πρόνοιας, εργασιακά δικαιώματα, ασφαλιστικά ταμεία ισοπεδώνονται βάσει σχεδίου πλέον μ’ έναν και μόνο σκοπό: Να εξοντώσουν τον ελληνικό λαό. Προχθές ακόμα ο κορυφαίος αμερικανός διανοητής Νόαμ Τσόμσκι δήλωνε σε ρώσικα μέσα ενημέρωσης ότι «η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ευρωπαϊκή Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ασχολούνται με το να καταστρέψουν την Ελλάδα και υπάρχει σχέδιο γι αυτό» αποκαλύπτοντας το βρόμικο παιχνίδι των μεγάλων, παγκόσμιων, τραπεζών και, κυρίως, των γερμανικών, γαλλικών, χαρακτηρίζοντας «στυγνή ληστεία» του λαού μας το γκανγκστερικό οικονομικό σύστημα, με τους αποκαλούμενους «οίκους αξιολόγησης» σε συμπληρωματικό ρόλο. Αυτή, δυστυχώς, είναι η πικρή, σκληρή αλήθεια που ο κ. Τσίπρας δεν θέλησε να δει πριν από την υπογραφή της εγκληματικής, εξοντωτικής συμφωνίας, είτε από αφέλεια είτε από πολιτικό αβδηριτισμό.
Μια αλήθεια που δεν επιτρέπει ίχνος αισιοδοξίας στο μείζον ζήτημα της διαγραφής, ή αλλιώς «κουρέματος», μεγάλου μέρους του τεράστιου δημόσιου χρέους. Η λέξη «κούρεμα» είναι απαγορευμένη από τους διεθνείς γύπες, την Ευρωζώνη το ΔΝΤ και τις αγορές, δηλαδή το γκανγκστερικό οικονομικό σύστημα που απομυζά, μέσω των δανείων που χορηγεί, τους αδύναμους λαούς της γης προς όφελος των ισχυρών, μολονότι το ΔΝΤ επιμένει να λέει πως το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο, αλλά είναι κι αυτό μέρος του βρόμικου, προσυνενοημένου, παιχνιδιού καταλήστευσης του ελληνικού λαού. Αυτό που, εντελώς αφηρημένα, συζητείται και προβάλλεται από τους δυνάστες-δανειστές είναι η «ελάφρυνση» του χρέους, η οποία πρακτικά σημαίνει κάποιες, προσωρινού χαρακτήρα, διευκολύνσεις για την αποπληρωμή του, δηλαδή κάποιες - μικρής διάρκειας - ανάσες, με μείωση των δόσεων, προσωρινό πάγωμα επιτοκίων και επιμήκυνση του χρόνου εξόφλησης σε βάθος τριακονταετίας, οπότε το μη βιώσιμο χρέος παραπέμπεται να εξοφληθεί από τα εγγόνια …των εγγονιών μας. Ζούμε, συνεπώς, τη σύγχρονη ελληνική τραγωδία, μόνο που ο πολιτικός κόσμος της χώρας δεν δείχνει να αντιλαμβάνεται τις συνέπειες της ακατανόητης εμμονής του στο «μένουμε στο ευρώ, μένουμε στην Ευρωζώνη». Και το δράμα αναμένεται να φτάσει στην κορύφωσή του πολύ σύντομα.όταν, πέραν από τον οικονομικό στραγγαλισμό και την κοινωνική αποσύνθεση, αρχίσει το ξεπούλημα των χρυσαφικών της χώρας.
Μπορεί, όμως, μια χώρα να επιβιώσει χωρίς τα χρυσαφικά και τ’ ασημικά της, χωρίς την εθνική αξιοπρέπειά της, χωρίς δημοκρατία και ευλευθερία, και μ’ έναν λαό εξαθλιωμένο, ξιπόλητο στ’ αγκάθια, ελεύθερο, πολιορκημένο, σκλάβο; Όχι, βέβαια. Και ελπίζω σύντομα, πολύ σύντομα, ο κ. Τσίπρας να το αντιληφθεί και ν’ ακολουθήσει το παράδειγμα άλλων χωρών, άλλων λαών, που έδιωξαν, από τον δικό τους ουρανό, τα κοράκια και τώρα ζουν τη δική τους Άνοιξη. Διαφορετικά «τα 39 σκαλοπάτια» θα τον οδηγήσουν στην άβυσσο της Ιστορίας.
